เมื่อสักครู่นี้มีทีมงานบริษัท ILC แจ้งว่าจะมาช่วยทำความดีที่นี่ "อีกแล้ว..."
--------------------------
อาจารย์คะ
26-28/3/64 ทีม ilc จะไปช่วยงานวัดคะ
เดินทาง 26/3 เย็น
รอบนี้มีพี่คนนึง จะเกษียณเดือน เมษา เค้าไม่ต่อเกษียณแล้วจะกลับไปอยู่บ้าน
เคยมาวัดหลายครั้งแล่ว แต่หลังๆติดภารกิจเลยไม่ได้มา
รอบนี้ก็เลยจัดให้พี่เค้าได้มาร่วมทำงานก่อนจะไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิดคะ..."
--------------------------
ทีมนี้มีเวลาว่างมีเวลาก็จะพากันมาวัด มาทำความดี
เลิกงานวันศุกร์เย็นก็พากันมา เหมารถตู้มาบ้าง นำรถส่วนตัวมาบ้าง โดยไม่ให้เสียงาน ไม่เสียงบประมาณของบริษัท
นี่แหละหลักฐานเชิงประจักษ์ของบุคคลผู้ที่มีความเห็นถูกต้อง มีความเข้าใจถูกต้อง และปฏิบัติได้ถูกต้อง
นำโอกาส นำเวลาจากการมีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ รวมตัวกัน นัดหมายกัน ลงขันกันมาทำความดี มาเสียสละ
---------------------------
จิตใจของผู้ให้ผู้เสียสละนั้นจึงถือว่าเป็นหัวใจของพุทธเศรษฐศาสตร์
เศรษฐศาสตร์กระแสหลัก จะสอนให้หาเงิน หาเงิน และหาเงิน มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ต้องไปทำงานพิเศษเพื่อหาเงิน และหาเงิน
ถ้าไม่อย่างนั้นก็สอนเราอีกว่า จะต้องไป ใช้เงิน ใช้เงิน และใช้เงิน โดยการไปท่องเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ทั้งใกล้และไกล จะเป็นห้างสรรพสินค้าเอย ภูเขา ทะเลเอย โดยใช้ความรู้เป็นยากล่อมประสาทเราว่า นั่นแหละคือ "ความสุข..."
แต่ผู้ที่เดินทางตามวิถีแห่งพุทธเศรษฐศาสตร์ ที่มีความเห็นถูกต้อง เข้าใจถูกต้อง เข้าจะกล่อมประสาทด้วย "ความดี"
ว่าชีวิตนี้เกิดมาต้องทำความดี ต้องเสียสละ จุดหมายปลายทางของเราคือพระนิพพาน
ความสุขใดจะเสมอด้วยความสงบนั้นไม่มี...
ความสงบนั้นไม่ได้หมายความว่านั่ง ๆ นอน ๆ อยู่เฉย ๆ ไม่รับรู้ ไม่ได้ยินสิ่งใด
แต่ความสงบที่แท้จริงนั้นคือทำให้จิตใจได้สงบจากกิเลส ตัณหา และอุปาทาน
การแต่งตัวสวย ๆ ไปเที่ยวห้าง ไฉนเลยจะสู้การใส่หมวก ใส่งอบมาขุดดิน...
คราวที่แล้วข้าพเจ้าก็หนักใจ เพราะซื้อต้นดาวกระจายมาประมาณแปดสิบต้น ซึ่งทีมนี้ปกติจะมีผู้ชายมาด้วย แต่คราวก่อน ไม่มีผู้ชายมาเลย มีผู้หญิงมา ๕ คน แต่ทุกคนก็ "สู้" ด้วยจิตใจที่เสียสละอย่างเต็มเปี่ยม...
การทำความดีไม่สำคัญว่าจะเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย อย่าให้ร่างกายต้องมาเป็นอุปสรรคในการทำความดี
เพราะจิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว...
ถ้าจิตบอกว่าได้ กายก็ทำได้ การมอบกายถวายชีวิตและร่างกายจึงถือว่าเป็น "ทานปรมัตถบารมี"
ทีมนี้ถือว่าเป็นทีมที่มีจิตใจดี จิตใจประเสริฐ ให้ทานทั้งสิ่งของภายนอก เสียสละทรัพย์ภายนอกมาสร้างอริยทรัพย์ภายนอก เสียสละเวลาวันหยุดพักผ่อน เสียสละแรงกาย แรงใจ เพื่อมาอุทิศให้กับส่วนรวม
ความรัก ความสมัครสมานสามัคคี การเสียสละร่วมแรงร่วมใจกันทำความดี ในสังคมทุกวันนี้มีอยู่ที่นี่และมีอยู่จริง ๆ
การเดินทางไกลหลายร้อยกิโล ด้วยเงินส่วนตัว รถส่วนตัว เพื่อมาให้ มาเสียสละ จึงถือว่าเป็นสิ่งที่น่ายกย่องนับถืออย่างยิ่ง
ทำไปเรื่อย ๆ สะสมไปเรื่อย ๆ แต่ทำบ่อย ๆ ไม่หยุด เหมือนกับคนที่นำไม้ไผ่มาสีกันเพื่อจะให้เป็นไฟ สีไปเรื่อย ๆ สีไม่หยุด ความร้อนที่สะสมเหล่านั้นก็ย่อมเกิดขึ้นเป็นไฟได้สักวัน
การทำความดี ใจดีใจสบาย
ย่อมผ่อนคลาย ทั้งกาย ทั้งจิต
การทำความดี เพิ่มพลัง ให้ชีวิต
กรรมดีตามติด ทุกภพ ชาติเอย...
ไม่มีความเห็น