แบร่ๆบู้แบร่ๆ
สวัสดีค้าบบบบทุกคนนนนนี่เป็นหนังสือในอินเตอร์เน็ตเล่มแรกที่สมฟลาวพิมพ์เลยนะ ส่วนคนที่เข้ามาอ่านอันนี้อันแรกก็อย่าพึ่งตกใจไปกับหัวข้ออันแรกว่ามันคืออะไรนะ แปลกจัง จริงๆมันมีที่มานะ คำว่าแบร่ๆเนี่ยมาจากตอนเด็กเวลาสมฟลาวจะเล่นกับเด็กใช่มั้ยก็ชอบเเลบลิ้นอะไรแบบนี้เด็กๆก็จะชอบหัวเราะออกมา(แต่ที่บ้านชอบบอกว่าไม่ควรทำนะ) ส่วนคำว่าบู้นั้นก็มาจากตอนเด็กถ้าไม่พอใจกับอะไรแบบเด็กๆจะแสดงสีหน้าออกมาชัดเจนจนคนก็จะชอบพูดว่าหน้าบู้เลยนะ พอเอาสองคำนี้มารวมกันก็จะเป็นเหมือนกับหัวข้อที่แสดงถึงความแปลกแต่มันเป็นเรื่องใกล้ตัวและเป็นเรื่องที่น่ารักสำหรับในวัยเด็กช่วงหนึ่งมันเป็นอะไรที่เกิดในตอนเด็กหมดเลย วันนี้เรื่องที่จะพูดถึงแน่นอนว่าเกี่ยวกับตอนเด็กอันสดใสที่สุดในชีวิตของเรา แต่ไม่ถึงกับเด็กขนาดทารกเลยนะ
``` ตอนเด็กอายุประมาณ 5-6 ปีตอนนั้นอยู่อนุบาล 3 ที่โรงเรียนสารสาสน์สุขสวัสดิ์เป็นโรงเรียนคริสต์ก็จะมีกิจกรรมอะไรให้เราทำอยู่ตลอดเป็นช่วงที่ครูชอบบอกว่ากำลังจะโตไปเรียน ป.1 แล้วนะตอนเด็กๆสมฟลาวก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดาเพราะจะดูเป็นพี่มากขึ้นตอนนั้น ตอนอนุบาล 3 เป็นช่วงที่จำได้เยอะที่สุดเพราะได้ทำอะไรใหม่ๆอย่างเช่นได้เต้นในงานของโรงเรียนในวันคริสต์มาส เต้นงานวันพ่อ(ตอนนัั้นชอบมากเพราะได้ใส่ชุดชาวนาแบบเท่ๆ) เต้นแบบบีบอย เด็กผู้ชายทุกคนจะชอบอะไรแบบนี้ตอนเด็กเพราะจะสาวๆมากรี้ดในความเท่ของเราและก็ที่สำคัญที่สุดก็คือเรื่องของการรับประทานอาหารกลางวันจะมีการทานอาหารที่โรงอาหารของเด็กอนุบาลอยู่แล้วตั้งแต่อนุบาล 1 แต่สิ่งที่เพิ่มมาก็คือการได้ไปซื้อขนมด้วยตนเองที่โรงอาหารใหญ่ของเด็กประถม ตอนนั้นจะมีความตื่นเต้นมากเพราะเราจะได้ไปเห็นพี่โตๆด้วยพอไปถึงครั้งแรกก็วิ่งไปหาร้านขนมที่ชอบตามใจตัวเองเลยที่ซื้อตอนนั้นก็คือ น้ำแข็งใสน้ำแดงใส่ขนมปังเย็นๆ แล้วทุกคนก็ชอบซื้อมาเช่นกัน เวลาไปโรงเรียนคุณพ่อจะให้เงินไปวันละ 20 บาททุกวันแต่สมฟลาวใช้แค่วันละ 10 บาทเอง เพราะกินแต่ขนมน้ำแข็งใส พอตอนได้น้ำแข็งใสคุณครูก็จะให้ทุกคนมาต่อแถวกันเพื่อที่จะเดินกลับไปตึกของเด็กอนุบาลแต่จะมีการเดินแวะไปนั่งกินขนมตรงโซนของเด็กประถมก่อนแปปนึงเพื่อให้เด็กๆอย่างเราได้ดูว่าพี่ๆวันๆหนึ่งเขาทำอะไรกันบ้างมีทั้งเล่นบาส เล่นฟุตบอล ตีแบต กระโดดหนังยาง เล่นหมากเก็บ วิ่งไล่แปะแบบเป็นเกมที่เด็กๆไม่ค่อยเจอ ตอนนั้นสมฟลาวรู้สึกชอบมากอยากโตให้ไวที่สุดเลย เพราะมีอะไรให้เล่นอยู่ตลอดเวลาเลย แล้วตอนนั้นด้วยความสงสัยของสมฟลาวก็จะชอบเดินไปถามครูว่าที่พี่เขาเล่นคืออะไรแล้วครูก็เลยจะสอนเล่นตอนคาบพละตอนเด็ก เกมที่ชอบมากตอนนั้นก็คือปาระเบิดให้แบ่งเป็น 2 ทีมทีมหนึ่งยืนล้อมรอบอีกทีม ลูกบอลใหญ่จะเด้งไปมาโดยเพื่อนจะทำการปาใส่คนไหนโดนก็จะต้องออกจากในวงทีมไหนเหลือเยอะกว่าก็จะชนะ เป็นเกมที่ตื่นเต้นมากเพราะเราจะได้วิ่งอยู่ตลอดเวลา แล้วก็มองลูกบอลลูกนั้นตลอดว่ามันจะมาตอนไหน แต่บางครั้งเพื่อนก็ปาแรงมากก็มีจนตัวกระเด็นลงไปนอนเลย(แต่คนที่โดนแล้วจะเป็นผู้หญิงส่วนใหญ่ ผู้ชายโหดมากๆเลย) อย่างสมฟลาวก็เคยโดนแต่ลูกบอลกระเด้งคืนไป เพราะตอนนั้นสมฟลาวชอบเล่นมากเลยไม่กลัวลูกบอลเลย ตอนนั้นสมฟลาวเล่นเกมนี้เก่งมากเพราะตัวเล็กด้วย วิ่งเร็วมากด้วย (ครูก็ยังตกใจว่าสมฟลาวเป็นโรคเท้าปุกทำไมวิ่งเร็วขนาดนั้น) ตัวอ่อนหลบลูกบอลได้ง่ายกว่าคนอื่นด้วย ช่วงนั้นก็จะเป็นช่วงที่ครูชอบเอาเกมอะไรแบบมานี้มาให้เล่นบ่อยมากเพราะสมฟลาวอยากเล่นตามพี่เขากัน และเกมอื่นๆก็ยังมีอีกมากมายด้วยนะทุกคนไว้จะมาเล่าอีกนะ
```
หลักการ PEOP
Person สมฟลาวอายุ 5-6 ปี เพศชาย เป็นโรคเท้าปุก (การเดินจะมีปัญหา)
Environment โรงเรียน โรงอาหาร การได้เงินไปโรงเรียนวันละ 20 บาท การได้เล่นเกมตามที่ตัวเองคาดหวัง
Occupations ต้องการที่จะเล่นเกม ต้องไปเรียน เป็นนักเรียน วิ่งเล่น
Performance สามารถที่จะวิ่งได้ตามใจชอบแต่จะลำบากกว่าคนปกติ สามารถเดินไปซื้อขนมได้เหมือนปกติ ไม่สามารถเดินเปิดเท้าได้อย่างอิสระ สามารถตักสินใจเลือกซื้อขนมได้ตามใจชอบ ``
ความเห็น (1)
Person: P1 อายุ 5-6 ปี P2 การเดินจะมีปัญหาจากโรคเท้าปุก P3 รู้สึกตื้นเต้นที่จะย้ายจากอ.3ไปเรียนป.1Environment E1 โรงเรียนสารสาสน์สุขสวัสดิ์ ณ โรงอาหาร E2 การได้เงินไปโรงเรียนวันละ 20 บาท E3 ครูที่Occupations: O1 การได้เล่นเกมปาระเบิดตามที่ตัวเองคาดหวัง O2 ใช้แค่วันละ 10 บาทเอง เพราะกินแต่ขนมน้ำแข็งใส O3 เล่นบาส เล่นฟุตบอล ตีแบต กระโดดหนังยาง เล่นหมากเก็บ วิ่งไล่แปะ O4 เต้นในงานของโรงเรียน (วันคริสต์มาส วันพ่อ แบบบีบอย)Performance: P1 สามารถที่จะวิ่งได้เร็วแม้ว่าตัวเล็ก วิ่งตามใจชอบแต่จะลำบากกว่าคนอื่น P2 สามารถเดินไปซื้อขนมได้ แต่ไม่สามารถเดินเปิดเท้าได้อย่างอิสระ สามารถตักสินใจเลือกซื้อขนมได้ตามใจชอบ