“แทน” ความ คิดถึง : เมืองตลุงพิทยาสรรพ์ (2)

การจากไปของ “ครูแทน” ธีระศักดิ์  เงินประโคน ผู้อำนวยการผู้ก่อตั้งโรงเรียนเมืองตลุงพิทยาสรรพ์ นำความอาลัยมาสู่หลายคนที่ทราบข่าว อาลัยมากน้อยตามความผูกพัน  

ผมบันทึก “แทน”  ความ   คิดถึง : เมืองตลุงพิทยาสรรพ์ (1) ไว้  https://www.gotoknow.org/posts...  แต่กล่าวถึงลุง ผอ. ไม่มาก จึงตั้งใจจะมาเล่าในตอนที่ 2 นี้ ในมุมของหลานลุงและลูกศิษย์ของครู

แม้จะเป็นหลานลุง แต่ก็ด้วยเป็นญาติที่ห่างกัน จะเจอลุงได้ (นอกเหนือจากที่โรงเรียน) ก็ตามงานบุญของครอบครัว ด้วยครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ถึงใหญ่มาก จึงมีงานบุญงานบวชอยู่บ่อยครั้ง ลุงแทนก็มักจะมาร่วมงานเฉกเช่นญาติคนอื่น ๆ และนอกจากงานต่าง ๆ แล้ว ลุงก็มักจะมีปาร์ตี้กับญาติ ๆ เป็นธรรมเนียม ด้วยลุงเป็นคนที่มีความสามารถหลายอย่าง นอกจากการสอนและการเป็น ผอ. คือ การแต่งกลอนและการร้องลิเก รวมถึงการร้องลิเกเป็นภาษาอังกฤษ ลุงแทน จึงเป็นผู้ที่รักสนุก ดื่มกิน และร้องเล่นเต้นรำกับญาติสนิทมิตรสหายอยู่บ่อยครั้ง...

ท่าน ผอ. จะมาโรงเรียนแต่เช้า ผมก็เป็นนักเรียนที่มาโรงเรียนแต่เช้า ถึงโรงเรียนประมาณ 07.25 น. แต่รถยนต์โตโยต้าสีเขียวแก่ก็มักจะมาจอดหน้าอาคารเรียนเป็นที่เรียบร้อยอย่างสม่ำเสมอ ครูและบุคลากรจะต้องมาลงเวลาที่หน้าห้อง ผอ.ในทุกเช้า  และก็เป็นปรกติที่นักเรียนจะต้องมีเวรรับผิดชอบความสะอาด ทั้งในห้องเรียนและพื้นที่ส่วนกลาง หลายหนเราจะเห็น ผอ. เดินลาดตระเวนตรวจตราอาคารและห้องเรียน มีอยู่ครั้งหนึ่งที่อาคาร 1 ผมและเพื่อน ๆ มาจากพักกลางวัน เดินขึ้นบันไดสวนทางกับ ผอ. มือซ้ายถือแก้วน้ำหวาน มือขวาถือรองเท้า เดินคุยกันสนุกสนานตามประสาวัยรุ่น และก็ดื่มน้ำหวานขณะเดินขึ้นบันได จังหวะสวนทางกัน จึงหยุดเพื่อเคารพ ผอ. ท่าน ผอ. หยุดเดิน หันมาทางนักเรียนแล้วพูดสั้น ๆ ว่า “เดินกินไม่มีวัฒนธรรม” คำพูดนั้นยังติดหู ตรึงใจมาจนทุกวันนี้

ผอ. พยายามจัดการเรียนการสอนให้ได้มาตรฐาน ให้นักเรียนมีทักษะวิชาการให้มาก รวมทั้งทักษะทางสังคมและอาชีพ ถึงแม้โรงเรียนจะยังไม่พร้อมนักสำหรับการเรียนในด้านเทคโนโลยีและคหกรรม แต่ก็สามารถประยุกต์และทำให้โรงเรียนสามารถเสริมทักษะให้นักเรียนได้มิขาด เรามีห้องเทคโนโลยีทางการศึกษาที่ทันสมัยมาก (เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว) เรามีห้องคอมพิวเตอร์ที่ทันสมัยและใช้เรียนสอนได้อย่างทั่วถึง เรามีห้องสมุดที่มีหนังสือหลากหลายมาก และเป็นต้นเหตุให้ผมชอบอ่านหนังสือ (นอกเวลา) มาจนถึงทุกวันนี้

ตอนผมมาเรียนที่ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ท่าน ผอ. ก็ยังคงเป็นห่วงและแอบถามข่าวคราวจากญาติ ๆ อยู่เสมอ ว่าผมเป็นอย่างไรบ้าง ผลการเรียนเป็นอย่างไร....จนมีอยู่ครั้งหนึ่งท่านก็เอ่ยปากว่าประมาณว่า “ก็ตั้งใจเรียน มันไม่ยากหรอก อย่าเถลไถล” ... จนผมเรียนจบปริญญาตรีและโท ตามลำดับ

ผมทราบข่าวว่าท่าน ผอ. ป่วย แต่ก็ไม่ได้ไปเยี่ยมท่านเลย ได้แต่ติดตามข่าวอาการป่วยของลุง ผอ. ผ่านทางลูกสาวและลูกสะใภ้ จนวาระสุดท้ายของลุง ผอ. ก็มาถึง  ผมจึงตั้งใจไปกราบศพท่านที่วัดก่อนจะเดินทางไปสระบุรี และเดินทางไปร่วมพิธีพระราชทานเพลิงศพท่านในบ่ายวันที่ 17 ตุลาคม 2562 ผู้คนมากมายต่างมาร่วมงาน ท่านคงดีใจไม่น้อยที่คนที่รัก เคารพ และศรัทธาท่านมาร่วมงานมหาศาล ... แต่ท้ายที่สุด วาระสุดท้ายก็ต้องมาถึง ก่อนที่ท่านจะละโลกนี้ไป ท่านก็ยังฝากข้อคิดเตือนใจไว้อย่างงดงาม

“วิถีไกลก็ใกล้ไม่ต้องห่วง

อยู่ที่ดวงประจักษ์จะผลักไส

บุญกรรมนำพาให้เป็นไป

ทุกอย่างจบได้ไปตามทาง”

ด้วยจิตคารวะ

ลูกศิษย์ลุง

25  ตุลาคม 2562