การใช้ชีวิตของมนุษย์ทุกคน...ไม่ต้องจำเป็นที่จะให้มีความเหมือนกับใคร ๆ เพราะชีวิต ก็คือ ชีวิต มีความแตกต่างกัน...มนุษย์ทุกคนตั้งอยู่บนความหลากหลายในสังคม...แต่เท่าที่สังเกตเห็น มนุษย์บางคน ขอใช้คำว่า "บางคน" ชอบกระทำตนให้เป็นเหมือนกับคนอื่น ก็แปลก ๆ ดี ทั้งที่บางเรื่องอาจทำไม่ได้ สำหรับบางเรื่องก็อาจทำได้ แต่ส่วนใหญ่จะทำไม่ได้ จึงทำให้ต้องขวนขวาย ดิ้นรน ยังมาซึ่งกิเลส ตัณหา ที่ต้องกระทำตน
สำหรับผู้เขียน ชอบกระทำตนที่เป็นตัวของตัวเอง...มีความเชื่อมั่นในตนเอง วิเคราะห์จากตัวเอง + ความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมาและนำมาใช้ ประยุกต์ให้ได้อย่างลงตัวกับตัวผู้เขียนเอง และมีความคิดว่า "ตัวเราเอง ไม่จำเป็นต้องให้เป็นเหมือนใคร มีความรู้ ก็แค่รู้ของตัวเราเอง มีฐานะรวย จน ก็เป็นตัวของเราเอง ฯลฯ"...นี่คือ ตัวของผู้เขียนเอง...เคยมีความคิดในใจของตัวเองว่า...
"ที่เขาว่าสวย...เขามองกันอย่างไร?
ที่เขาว่าหรู...เขาดูกันที่ตรงไหน?
แต่สิ่งที่เห็น...สิ่งที่รู้
ฉันดูคนที่...ตรงหัวใจ
ไม่ว่ามองอย่างไร...ก็เห็นเพียงความงดงาม
ไม่ขอให้เป็นเหมือนใคร
เพราะมันไม่ใช่ "ตัวของฉัน"
แต่ขอให้เป็นอย่าง...แบบฉัน
ทั้งตัวและหัวใจ
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้...จะดีจะร้าย
ถึงแม้จะเป็นอย่างไร...ไม่เสียใจที่เป็นแบบตัวของฉันเอง"
ทุก ๆ เรื่อง ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราทำ...มิใช่สิ่งที่ใคร ๆ พูด หรือมอง เพราะถ้าหากในทุก ๆ เรื่อง ตัวเราเองได้กระทำดีที่สุดต่อตัวเองและทุก ๆ คนแล้ว
ขอได้โปรดมองกันตรงที่หัวใจ จะได้ไหม
โปรดมองให้ลึกถึงข้างใน...ฉันมีอะไรให้เธอมากมาย
สิ่งที่กล่าวมาข้างต้น...แสดงให้เห็นถึงความเป็นตัวตนของคน ๆ หนึ่ง เป็นอัตลักษณ์ของคน ๆ นั้น สิ่งที่แยกแยะได้ นั่นคือ การกระทำของคน ๆ นั้น ที่ทำให้ตัวเราและคนอื่นมองเห็น...หากได้พิจารณาแล้วว่า สิ่งที่ได้กระทำนั้นดี อาจไม่ถูกใจใคร แต่ถูกต้องตามหลักวิชาการ...หากตัวเรามีหน้าที่การงาน เพราะทุกคนมีเหตุผลในตัวเอง เพียงแต่เหตุผลนั้นของใครจะเหนือกว่ากัน...มิมีใครที่เกิดมาแล้วสมบูรณ์แบบไปเสียทุกเรื่อง นี่คือ ความเป็นจริงของมนุษย์...และก็ไม่จำเป็นต้องเป็นให้เหมือนกับใคร บังเอิญได้ฟังเพลง ๆ หนึ่ง "ไม่ขอให้เป็นเหมือนใคร" พอดี ชอบจึงนำมาเก็บไว้ในบันทึกนี้ค่ะ
*************************************
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๑ กันยายน ๒๕๖๓