เมื่อบันทึกที่แล้ว ครูอ้อยพูดถึงเรื่องความโชคดีที่ โทรศัพท์หาเพื่อน แล้วเพื่อนคนนั้นรับโทรศัพท์พอดี ปัญหาในการพูดนั้นจึงมีไม่มาก พูดเดี๋ยวเดียวก็เข้าใจกัน ตามบันทึกเรื่อง คิดจะโทร.เชิญเพื่อนมากินข้าวที่บ้าน...พูดอย่างไรดี
แต่คราวนี้...จะเห็นได้ว่า คนเรานั้น ไม่ใช่จะโชคดีได้ทุกวัน เช่นวันนี้
แม่บ้านของเพื่อน : Hello?
ครูอ้อย : Hi. Mrs.King.Is Helen there.please?
แม่บ้านของเพื่อน : I'm sorry she 's not here right now.Could I take a message?ฉันเสียใจด้วย เธอไม่อยู่ที่นี่แล้ว ฉันจะจดข้อความไว้ให้เธอเอาไหม
ครูอ้อย : Yes, please.I'm caling to tell her there 's a party at my place on Friday, and..........ดีเลย ฉันจะโทร.มาหาเธออีกครั้ง เพื่อเชิญมากินข้าวที่บ้านในเย็นวันศุกร์ และ.....
แม่บ้านของเพื่อน : Let me get a pen. All right , go ahead.ให้ฉันเอาอะไรมาจดก่อนค่ะ.....ได้แล้ว.....ต่อไปได้เลยค่ะ
ครูอ้อย : OK. This is Kruooy , and my number is 081-806-9370. Could you ask her to call me at home? I can give her all the details then. ค่ะ ครูอ้อยหมายเลข.....ช่วยบอกเธอให้โทร.มาหาที่บ้านครูอ้อยที่หมายเลขนี้ด้วย แล้วฉันจะได้บอกรายละเอียดด้วย
แม่บ้านของเพื่อน : Sure. I'll give her the message as soon as he gets in.I'll tell her to call Kruooy at 081-806-9370.ได้เลยค่ะ.....ฉันจะเอาข้อความนี้ให้คุณ เฮเลน เมื่อเธอมาถึง ฉันจะบอกให้เธอโทร.ไปครูอ้อยทันทีเลยค่ะ
ครูอ้อย : Thanks. Good-bye.
จะเห็นได้ว่า พูดไม่ยากเลย พูดแบบสั้น แต่ใจความกระทัดรัด ไม่เยิ่นเย้อ ยืดยาด
หวังว่า.....คงเข้าใจ.....และพูดได้....เมื่อมีโอกาส
สวัสดีค่ะ คุณรัตติยา
ขอบคุณมากค่ะ