ฮีโร่ของฉัน

พ่อเป็นคนให้กำเนิดฉัน คอยดูแลครอบครัวให้อยู่ดี กินดี มีความสุขสบาย ไม่อับอายคนอื่น  พ่อรักครอบครัวมาก ตอนเช้าก่อนไปทำงานที่ราชบุรีก็ไปส่งฉันและน้องชายที่หน้าโรงเรียนทุกเช้า ตอนเย็นเลิกงาน 16:30 น.ก็รีบกลับมารับฉันกับน้องทุกวัน นอกจากจะเข้าเวรก็ให้แม่มารับ จนมาฝึกทหารเมื่ิอ 2 ปีระหว่างฝึกทหารก็ว่าพ่อผอมลงก็ไม่ค่อยได้สนใจคิดว่าพ่อเขานอนดึกแล้วตื่นเช้าก็เลยผอมลงตอนฝึก แล้วรวมกับพ่อชอบปวดท้องจุกเสียดแน่นท้องพอไปหาหมอคลินิค หมอก็บอกว่าเป็นโรคกระเพาะ  ก็เลยไม่ได้คิดไร  แต่เรื่องที่ไม่คลาดฝันก็เกิดขึ้นคือ มาตรวจเจอว่าพ่อเป็นมะเร็งตับและรักษาประมาณ 2 เดือนกว่า พ่อก็ได้เสียชีวิต ฉันท้อและเสียใจมาก  ทำให้รู้ว่าชีวิตของคนเราไม่แน่นอน อยากทำอะไรก็ทำ เราไม่รู้ว่าเราจะหลับไปหรือตายตอนไหน  แค่ทำทุกวันให้มีความสุข  ฉันอยากเก่งให้ได้ครึ่งของพ่อก็พอและพ่อจะอยู่ในใจของลูกคนนี้ตลอดไป