คิดถึง?

มารู้ว่าชอบกินเต้าเจี้ยวก็เมื่อไม่มีเต้าเจี้ยวเจ้าที่ตัวเองชอบให้กินแล้ว "มิเห็นโลงศพ มิหลั่งน้ำตา" อย่างนั้นเลย(ฮา)

เมื่อสมัยเด็กๆบ้านที่อยู่ใกล้กันมีเพียงถนนเข้าซอยคั่นทำเต้าเจี้ยวขาย ความสะดวกในการซื้อหา ทำให้บ้านเรานำเต้าเจี้ยวมาทำอาหารกินประจำ

หลังจบม.ปลายออกจากบ้านมาเรียนต่อ ก็มิได้กลับไปอยู่บ้านนานๆอีกเลย เต้าเจี้ยวจากตลาดสดเจ้าอื่นที่ผ่านมา รสชาติไม่เคยถูกใจเท่า

วานนี้ซื้อเต้าเจี้ยวจากร้านสะดวกซื้อมาหลนกินกับข้าวสวยร้อนๆ มีแตงกวา แตงไทยอ่อน และยอดมะกอกเป็นผักเคียง

แม้จะอร่อย จนแล้วจนรอดยังถวิลหาเต้าเจี้ยวเจ้าเก่าข้างบ้านเช่นเคย พร้อมเริ่มสงสัยตัวเอง นี่เราคิดถึงเต้าเจี้ยวหรือคิดถึงบ้านกันแน่?