เห็นมาอย่างนี้ - เลยเขียนไปอย่างนี้
...
และกระผมว่า,
การเหล่แนมผู้หญิงบางคน
ในคืนวันพระ
ก็คงไม่เป็นบาปขั้นตกนรกสักขุม
.
.
สายตาที่เพ่งแนม
ไม่มีจุดประสงจุมพิต
คิดร้ายประการใด
แต่เพียงเพราะ
เพื่อพิจารณารูป-นาม-สังขารธาตุ
ในคืนสิบห้าค่ำ
ก็เท่านั้น
(HA-HA)
ราคาชีวิต, มันเท่าไหร่
ในยุคนี้-และนาฑีนี้
.
.
?
.
.
โถ๋-ทุกข์ก็รู้, สุขก็รู้
แล้วมันเท่าไหร่, ราคาชีวิต .... ?
...
ความเป็นไปได้ - ไม่ได้,
ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เมื่ออายุเพิ่มขึ้น
.
.
มองย้อนคืนวันวาน
ทุกข์-สุข
กลายเป็นเรื่องเล่าน่าขำ
(ดราม่าชีวิตทั้งนั้น
ไม่เป็นแก่นสาระอะไร)
จำบ้าง - ไม่จำบ้าง
ท้ายสุดก็ทิ้งและวางไว้ใกล้ๆตีน
และก้าวห่างออกไป
จริงๆเป็นอย่างนั้น
หรือคุณคิดเห็นยังไง ?
หลายหน,
มีเรื่องน้ำลาย
ผ่านรูหู
มากมายนับไม่ถ้วน,
แต่ความหน่าย
ชักจะทำหน้าที่ได้ดี
บำบัดเรื่องน้ำลาย
ให้กลายเป็นอากาศ
ด้วยความปราถนาดี,
แม้ไม่รู้จักกัน
...
คำสำคัญ (Tags): #คิดแล้วเขียน-เห็นเเล้วเขียน
หมายเลขบันทึก: 665177เขียนเมื่อ 9 สิงหาคม 2019 12:08 น. ()ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น