ความสำนึก

         ช่วงเวลานี้ ภาวะการควบคุมโรคระบาดโควิด-๑๙ เริ่มผ่อนคลาย ผู้เขียน รู้สึกประทับใจในบุคคล ๒ ท่าน จากการสัมผัสความเปลี่ยนแปลง

         ท่านแรก เป็น หญิงไร้บ้าน มักเห็น เธอเมาเหล้า เต้นรำ อยู่หน้าเวทีถนนคนเดิน ทุกเย็นวันอาทิตย์ ครอบครัวผู้เขียนมองว่า เธอทำเช่นนั้น เพราะความเหงา ตั้งแต่ผู้เขียน เริ่มขายผักที่ตลาด เธอจะมาดูผักหวานและนึกถึงเมนูแกงเลียงไข่มดแดง ทำให้ผู้เขียนรู้ว่าเธอไม่ใช่คนท้องถิ่น เธอมักชมว่า ครอบครัวผู้เขียนขับรถยนต์มาขายสิ่งซึ่งผู้อื่นมองว่าเล็กน้อย เรารู้สึกว่า เธออาจจะมีความรู้ วันหนึ่งพบว่า เธอได้รับบาดเจ็บเท้าบวมจากเมานั่นเอง ผู้เขียนจึงเอายานวดไปให้เธอ และสอนให้ประคบเย็น ประคบร้อน เมื่อเธอหาย ได้แต่มากล่าวขอบคุณผู้เขียนอยู่ร่ำไปอย่างสุภาพ

ช่วงเวลานี้ผู้เขียนได้ถามเธอว่า ได้รับเงินเยียวยาหรือไม่? และได้รับการช่วยเหลือใดๆบ้าง? เธอบอกว่า ไม่ได้รับ ไม่มีใครลงทะเบียนให้ ผู้เขียนให้เธอ เลือกผลไม้ที่ขายไปกิน เธอเลือกมังคุดซึ่งมีถุงเดียว ผู้เขียนเข้าใจว่า เธอเป็นหนึ่งในผู้ตกหล่น ผู้เขียนจึงไปสอบถามที่หน่วยงานสวัสดิการสังคม เทศบาลท้องถิ่น พวกเขารู้จักเธอดี และบอกว่า เธอเป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง เคยเข้ารับการรักษา อาจด้วยปัญหาครอบครัวกลายเป็นคนไร้บ้าน และกลับไปดื่มเหล้าอีก ผู้เขียน แจ้งเจ้าหน้าที่ว่า ประทับใจ ในความสำนึกของเธอ... ไม่แน่ใจว่า เจ้าหน้าที่เข้าใจหรือไม่เช่นกัน ผู้เขียนกลับมาสำทับให้เธอไปติดต่อด้วยตนเอง เพราะต้องใช้บัตรประชาชน บัญชีธนาคาร และขอร้องให้เลิกสุรา เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น เธอก็รับปาก ผู้เขียนเตรียมผ้าปิดจมูก และกระเป๋าเงินที่มีซิปให้เธอ เพราะใบเก่า ซิปแตกแล้วจากที่เปิดให้ผู้เขียนดูบัตรประชาชน หวังใจว่า วิกฤตินี้จะเป็นโอกาสที่ดีกับชีวิตเธอ...         

         ท่านต่อมา เป็นลูกค้าจากเมืองกรุง ที่จำเป็นต้องมาติดอยู่ในพื้นที่ เธอมักขอบคุณ และแสดงความสำนึกต่อ ผู้เขียน เสมอ ที่ได้กิน ทุเรียน มังคุด ผลไม้ ผัก อื่นๆจากสวนผู้เขียน เธอบอกว่า เริ่มชินกับท้องถิ่น และรู้สึกโชคดีที่ได้กินของธรรมชาติ เธอมักสั่งมะพร้าวขูดขาวจากสวนผู้เขียน ไปคั่วสูตรชาววัง เธอบอกว่า ทดแทนผงชูรสได้อย่างดี เธอฝากผู้เขียน ซื้อกะปิอย่างดี ซึ่งราคาถูกกว่า เมืองหลวงหลายเท่า ผู้เขียน รู้สึกว่า เธอ เป็นหุ้นส่วนหนึ่งของสวนเรา ดังนั้น ถ้าเก็บผลผลิตได้ตรงวันขาย ก็ต้องเก็บให้เธอก่อน เพราะเธอมาแต่เช้าตรู่ เพื่อตักบาตร และมักสั่งจองไว้เป็นบางรายการ ผู้เขียน ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับเธอ เรื่อง พลังทางธรรมชาติจากอาหาร การสังเกตภาวะธรรมชาติ จากธรรมชาติที่เราอยู่กับเขา ในบางสวน ไม่มีผลผลิตออกมาเลย เช่น สวนของเพื่อนแม่ ผู้เขียนหวังใจว่า เธอจะมีสุขภาพที่ดี ทำงานได้เต็มที่ไปอีกนาน เมืองไทยเราต้องการคนที่มีศักยภาพสูง...ในภาวะเช่นนี้

สรุปว่า ผู้เขียน รู้สึกประทับใจ ในความสำนึก... ของผู้คน แม้เขาจะอยู่ในระดับใดๆก็ตาม