จ่ายเงินไปเล่นน้ำลุยโคลนคนทั่วไปที่ไหนเขาทำกัน : เขากระโดงเทรล 2020

การวิ่ง เคยได้รับสมญานามว่าเป็นการออกกำลังกายที่ประหยัดที่สุด เพราะใส่ชุดธรรมดา ๆ ก็ออกวิ่งได้ มีผ้าใบเก่า ๆ สักคู่ออกไปเดิน วิ่ง จ๊อกกิ้งก็ได้แล้ว แต่เมื่อยุคสมัยที่เปลี่ยนไปการวิ่งแต่ละครั้งจึงเต็มไปด้วยค่าใช้จ่ายหรือต้นทุน ค่ารองเท้า ค่าเสื้อ ค่ากางเกง ค่านาฬิกา ค่าผ้าบัฟ ค่า ค่า ค่า จิปาถะ บางคนก็สมัครเข้าฝึกกับแคมป์ต่าง ๆ เพื่อให้มีโค้ชหรือเทรนเนอร์มาคอยกำกับการวิ่งให้เร็ว ให้ยาว ให้แข็งแรง ก็ว่ากันไปตามกำลัง ยิ่งรวมไปถึงการสมัครวิ่งตามรายการก็จะตามมาด้วย ค่าสมัครวิ่ง ค่าที่พัก ค่าเดินทาง กลับมาแล้วยังซ้ำด้วยค่ารูปถ่ายที่ต้องซื้อไฟล์มาไว้เชยชม ... ตกลงเราวิ่งเพื่ออะไรกันแน่

ยิ่งไปวิ่งบางรายการกลับมา ก็สะบักสะบอมปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ เพลีย อ่อนแรง บางรายก็ถึงกับบาดเจ็บบ้างก็มี... แล้วไปวิ่งทำไมละ? แต่เชื่อว่า คำตอบของนักวิ่งส่วนใหญ่กลับงดงาม “ก็เพื่อซื้อความสุข” แม้จะเป็นความสุขที่จะต้องทรหด หรือเจ็บเนื้อปวดตัวบ้างก็ตามที มันเป็นวิถี ถ้าดูหนังเรื่อง Star Wars ก็คงใช้คำว่า วิถีของเจได แต่สิ่งเหล่านี้ก็คือวิถีของนักวิ่ง แม้แต่นักวิ่งเองก็มีเป้าหมายที่แตกต่างกันออกไป เพื่อท้าทายตัวเองบ้าง เพื่ออกกำกลังกายด้วย หรือเพื่อล่ารางวัล แล้งรางวัลของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน

เขากระโดงเทรลปีนี้ ต่างจากปีที่แล้วก็ตรงที่ “น้ำและโคลน”  เพราะพายุโนอึลมาเยี่ยมเรา ทั้งประเทศได้รับน้ำฝนชุ่มฉ่ำตาม ๆ กัน ในวันไปวิ่ง ความสุขส่วนตัวอย่างหนึ่งคือการกระโดดโลดเต้นกับโคลนและน้ำที่มีให้เล่นไปด้วยระหว่างทางกว่า 20 กิโลเมตร นอกจากวิ่งฝ่าดงป่าและกลุ่มหินภูเขาไฟแล้ว ยังต้องหลบต้นไม้ ฝ่าดงหนามตามรายทาง แต่ไฮไลท์ของปีนี้คงเป็นน้ำและโคลน ระหว่างทางที่วิ่งไปจึงเกิดคำถามขึ้นในใจว่า “คนบ้าอะไรจ่ายเงินเพื่อไปวิ่งลุยน้ำเล่นโคลน”

อีกประการหนึ่งที่ชื่นชอบก็คือว่า มันท้าทายดี สำหรับการวิ่งขึ้นเขา ลงห้วย แถมด้วยตากฝน เมื่อตอนยังเด็ก เราถูกปลูกฝังว่า การออกกำลังกายต้องไม่ตากฝน เพราอาจจะทำให้ไม่สบายได้ แต่ให้หลัง เราจะเห็นนักวิ่งจำนวนมาก แม้ฝนตก เขาก็ยังออกกำลัง ฝึกซ้อมหรือวิ่งตากฝนระคนความสุข “หรือธรรมชาติบำบัดทุกข์”  ช่วยให้คนสุขด้วยน้ำฝน?

ระหว่างทางวิ่งไป ก็เสพย์สมกับธรรมชาติ บางช่วงจังหวะ เสียงลำธารน้ำไหลก็ไพเราะเสนาะหู ถึงกับต้องหยุดวิ่งแล้วเลี้ยวไปดูธรรมชาติที่ถูกจัดวางตามเส้นทางวิ่ง สิ่งเหล่านี้กระมังที่ทำให้นักวิ่งอย่างเรา ๆ ยอมจ่ายเงินเพื่อไปวิ่ง ทั้ง ๆ ที่วิ่งอยู่แถวบ้านก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร  “เราจ่ายแล้วเราได้อะไรตอบแทน?”

22 กันยายน 2563