วิถี <18> : กิจที่ต้องทำในวันนี้....ที่ยังคงทำและทำ
หลายวันมานี่...แทบจะไม่ได้เขียน Blog หากจะอ้างว่าภารกิจเยอะ..ก็คงจะต้องอ้างไปตลอดชีวิตแน่นอน
แต่...เมื่อทุกอย่างพอที่จะเข้าที่เข้าทาง...จึงคิดว่าจะเขียนอะไร...บ้างเพื่อเป็นการแบ่งปัน...
เรื่องเล่า และสิ่งที่ดีงาม...
....
เปิดเข้ามา...ก็ได้มาอ่านบันทึก "ชีวิตที่พอเพียง: 176. ปิยวาจา" ของ อ.หมอวิจารณ์ พานิช
ทำให้ยิ้ม..และรู้สึกเบิกบาน...กับเรื่องเล่าดีดี..ที่แบ่งปันและเล่าสู่กันฟัง
ช่วงนี้มีพี่ๆ เพื่อนๆ หลายคนว่ากะปุ๋มคงกำลังยุ่ง..อยู่หรือเปล่า
หากจะว่ายุ่งก็คงจะยุ่งทั้งปีทั้งชาติแน่นอน...แต่จะบอกว่าไม่ยุ่งก็อาจจะดูโอเวอร์เกินไปหรือเปล่า
ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราทั้งนั้น..อยู่ที่การจัดสรรชีวิตของเรา...
พิจารณา "ตนเอง" และภารกิจ "ชีวิต"...
งานที่ต้องทำตามหน้าที่ที่พึงทำ...คือ การทำงานที่กลุ่มงานจิตเวช โรงพยาบาลยโสธร ซึ่งมีทั้งงานจิตวิทยาให้คำปรึกษา งานบำบัด งานดูแลผู้ป่วย และงานพัฒนาวิชาการในกลุ่มงาน....
งานรองลงมาที่ดูเหมือนกึ่งๆ หน้าที่ที่ต้องทำ คือ การช่วยเหลือ และรับ consult ของกลุ่มการพยาบาล (รองแพทย์ท่านเดิมให้ฉายาว่า เสนาธิการฯ) งานนี้เรียกว่าเป็นงานที่อาสากึ่งๆ หน้าที่ที่พึงช่วยทำ
งานวิชาการของศูนย์วิจัย...และงาน consult ต่างๆ ที่พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ...ร้องขอมา..
และงานวิจัยที่ตนเองสนใจทำเอง...
งาน consult นอกโรงพยาบาล...
งานบำบัดเชิงจิตวิทยาให้คำปรึกษา...ที่มักมีใครๆ หลายๆ คนโทรเข้ามาหา...หรือส่งเมล์มาหา หรือ on MSN มาหา..โดยที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน มาขอคำปรึกษา...ซึ่งโดยส่วนตัวเราจะวางหรือปฏิเสธไม่ได้ เพราะไม่อยากปฏิเสธ...
งานเขียนหนังสือ...
งานในหน้าที่เรียน...ป.เอก เทคโนโลยีการศึกษา ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น
งานชีวิต...ที่กำลังเรียนรู้เรื่อง "ชีวิตและมนุษย์"...
และอื่นๆ อีกจิปาถะ...ที่หากนำมาคิดก็คงจะเป็นเรื่องที่ละเอียดเกินไป...จึงลองหยิบเอาหลักๆ ที่มองดูว่า เป็น core ของงานและหน้าที่...มาพิจารณาดู...โดยส่วนตัวจะไม่เคยบ่นหรืออ้างว่าตนเองนั้นงานเยอะ...เวลามีใครร้องขอมาให้ช่วยเหลืออะไร ส่วนใหญ่ก็มักจะรับและไม่ปฏิเสธ
และไม่เคยที่จะบ่นว่า..."ยุ่ง แต่จะค่อยๆ ทำไป ... และทำให้เต็มที่"
ถามตนเองว่าเหนื่อยไหม...ตอนนี้ตอบได้อย่างเต็มที่เลยว่า..."ไม่เหนื่อย"...
.......................................................................................................................................
ความเห็น (8)
พี่กะปุ๋มครับ
- ให้กำลังใจตัวเอง
- ให้กำลังคนรอบข้าง
- ให้กำลังใจกันและกันครับ
- สุขสันต์ไทบ้านเฮา
สวัสดีคะ...พี่จิ๊บ...
งาน..คือ ชีวิต...ชีวิตคือ..ความเป็นอยู่...ความอยู่..คืองาน...งาน..แห่งการมีชีวิตอยู่...
...
ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ
(^______^)
กะปุ๋ม
สวัสดีคะ...คุณออต...
กำลังใจแลกำลังใจ...มีให้กันและกันเสมอ...
และที่สำคัญ...คือ การให้กำลังใจตนเอง..
สำคัญที่สุดคะ...
(^______^)
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
พี่กะปุ๋ม
^___^ เห็นหายไป เดาแล้วว่าต้องยุ่ง
ดูแลสุขภาพนะคะ
สวัสดีจ้ะ...แนน
ไปที่นี่เลยคะ....แม้ยุ่งก็ไม่เหนื่อยคะ...
เป็นกำลังใจให้แนน...ด้วยนะคะ..
(^_____^)
กะปุ๋ม
ยังเกาะติดในใจเสมอ..นะคะ....
ที่ผ่านมาไม่ค่อยเหนื่อย เพราะ "ครู" สอนดี
แต่เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาเดี้ยง เพราะร่างกายถูกใช้เกินศักยภาพที่ควรมี ขอฟื้นจากกล้ามเนื้ออักเสบสัก 1 อาทิตย์ คงเข้าที่และเริ่มต้น กับภาระกิจ ที่มีสัญญาใจไว้ค่ะ
พี่อึ่งอ๊อบ...
เดี้ยงเลยเหรอคะ...นั่นแสดงว่าเรายังตามระลึกรู้เขายังไม่ดีพอ...เราจะเผลอและเดี้ยง...
...
ไม่เป็นไรคะ...เราเรียนต่อไปได้เรื่อยๆ นะคะ...
กะปุ๋มเป็นกำลังใจให้นะคะ...
(^_____^)