เสียงที่เปลี่ยน

เริ่มต้นสัปดาห์ด้วยสายฝนที่เย็นชุ่มช่ำ แต่ผลของการตากฝนมันช่างร้อนรนเพราะพิษของไข้หวัดที่ตามมา ในแต่ละสัปดาห์เราจะเห็นการเปลี่ยนแปลงของเด็กแต่ละห้องเสมอไม่ว่าดีขึ้นหรือแย่ลงสัปดาห์นี้ก็เช่นกัน การที่เด็กที่เราสอนเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นมันย่อมทำให้เราชื่นใจอยู่แล้วถูกต้องมั้ยคะ แต่สิ่งที่น่าจะไม่มีครูคนไหนอยากให้เกิดคือเด็กเปลี่ยนแปลงไปในทางที่แย่ลง และมันได้เกิดขึ้นกับนักเรียนห้อง ม.3/7 ซึ่งเป็นห้องที่เราประทับใจมากตั้งแต่เริ่มสอนมา จากที่ตั้งใจเรียน ตั้งใจฟัง มีน้ำใจ กลายเป็นห้องที่คุยเก่งขึ้นและไม่ฟัง ซึ่งต่างกับ 3/1 และ3/2 ที่ให้ความเคารพเรามากขึ้นตั้งใจเรียนและพร้อมให้ความร่วมมือในทุกกิจกรรมจากที่เคยไม่สนใจอะไรเลย ไม่โทษเด็กที่มีพฤติกรรมแบบนั้นเพราะหลังจากที่ได้คิดทบทวนดูแล้วพบว่าเราชมเด็กมากเกินไปจนเขาคิดว่าทำอะไรก็ดีไปหมด เราพูดเล่นกับเด็กมากเกินไปจนเด็กไม่มีความเกรงใจซึ่งเราจะต้องปรับปรุงแก้ไขต่อไป

แต่ก่อนที่จะแก้ไขเรื่องอื่นก็ต้องไปพบหมอเพราะอาการไข้หวัดและคออักเสบเนื่องจากใช้พลังเสียงมากเกินไป  

ช่วงนี้ฤดูฝน คนป่วยเป็นไข้หวัดเยอะ ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ