จริงแท้แน่นอนครับอาจารย์  กรณีตอนผมเป็นเด็กเช่นเดียวกันครับ เวลาอยู่กับเพื่อนๆจะพูดดี ทำดี เอาใจใส่เพื่อนมากกว่าพ่อแม่เสียอีก แต่ตอนนี้ไม่แล้วครับ ระลึกอยู่เสมอว่า พ่อแม่ลำบากมาเพื่อเรามากแล้ว แค่คิดดี พูดดี ทำดี กับท่านแค่นี้พ่อแม่ก็น่าจะภูมิใจในตัวเราครับผม

การคิดดี พูดดี ทำดี ผมเชื่อว่าถ้าทำได้กับคนทุกคนที่สนิทสนมหรือไม่รู้จักกันมาก่อน มันเป็นการสร้างความรู้สึก ความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากๆเลยครับ ยกตัวอย่างเช่นเวลาผมไปออกกำลังกายที่สนามกีฬากลางจังหวัดพิจิตรทุกตอนเย็น ก็จะได้ยินคำสบถ (ไอ้นู้น ไอ้นี่) มากมาย ในสนามฟุตบอลยิ่งแล้วใหญ่ครับ สารพัดสัตว์ออกจากปากกันทั้งนั้น  คือผมเป็นคนเงียบไม่ค่อยพูด พูดน้อย เวลาพวกผู้ใหญ่ที่เล่นกีฬาด้วยกันด่าผมก็เฉย ไม่ตอบโต้ (ด่าได้ด่าไป) อีกไม่นานผมสังเกตว่าเค้าเริ่มเกรงใจเรา พูดกับเราดีขึ้น ฉะนั้นผมจึงคิดว่า "การตอบโต้ด้วยการเงียบ นิ่งเฉย ใช้การกระทำดีนำทาง นั่นแหล่ะคือชัยชนะต่อสิ่งนั้น" (แต่ใช้ได้ในกรณีที่ผมเจอนะครับ)

(^_________^)

อ่านไปยิ้มไปคะ....

ขอบคุณคะ

กะปุ๋ม

เรียน อาจารย์หมอที่เคารพ

• การลืมเป็นเรื่องปกติของคนเราทุกคนครับอาจารย์ เนื่องจากการที่สมองของคนเราสั่งงานพร้อมกันหลายๆ เรื่องในเวลาเดียวกัน และเมื่อใจเราเพ่งไปเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่มีความสำคัญมากกว่า ก็เลยทำให้เรื่องที่มีความสำคัญน้อยลงไปไม่ได้ถูกบันทึกใว้ในหน่วยความจำ จึงทำให้เราลืมครับ
• ดีใจด้วยครับที่อาจารย์พบพวงกุญแจดังกล่าว และพบในบ้านด้วย พร้อมกับการชนะใจตนเองครับ
• ด้วยความเคารพ

ปิ้งแวป ว่า

สะท้อนคืนตรงๆ ก็ช่วยค่ะ

นั่งอยู่ในรถวันหนึ่ง พ่อขับรถอยู่ ลูกๆนั่งในรถ แม่พูดนิ่มๆ ว่า  "ขอพูดอะไร นิดหนึ่งได้ไหม" ทั้ง 4 คนในรถ นิ่งเงียบกันหมด เตรียม Deep listening

แม่พูดเรียบช้าๆ พยายามไม่ให้มีเสียงตำหนิ ไม่ใส่อารมณ์ 

 "แม่รู้สึกว่า เวลาขออะไรให้ใครช่วยในบ้าน มักจะทำให้ แต่ไม่เต็มที่และไม่ค่อยเต็มใจเท่าขอจาก เพื่อนร่วมงานที่สนิท" 

ทุกคนยังเงียบฟัง "ทำไมคนนอกบ้านถึงช่วยเราเต็มที่ เต็มความสามารถมากกว่าที่เราคาด โดยไม่บ่น ไม่หน้างอ  ทั้งที่เขาไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกันกับเรา"

ลูกสาวคนเล็กสบตาแม่ เอื้อมมือมากุมมือแม่ไว้ คนอื่นเงียบไปหลายอึดใจ

ไม่มีการตอบสนองที่เป็นคำพูดค่ะ แต่หลังจากวันนั้น(1 เดือนก่อน)จนถึง วันนี้มีการตอบสนองที่น่าอัศจรรย์ใจ ขออะไร ก็ได้ แบบเต็มใจ และเต็มที่ เกินความคาดหมายบ่อยๆอาการหงุดหงิด หน้างอ หายไปเลย แม่ดีใจที่ได้พูดขอบคุณ ขอบใจโดยรู้สึกดีมากกว่าเดิมไปอีก

ตอนนี้จะเรียนรู้ต่อ โดยอาจลองสะท้อนว่า เดี๋ยวนี้ ขอคนนอกบ้านน้อยลงมาก เพราะขอได้ไม่เต็มที่เท่าคนในบ้าน เป็น Appreciative Inquiry ต่อเนื่อง

ขอบคุณ อวิจารณ์ ทีจับประเด็นได้ตลอดเวลา แม้แต่เรื่องราว ประจำวัน ทำให้คิดทบทวนเรื่องดีๆต่อได้อีก

นับถือค่ะ

รวิวรรณ

    ผมมีดาวอังคาร ( โทสะจริต ) เป็นเจ้าเรือนเช่นกันรู้สึกตัวว่าผิดหลายครั้งหลังที่ได้ใช้คำพูดกระทบคนอื่นโดยเฉพาะกับคนที่เรารัก และมีพระคุณ เคยรู้สึกเสียใจก็หลายครั้ง ตั้งใจจะไม่ทำอีก แต่ก็เผลอตัวขาดสติทำอีกทุกทีโดยเฉพาะกับคนที่ใกล้ชิด การระมัดระวังคำพูดยากขึ้นอีก ได้อ่านตัวอย่างจากอาจารย์ ได้ข้อคิดว่าแม้นดวงชะตาจะกำหนดพื้นฐานให้เราเป็นคนมีโทสะจริต แต่ถ้าตั้งสติให้ได้คิดก่อนพูด ผลลัพธ์คงจบแบบ Happy Ending

ดิฉัน กำลังร้องไห้ รู้สึกไม่ดีที่เราทำงานทุกอย่างในบ้าน เหนื่อยทั้งวัน

แต่ถูกว่าด้วยเรื่องขี้ลืม แล้วพอเจอก็กลายเป็นเขาเองที่ลืม ไม่ใช่เราลืม

แต่ก่อนหน้าที่จะเจอ เขาว่าเราไปแล้วเต็มๆ

ซึมเศร้ามากตอนนี้ ทำไมต้องทนด้วย เขาก็มีอะไรไม่ดีเยอะ เราไม่เคยตำหนิเลย ..

แม้เมื่อกี้ที่เขาว่าเรา เราก็เงียบ เงียบ เงียบ ตอนนี้ นั่งร้องไห้ ตี 1.11 แล้ว แต่เขา

หลับไปไม่เหมือนมีอะไรเกิดขึ้น เราเองซิกลับสงสารตัวเอง