ว่าด้วย"พันธุ์พื้นเมือง"

แต่ถ้าเล็งเห็นประโยชน์ จะเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ อ่อนน้อมถ่อมตนมาก นบนอบถึงขีดสุด

ไม่ว่าพืชหรือสัตว์ สายพันธุ์พื้นเมืองมักอยู่ง่ายกินง่าย ทรหดอดทน เนื่องจากชีวิตความเป็นอยู่เหมาะสมกับสภาพแวดล้อม ด้วยความที่อยู่มานาน จึงค่อยปรับตัวส่งถ่ายลักษณะเหล่านั้นให้ลูกหลาน รุ่นแล้วรุ่นเล่า จนเกิดการสั่งสม

มะขามกับขนุนไม่ต่างจากสุนัขพื้นเมืองทั่วไป การเลี้ยงดูไม่ยุ่งยากซึ่งเป็นข้อดี แต่มีดีย่อมมีเสีย ไม่มีใครดีเลิศประเสริฐศรีไปทั้งหมด

ไม่ให้ขึ้นบ้านก็ไม่ขึ้น แค่สบตาก็รู้ว่าบริเวณต้องห้ามและไม่เคยดื้อดึง แต่พอตกดึก แม้แต่กลางวันช่วงคนไม่อยู่ ตัวใดตัวหนึ่งหรือทั้งคู่มักมาแอบนอนที่ระเบียงบ้านอยู่บ่อย ต่อหน้ามะพลับลับหลังตะโกอย่างโบราณว่า(ฮา)

เห็นแก่ประโยชน์ ยิ่งมะขามด้วย ถ้าไม่มีอะไรล่อตาล่อใจ เรียกไปเถอะทำเหมือนจำชื่อตัวเองไม่ได้(ฮา) แต่ถ้าเล็งเห็นประโยชน์ หน้ามือเป็นหลังมือ อ่อนน้อมถ่อมตนสุดขีด ยกมือไหว้ปลกๆอยู่นั่น ประจบประแจงไม่มีใครเกิน จนเราขำแข็งใจไม่ไหว(ฮา)

นอกจากกินง่ายอยู่ง่ายและอดทน พฤติกรรมต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างหรือการฉอเลาะผู้มีอำนาจเอาประโยชน์(ฮา)ก็น่าจะสำคัญเช่นกัน แม้ดูไร้จริยธรรม เพราะไม่ซื่อสัตย์ แต่นั่นเป็นมุมมองมนุษย์..

ขณะในมุมเหล่าสุนัข โดยเฉพาะเรื่องวิวัฒนาการ อันนี้บ่งบอกถึงความเก่งกาจในการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่มีการเปลี่ยนแปลง..

เพื่อให้ชีวิตแคล้วคลาดอยู่รอดปลอดภัย สามารถดำรงเผ่าพันธุ์