สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ ก่อนอื่นขออนุญาตแนะนำตนเองก่อนนะคะดิฉันชื่อ นางสาวภควดี สุทธิประทีป หรือจะเรียกว่าออมสินก็ได้ค่ะ ดิฉันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่1 คณะกายภาพบำบัด สาขากิจกรรมบำบัด เมื่อวันที่17 ตุลาคม 2563ที่ผ่านมา ดิฉันได้รับความรู้ใหม่ที่เกี่ยวกับวิชาชีพกิจกรรมบำบัด ซึ่งตอนเรียนยอมรับเลยว่ามีความสับสน และเกิดคำถามขึ้นมากมาย แต่เมื่ออาจารย์ยกตัวอย่างกรณีศึกษา ก็ทำให้มีความเข้าใจมากขึ้น สิ่งนั้นก็คือโมเดล “MoHo”นั่นเองค่ะ ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นก่อนว่าโมเดล “MoHo”เป็นโมเดลที่ใช้ประเมินแยกแยะปัญหาเพื่อตั้งเป้าหมายรายบุคคลและเพื่อเพิ่มความสามารถของผู้รับบริการในการแสดงบทบาทที่มีความหมายในชีวิต โดยจะใช้การตั้งคำถาม7หัวข้อเพื่อประเมินและพัฒนาความสามารถตามเป้าประสงค์ มีอีกBlogที่ดิฉันเคยเขียนไว้เกี่ยวกับ ประโยชน์ของMoHoต่อการพัฒนาตนเอง ก็สามารถเข้าไปตามอ่านกันได้นะคะ และสิ่งที่ดิฉันจะพูดถึงวันนี้ก็คือ ประโยชน์ของMoHo ต่อการพัฒนา “กลุ่มเปราะบาง”
ก่อนจะพูดถึงประโยชน์เรามาทำความรู้จักกับ “กลุ่มเปราะบาง”กันก่อนเลยค่ะกลุ่มเปราะบางก็คือผู้ที่ด้อยโอกาส และต้องการจะได้รับความช่วยเหลือในการพัฒนาความสามารถ ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงความบกพร่องทางสภาพร่างกายเพียงอย่างเดียว ยังรวมไปถึงสภาพจิตใจ สภาพการเงิน และปัจจัยอื่นๆอีกด้วย โดยที่จะใช้หลักการตั้งคำถาม ด้วยกัน7ข้อคือ
1.Occupational Identity เป็นการตั้งคำถามถึงสิ่งที่ต้องการจะทำ
2.Occupational Competency เป็นการตั้งคำถามถึงความสามารถที่จะทำให้ไปถึงเป้าหมายที่อยากทำ
3.Participation เป็นการตั้งคำถามต่อยอดจากข้อ 2.
4.Performance เป็นการถามว่าทำอะไรได้หรือไม่ได้ และเพิ่มความสามารถอะไรได้บ้าง
5.Skills คำนึงถึงทักษะในแต่ละด้านที่ใช้ในกิจกรรมเป้าหมายทั้งในด้าน motor process และcommunication
6.Volition-Habituation-Performance Capacity ในส่วนนี้จะต้องพิจารณาทั้งหมด 3 ขั้น โดยดูจาก volition (เจตจำนง ความตั้งใจทำจริงจัง) , Habituation (การทำจนเป็นนิสัย/ทำตามบทบาทหน้าที่) และ Performance capacity ว่าทำสิ่งนั้นเต็มศักยภาพหรือไม่ต่อยอดอย่างไร
7.Environment ในข้อนี้พิจารณาและตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวของตนเองว่ามีสิ่งใดที่ส่งผลกับพฤติกรรมหรือนิสัยที่เรากำลังเป็นอยู่บ้าง
ที่กล่าวไปข้างต้นคือการตั้งคำถามแบบMoHo ซึ่งถือว่าเป็นตั้งคำถามอย่างละเอียดเพื่อให้ได้คำตอบที่สามารถนำข้อมูลมาพัฒนาผู้รับบริการได้ตรงตามนิสัยเป้าประสงค์นับว่าเป็นประโยชน์มากๆเพราะในบางครั้งหากไม่มีการตั้งคำถามเราอาจจะไม่รู้ตัวเอง รวมถึงผู้รับบริการที่เป็น “กลุ่มเปราะบาง”ด้วย การตั้งคำถามจะช่วยในการประเมินและกระตุ้นเพื่อให้ผู้รับบริการรู้และค้นพบในสิ่งที่ต้องการจะทำและสามารถพัฒนาไปยังจุดนั้นได้
ไม่มีความเห็น