ความมีส่วนร่วม

"เหมือนกัน"ไม่ได้หมายถึงเป็นหนึ่งเดียว บ้านเราชอบคิดอย่างนั้น เสื้อผ้า การแต่งกาย ผู้มีอำนาจมักเชื่อเป็นการรวมคน เป็นความสามัคคี เป็นพลัง..จริงหรือ?

"บังคับได้แต่กาย..ใจใครบังคับได้" ทำจากใจผลลัพธ์จึงมีประสิทธิภาพและมีคุณค่ากว่ามาก ทำแบบซังกะตาย ตามมีตามเกิด ทำไปอย่างนั้น แค่อย่าให้ถูกว่า ให้มันเสร็จๆไป อย่างนี้งานไม่เคยสำเร็จหรือบรรลุวัตถุประสงค์จริงๆดอก

จะออกมาจากใจ เกิดความตระหนัก เห็นคุณค่า ต้องให้โอกาสคิด ให้มีส่วนร่วม มอบความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ หรือให้เกิดในใจทุกคนเองว่านี้คืองานสำคัญ งานที่จะสร้างประโยชน์ให้กับส่วนรวม ให้กับทุกๆคน ให้กับเด็กตาดำๆ ไม่ใช่งานเอาหน้าเอาตา เอาเฉพาะประโยชน์ตัวเอง หรือใครคนใดคนหนึ่ง

สำคัญกว่าความเหมือน จึงเป็นการให้พื้นที่คิด ให้โอกาสไตร่ตรองกับทุกคน ความหลากหลายทางความคิดหรือความเห็นต่างเป็นความงดงาม เป็นหนทางไปสู่จุดหมายอย่างยั่งยืน โอกาสผิดพลาดจะน้อยสุด 

มิใช่แค่มีอำนาจก็สั่งการ คุยกันด้วยตัวหนังสือ เหตุผลความจำเป็นอย่ามาพูดถึง ทำๆไปต้องการแค่แรงกาย สมองไม่ใช้เลยจะยิ่งดี เป็นระเบียบ มีวินัยดี เป็นหนึ่งเดียว ขี้เกียจคิดหาคำอธิบายด้วย(ฮา)

เมื่อในใจผู้คนไม่เกิด ความมุ่งมั่นมุมานะจึงไม่มี แล้วหนึ่งเดียวของหมู่คณะจะไปหาจากไหน ความเหมือนต่างๆจึงต้องพยายามสรรหามาป่าวประกาศ

ก็แค่ตบตา หลอกลวง..