ย้ายบ้านหนีเมืองมาตลอด กว่าจะรู้จักตัวเองก็เข้าโค้งสุดท้ายแล้ว บางคนบอกรากเหง้าหรือปู่ ย่า ตา ยาย เรามาอย่างนี้ ดอกผลความคิดความอ่านจึงเป็นเช่นนี้
เวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานคงค่อยบ่มเพาะ เพราะเพิ่งรู้สึกชอบธรรมชาติ อยากมีบ้านอยู่ท่ามกลางต้นไม้เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ช่วงนั้นเฝ้าแต่คิด..ลงมือทำอะไรไม่ได้มาก ที่พอทำได้เป็นการปลูกต้นไม้ จัดสวนหย่อมบริเวณเล็กๆข้างบ้านอย่างเอาเป็นเอาตาย
ตายายสองคนง่วน อาจเหงาด้วยกระมัง เพราะลูกๆไม่อยู่ ลุยกันอย่างหนัก เหนื่อย ตื่นขึ้นมาตอนเช้าเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ก็เดินหน้าไม่หยุด จนเป็นรูปเป็นร่าง..
ภาพเก่าๆที่สำคัญต่อจิตใจ เพราะเป็นที่มาที่ไป ภายใต้ความฝันบ้านในสวน"สอน"ทุกวันนี้
คิดถึง..ภาพเก่า ๆ นะครับ อ.สบายดีนะครับ ด้วยควงามระลึกถึงครับ
ภาพเก่า แต่ยังสวยเหมือนเดิม ต้นไม้โตไวนะครับ
ระลึกถึงเช่นกันครับ รวมทั้งสมาชิกเก่าๆ g2k ทุกคน ช่วงที่มีปฏิสัมพันธ์ทางตัวหนังสือกันบ่อยๆเมื่อก่อน..
ขอบคุณคุณแสงฯมากๆครับ!
โตไวกว่าเราคิดเยอะครับ อ.ขจิต ระลึกถึงเสมอเลยนะครับ..
ขอบคุณมากๆครับ!