สะท้อนความคิด กิจกรรมบำบัด โรงพยาบาลหลวงพ่อเปิ่น นครปฐม

ในวันที่ 21 มกราคม พ.ศ.2563และ 28 มกราคม พ.ศ.2563 ดิฉันและเพื่อนนักศึกษากิจกรรมบำบัดชั้นปีที่3 มหาวิทยาลัยมหิดล ได้เดินทางไปศึกษาดูงานที่ โรงพยาบาลหลวงพ่อเปิ่นจังหวัดนครปฐม โดยในครั้งที่ 1 มีพี่หนิง นักกายภาพบำบัดประจำโรงพยาบาลมาเป็นผู้บรรยายให้ในช่วงแรกเกี่ยวกับระบบต่างๆของโรงพยาบาล โดยดิฉันได้เรียนรู้ว่า ที่โรงพยาบาลแห่งนี้เป็นโรงพยาบาลชุมชนจำนวน 30 เตียง รับผิดชอบ 5 ตำบล และ 7 รพสต. โดยในช่วงแรกทางโรงพยาบาลต้องไปขอความร่วมมือในการแบ่งคนไข้มาจากโรงพยาบาลรอบข้าง ปัจจุบันมีคนไข้โดยเฉลี่ย 18,000 คน มีนักกิจกรรมบำบัด 1 คน และมีแผนกแพทย์แผนไทย แผนแพทย์จีน และได้เรียนรู้ Flowchart ของโรงพยาบาล โดยระบบการฟื้นฟูที่โรงพยาบาลหลวงพ่อเปิ่น ถือเป็นระยะ 4 และหลังการให้บริการทางด้านฟื้นฟูจะแบ่งผู้ป่วยเป็น 2 ประเภท คือ ฟื้นฟูโดยสมบูรณ์ และมีความพิการหลงเหลืออยู่ การให้บริการทางกิจกรรมบำบัดจะให้ประมาณ 1 ชั่วโมงต่อครั้ง 3-5ครั้งต่อสัปดาห์ โดยผู้ป่วยจะสามารถ discharge ได้ผ่านการประเมิน Barthel index และดิฉันรู้สึกตื่นเต้นและประทับใจที่ที่นี้มีบ้านฝึกการดำรงชีวิตอิสระของผู้พิการด้วย เพื่อฝึกกิจวัตรประจำวัน รวมทั้งการเคลื่อนย้ายตัว โดยมีเป้าประสงค์หลักเพื่อให้ผู้ป่วยได้ลองใช้ชีวิตจริงๆ ว่ามีปัญหาหรืออุปสรรคใดบ้างที่ขัดต่อการดำเนินกิจวัตรประจำวันเพื่อปรับแก้ไขก่อนจะกลับเข้าสู่การใช้ชีวิตจริงในบ้านของตนเอง งานด้านกิจกรรมบำบัดจะแบ่งออกเป็นงานฝ่ายเด็ก ฝ่ายกาย และฝ่ายจิตเวช ซึ่งที่โรงพยาบาลแห่งนี้จะเน้นเป็นงานฝ่ายกายคือการฝึก hand function และ กระตุ้น cognitive สิ่งที่น่าสนใจที่ฉันได้เรียนรู้วันนี้คือสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การแจ้งให้ผู้ป่วยทราบว่าการให้บริการแต่ละครั้ง ท่าบริหารแต่ละท่า สำคัญอย่างไร เพราะอะไรถึงให้ เพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจและเห็นถึงความสำคัญ เพื่อจะได้นำไปฝึกเองอย่างต่อเนื่อง ซึ่งก่อให้ประสิทธิภาพในการบำบัดที่ดี เมื่อจบการบรรยายพี่เรน นักกิจกรรมบำบัด ประจำโรงพยาบาลหลวงพ่อเปิ่น ได้พาไปเดินดูห้องฝึกทางกิจกรรมบำบัด รวมทั้งอุปกรณ์/สื่อทางกิจกรรมบำบัด และในช่วงบ่ายได้ออกชุมชน กรณีศึกษากลุ่มดิฉันได้รับคือผู้ป่วย CVA จากอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์คว่ำอายุ 52 ปี สามารถเคลื่อนย้ายตนเองได้ มีทางเดินไม้ข้างเตียงนอนที่สามารถใช้เป็น parallel bar ได้ แต่พื้นที่บริเวณทางเดินไม่สม่ำเสมอ ได้ไปทำการฟื้นฟูที่โรงพยาบาลหลวงพ่อเปิ่น และได้รถเข็นมาด้วย แต่เมื่อกลับมาจากโรงพยาบาลแล้ว ผู้ป่วยรู้สึกว่าตนเองไม่จำเป็นต้องใช้รถเข็นแล้ว จึงได้ทำการคืนไป และไม่ได้ลุกออกไปไหน เพราะไม่มีรถเข็น ทำให้ดิฉันได้เรียนรู้ว่าการให้บริการหรือให้สิ่งอำนวยความสะดวกแก้ผู้รับบริการในชุมชน การอธิบายถือเป็นเรื่องสำคัญมาก นักกิจกรรมบำบัดและบุคลากรทางการแพทย์ทุกคนจำเป็นต้องอธิบายให้ละเอียดทุกครั้ง เพื่อให้ผู้ป่วยเห็นถึงความสำคัญต่อสิ่งที่ให้ ในครั้งที่2 เป็นการให้กิจกรรมกลุ่มกับนักเรียนสูงอายุจำนวนประมาณ 20 คนและประเมินด้ายความจำและการวางแผนของผู้สู้งอายุแต่ละท่าน ที่โรงเรียนผู้สูงอายุหลวงพ่อเปิ่น ตั้งแต่เวลา 09.00น -12.00น โดยนักศึกษากิจกรรมบำบัดได้เตรียมกิจกรรมไปให้ผู้สูงอายุทำ2 กิจกรรมหลักด้วยกัน กิจกรรมที่ 1 คือกิจกรรมออกกำลังกาย โดยมีท่าบริหารให้ผู้สูงอายุได้ร่วมกันเพื่อเป็นการบริหารร่างกาย กิจกรรมที่2 คือ กิจกรรมแข่งตักเกลือ เป็นกิจกรรมส่งเสริมความรู้ความขเา้ใจและการวางแผนของผู้สูงอายุ โดยแบ่งผู้สูงอายุเป็น 4 กลุ่ม ให้แข่งกันตอบคำถามในรอบแรกเพื่อเลือกอุปกรณ์ที่ตนเองได้มาประดิษฐ์เป็นที่ตักเกลือ และให้ตักเกลือให้เต็มขวดเป็นกลุ่มแรก ในกิจกรรมนี้ดิฉันได้เรียนรู้ว่าผู้สูงอายุที่นี้ค่อนข้างactive มีน้ำใจกับคนรอบข้าง มีความยืดหยุ่นทางความคิดและการวางแผนที่ค่อนข้าง เมื่อทำกิจกรรมทั้งสองกิจกรรมเสร็จแล้ว นักศึกษาแต่ละคนก็จะต้องแบ่งกลุ่มไปทำการพูดคุยล้อมวงให้ผู้สูงอายุเล่าประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคนเพื่อกระตุ้นคาวมจำ เสริมสร้างความคิด และอีกกลุ่มออกมาประเมินความจำ ความยืดหยุ่นทางความคิดและการวางแผน ผลออกมาโดยรวมค่อนข้างดี เมื่อทำการประเมินเสร็จจึงได้ให้คำแนะนำเช่น กิจกรรมฝึกสมอง ให้ผู้สูงอายุนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันเพื่อเป็นการกระตุ้นสมองอย่างต่อเนื่อง ในการมาทำกิจกรรมกลุ่มในครั้งนี้ฉันรู้สึกดีใจและมีความสุขเป็นอย่างมาก เพราะผู้สูงอายุที่นี้ทุกคนให้ความร่วมมือกับกิจกรรมเป็นอย่างดี รวมทั้งเห็นความสำคัญของกิจกรรมบำบัดและคำแนะนำแต่ละอย่างที่ให้ นอกจากนี้วันนี้ยังมีทักษะอีกหลายๆอย่างที่ฉันสามารถนำไปปรับุกต์กับวิชาชีพของฉันในอนาคตได้ เช่น ทักษะการประเมินความยืดหยุ่นทางความคิด การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า รวมทั้ง การเข้าหาผู้สูงอายุที่แตกต่างกันออกไปตามบุคคล