การฝึกงานครั้งที่76 หน่วยฝึกที่12 องค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุด วันศุกร์ ที่ 25 ตุลาคม 2562

                เรียนคณาจารย์สาขาการพัฒนาชุมชนคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐมรวมทั้งผู้อ่านทุกท่านดิฉันนางสาวณัฐณิชา หลวงรามนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพสาขาการพัฒนาชุมชนหน่วยฝึกที่12องค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุดการฝึกงานครั้งที่  76 มีดังนี้

                สวัสดียามเช้าของการทำงานในวันนี้ฉันตื่นเช้าในเวลา06:10น.เพื่อเตรียมตัวไปฝึกงานโดยฉันออกเดินทางจากบ้านเวลา07:20น.โดยระหว่างการเดินทางรถไม่ติดเท่าไหร่แต่บวกกับฉันและเพื่อนๆชินเส้นทางและขับขี่ด้วยความระมัดระวังจึงทำให้ไม่เกิดอันตรายและสามารถเดินทางมาถึงองค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุดในเวลา 08:00น. เมื่อมาถึงเราก็เข้ามาเซ็นชื่อและพร้อมปฏิบัติงานโดยช่วงเช้าวันนี้ฉันและเพื่อนได้ช่วยกันทำหน้าที่คีย์ข้อมูลของหมู่ที่4และหมู่ที่5 ซึ่งวันนี้เราจะต้องทำให้เสร็จเพราะวันนี้จะเป็นวันทำงานวันสุดท้ายของฉัน ซึ่งช่วงเช้าก็จะดูเร่งรีบกันเป็นพิเศษระหว่างที่คีย์ข้อมูล เพื่อบางส่วนก็เตรียมแผน  ที่จะให้ของที่ระลึกกับพี่ตุ่ยพี่เลี้ยงของพวกเรา โดยจังหวะที่พี่ตุ่ยเข้ามา เราก็ได้ใช้ช่วงเวลานั้นโดยให้พี่ตุ่ยมานั่งที่เก้าอี้และเราก็มอบของที่ระลึกให้พร้อมกับกล่าวขอขมาที่อาจจะทำอะไรล่วงเกินโดยไม่รู้ตัวและกล่าวขอบคุณที่พี่ตุ่ยดูแลพวกเราอย่างดีตลอดระยะเวลาที่เข้ามาฝึกงาน ด้านพี่ตุ่ยก็ได้กล่าวอวยพรให้กับพวกเราขอให้พวกเราประสบความสำเร็จในชีวิต ทั้งด้านการเรียน การทำงานในภายภาคหน้าที่เราที่ก้าวเข้าไปสู่สังคมทำงานขอให้ตั้งใจในการทำงานบริหารตนเองและจัดการชีวิตให้เป็นระบบ ควรทำหน้าที่ที่เราได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด ไม่ต้องไปสนใจปัญหาหรืออุปสรรคใดที่ตามมาก็ตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด ซึ่งนับว่าเป็นการอวยพรที่ดีที่เราได้รับ ซึ่งฉันและเพื่อนรู้สึกประทับใจอย่างบอกไม่ถูกมันรู้สึกใจหายที่จะต้องจากกันไปเหมือนมันคุ้นชินกับที่นี้ไปแล้วเพราะเรามาฝึกงานตั้งแต่เดือน กรกฎาคม –ตุลาคม เหมือนกับที่นี้เป็นบ้านหลังที่2ของฉันมันมีความประทับหลายๆอย่างซึ่งไม่ใช่เพียงแค่ให้ของแต่เรายังเขียนสมุดโน้ตเล่มเล็กๆมอบให้พี่เลี้ยงเพื่อเป็นความทรงจำและมิตรภาพที่ดีที่ฉันและเพื่อนได้มอบให้ หลังจากมอบของให้เสร็จเราก็กลับมาคีย์ข้อมูลกันต่อ จนถึงเวลาเที่ยงนิดๆเราก็หยุดพักและแยกย้ายไปทานข้าว

          ภาพที่1 การมอบของที่ระลึกให้กับพี่ตุ่ยพี่เลี้ยง

         ภาพที่2 การถ่ายรูปหมู่กับพี่เลี้ยงของเรา

         ภาพที่3 ภาพถ่ายกับสาวคนสวยของพวกเรา

  โดยช่วงเที่ยงของวันนี้เราได้ทานข้าวร่วมกับพี่ๆในองค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุดโดยพี่ๆได้เลี้ยงส่งพวกเราถือเป็นการทานข้าวที่มีความสุขมากๆเพราะเราอาจจะไม่มีรูปภาพที่จะมานั่งทานข้าวแบบนี้อีกซึ่งมองว่ามันภาพที่มีความสุขที่ฉัน เพื่อนและพี่ๆได้มานั่งทานข้าวร่วมกันมันเป็นภาพที่น่าประทับใจมากๆค่ะ

                หลังจากทานเสร็จเราก็กลับมาที่องค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุดเพื่อมาคีย์ข้อมูลกันต่อโดยช่วงบ่ายเราเตรียมไปหยิบเอกสารเพื่อนำมาคีย์ข้อมูลกันต่อเพื่อที่จะได้เสร็จและทันเวลาจนในที่สุดเราก็สามารถคีย์ข้อมูลจนเสร็จและเมื่อคีย์ข้อมูลเสร็จแล้วเราก็นำเอกสารไปส่งที่พี่ตุ่ยและต่อจากนี้เราก็กลับมานั่งรอแบบประเมินจากพี่ตุ่ยซึ่งพี่ตุ่ยกำลังตั้งใจในการประเมินอย่างมาก และเมื่อพี่ตุ่ยประเมินเสร็จ พี่ตุ่ยก็ได้ใส่นำซองสีน้ำตาลที่มีแบบประเมินและใบส่งตัวใส่ซองเรียบร้อยมาให้กับเราเพื่อนำไปให้กับทางมหาวิทยาลัย ส่วนเราก็เตรียมเก็บกระดาษอุปกรณ์ทุกชิ้นและสมุดเซ็นต์ชื่อเพื่อนำกลับไปให้ทางมหาวิทยาลัยเช่นกันซึ่งก่อนกลับเราก็ได้กล่าวสวัสดีพี่ๆทุกคนในองค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุดและถ้ามีโอกาสเราจะกลับมาพี่ๆทุกคนที่องค์การบริหารส่วนตำบล หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับสถานที่พักค่ะ

          ภาพที่4 การทำงานคีย์ข้อมูลวันสุดท้ายของฉัน

             สิ่งที่ได้รับจากการฝึกงานครั้งที่ 76  วันนี้ฉันได้ช่วยพี่ๆทำแบบฟอร์มข้อมูลซึ่งเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่ได้รับและเพื่อนำข้อมูลความรู้ที่ได้จากการฝึกงานครั้งนี้ไปปรับใช้ในการทำงานในอนาคตข้างหน้าให้เกิดประโยชน์ในการทำงานเมื่อจบออกไปแล้วค่ะ

        ความประทับใจที่ได้มาฝึกงานที่องค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุด ตั้งแต่ได้ก้าวเข้ามาที่นี้วันแรกๆก็ยังดูเกร็งๆไม่ค่อยกล้า เวลาเข้าไปหาพี่ๆบางคนเห็นเขาดูหน้าดุเราก็กลัวเขาไปก่อน แต่พอได้รู้จักและใกล้ชิดจริงๆพี่ๆเขาเป็นใจดี น่ารักและเป็นกันเองกันมากๆ การทำงานที่นี้เขาจะแบ่งกันแบ่งฝ่ายๆโดยฉันก็เข้าไปเรียนรู้งาน โดยมีฝ่าย สาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม ฝ่ายกองคลัง ฝ่ายกองการศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม สำนักปลัด กองช่างและ กองสวัสดิการสังคมซึ่งแต่ละฝ่ายก็จะมีหน้าที่แตกต่างกันไปแต่พี่ๆในแต่ละฝ่ายช่วยสอนงานและแนะนำความรู้และให้เราลองปฏิบัติทำจริงเหมือนเป็นการทดลองให้ทำงานและเรียนรู้ไปในตัวซึ่งมันเป็นวิธีที่ดีที่เราจะได้ปฎิบัติและทำงานจริงๆฉันรู้สึกว่าที่นี้เหมือนเป็นบ้านหลังที่2ที่คอยช่วยแนะนำและดูฉันและเพื่อนอย่างดีวันแรกที่มาก็พาแนะนำข้อมูลขององค์การบริหารส่วนตำบลโครงสร้างต่างๆว่ามีหน้าที่ทำอะไรบ้างสอนงานไปที่ละน้อยจนสามารถทำได้จริงพอมาช่วง2-3เดือนหลังเราก็เริ่มมาหนักในการคีย์ข้อมูลครัวเรือนเพราะพี่ๆในแต่ละฝ่ายก็มีงานประจำเราก็ต้องมาช่วยพี่ๆคีย์ข้อมูลตั้งแต่วันนี้จนถึงวันสุดท้ายที่ฉันมีความคิดว่าซึ่งที่เราได้ลองทำถือเป็นก้าวเล็กที่เราได้ลองทำงานจริงมันเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่พี่ๆต้องการให้เราเรียนรู้และกล้าที่จะทำถึงมันจะเหนื่อยไปบ้างแต่มันก็เป็นประสบการณ์ชีวิตที่เราที่เรียนรู้และอยู่กับมัน  พี่ๆบอกกับฉันว่าเวลาเราเรียนเราชอบบอกว่าอยากเรียนให้จบแล้วจะได้ออกไปทำงานสักทีแต่พอเรียนจบแล้วออกไปทำงานจริงๆกลับบอกว่าอยากกลับไปเรียนเหมือนเดิมซึ่งเป็นสิ่งนี้เป็นที่เกิดขึ้นจากพี่ๆมาแล้วที่องค์การบริหารส่วนตำบลไม่ใช่แค่สอนงานเพียงอย่างเดียวแต่เขาดูแลเราเหมือนเราเป็นคนทำงานที่นี้เป็นลูกหลานหรือญาติของเขาซึ่งถ้าไปแล้วมันก็นานใจหายที่วันเวลามันมาถึงวันที่ต้องจากไปจริงมันเป็นความผูกพันธ์ที่เหมือนเป็น ทั้งพี่ เพื่อนและญาติกันจริง พี่ๆบางคนก็น้ำตาไหลที่ต้องจากกันแล้ว ฉันเองก็ร้องไห้เพราะฉันรักและผูกพันกับที่นี้ ฉันหวังว่าความทรงจำและวันเวลาที่ดีแบบนี้จะคงอยู่ตลอดไปท้ายนี้ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่อดทนและตั้งใจมาด้วยกันจนพวกเราสามารถผ่านการฝึกงานมาจนถึงวันสุดท้ายถ้าไม่มีเพื่อนๆก็ไม่รู้ว่าจะมีวันเวลาแบบนี้ ขอบคุณเพื่อนๆจากใจจริง            

            ข้อคิดของวันนี้

   วันเวลาที่ผ่านมามันเป็นเครื่องเตือนใจว่าเราคิดที่จะทำอะไรอยู่ การกระทำมันสำคัญมากกว่าคำพูด เมื่อเราทำอะไรลงไปแล้วมันไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้ เพราะสิ่งนั้นเป็นภาพจำที่เราพบเจอไปแล้ว และไม่มีวันลบเลือนได้ เพราะฉะนั้นก็จะทำอะไรควรคิดและไตร่ตรองให้ดีเสียก่อนเพื่อที่จะได้ไม่ต้องมาเสียใจที่หลังกับสิ่งที่ได้กระทำลงไป