"โป๊งเหน่ง" บ้าน ขนม และความสุข...
เป็นช่วงเวลาพิเศษนับตั้งแต่ที่พ่อจากไป แม่ก็ได้รับความเมตตาอย่างไม่มีที่สุดไม่มีประมาณจากองค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์ให้มาอยู่บ้านหลังใหม่ บ้านที่พี่ ๆ น้อง ๆ ได้มีโอกาสมาอยู่ร่วมรวมกัน ได้ใช้โอกาส ได้ใช้เวลาทำงาน ทำกิจกรรมร่วมกัน ทำบ้านหลังน้อย ๆ ให้เป็นดั่งสวรรค์ คือ สถานที่ที่อุดมไปด้วยความสุข...
----------------
ขนมโป๊งเหน่ง... น้องสาวที่ว่างเว้นจากงานที่กรุงเทพฯ เมื่อกลับมาบ้านหลังนี้ ได้ร่วมรวมกันทำขนมดี ๆ ร่วมกับแม่
ความอร่อยนั้นมิใช่อยู่ที่รสของอาหาร แต่ความอร่อยนั้นอยู่ที่การได้ร่วมแรงร่วมใจกันทำร่วมกันสร้างให้ออกมาเป็น "อาหารจากใจ..."
----------------
การที่เราทำบุญแล้วหวังว่าเวลาตายไปแล้วจะได้ขึ้นสวรรค์ ไปหาความสุขที่นั่นที่นี่นั้นยังไม่เป็นสิ่งไม่แน่นอน
เราต้องทำต้องสร้างสวรรค์ สร้างวิมานแห่งความสุขให้เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน ทุก ๆ เวลาของทุก ๆ วัน สิ่งเป็นสิ่งที่เที่ยงแท้และแน่นอนกว่า
เราจะไปหวังว่าอนาคตจะมีความสุขได้อย่างไร ถ้าหากวันนี้เรายังต้องใช้ชีวิตที่ระทมและขมขื่น...
การสร้างบ้านให้สวยงามนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ยาก แต่การทำบ้านให้เป็นสถานที่รื่นรมย์และอุดมไปด้วยความสุขนั้นเป็นสิ่งที่ยากกว่า
บ้านที่เราสร้างมาราคาแพง ๆ คงไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าหากคนในบ้านต่างมีจิตใจที่รุ่มร้อนเป็นไฟ ใช้วาจาที่เปล่งออกมาเสียดสีกัน...
สวรรค์นั้นอุปมาอุปมัยง่าย ๆ ก็คือสถานที่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม คือรอยยิ้มจากการให้ การเสียสละ
หากสถานที่ใดไปแล้วมีความสุข เราก็ย่อมมีความต้องการมีความปรารถนาที่จะไปในที่นั้น ๆ
หากการกลับบ้านของเรา เหมือนกับการที่ได้กลับไปยังสรวงสวรรค์ เราและท่านย่อมกระตือร้นที่จะอยากกลับและอยู่ในบ้านนั้น ๆ ทุกคืน ทุกวัน ตลอดกาล ตลอดไป...
ความเห็น (1)
ครอบครัวที่งดงามค่ะ