บ่นเบื่อเรื่องงาน

ข้อคิดประจำวันได้ข้อคิดดีจากเพื่อนร่วมคณะทัวร์ (ตุรกีหรรษา) เกี่ยวกับการทำงาน พื้นฐานของปิยมิตรท่านนี้อยู่ในวงการการศึกษาและทำงานกับคนหลากหลายทั้งในและนอกองค์กร เริ่มต้นจากการโดนถามเรื่องเรียน คำถามเสียดแทงว่าทำไมยังไม่สอบอีกคะ กรี้ดดดดด…!!! มัวทำอะไรอยู่ เพื่อนท่านนี้คงเห็นว่าเรากำลังวิ่งวนอยู่ในวงจรปัญหาเดิมจึงได้แลกเปลี่ยนการทำงาน ดังนี้1. การวางแผนงานเป็นเรื่องสำคัญ ยกตัวอย่างเช่นการทำงานก็เหมือนการไปเที่ยวแหละ ต้องมีการวางแผนก่อน ไอ้ที่จะลุยไปเลยไม่วางแผนหรือทิศทางอะไรอาจทำให้เราหลงทางไปไม่ถึงจุดหมายฉันใด ก็เหมือนการทำงานที่ไม่วางแผนตั้งแต่ต้นก็ทำให้ยากที่จะไปถึงเป้าได้หรือหากได้ก็อาจต้องเหนื่อยหรือไปผิดทาง ส่วนขณะเดินทางหรือระหว่างการทำงานหลังวางแผนแลัวอันนี้ใช้การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเป็นทักษะที่สำคัญ

2.ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด อย่ามัวออกทะเลกับงานอื่นที่แวะเวียนมาระหว่างทางที่อาจจะทำให้งานของเราล่าช้า บางครั้งการไม่ได้ยื่นมือไปแก้ปัญหาด้วยตัวเองทุกเรื่องก็ไม่ได้หมายความว่าปัญหาจะไม่สามารถแก้ได้

มิตรท่านนี้ยกตัวอย่าง นิทาน ไก่ที่พยายามขันให้ดังและนานเพื่อปลุกให้คนรู้ว่าพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น แต่การขันของมันทำให้เจ้าของขี้เหล้าไม่พอใจเพราะขันรบกวนการนอน จึงเอาไก่ไปต้ม …. หลังไม่มีไก่ตัวนี้ ….พระอาทิตย์ก็ยังขึ้นทุกวัน ฟังแล้วเจ็บลึกๆแฮะ ….

ถึงเวลาแล้วที่จะต้องปล่อยให้ปัญหาบางอย่างถูกแก้โดยกระบวนการอื่นที่ไม่ใช่ตัวคนๆเดียว ไม่ใช่การเพิกเฉยแต่คงเป็นการเพิ่มช่องทางการแก้ปัญหา แถมลดความหนักอึ้งในการแบกรับปัญหาของคน แต่ก็ต้องไม่ลืมการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี

อันนี้เติมเรื่อง “รักเหนือรัก” ที่มิตรอีกท่านแนะนำให้รู้จัก คือรักในพระพุทธเจ้า ซึ่งแท้จริงฟังแล้วเหมือนการเชื่อในตัวเองในการทำสิ่งที่ดีงาม และ การรักในสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็น คน สัตว์ สิ่งของ งาน นี่คือการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

เราไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนใคร อันนี้ฟังมาบ่อยแต่มักลืมตลอด พยายามเปลี่ยนโลกภายนอกจนลืมการเปลี่ยนแปลงจากภายใน

1. มีเวลาอยู่กับตัวเอง มิตรท่านนี้เป็นคนมีเพื่อนเยอะ บริหารความสัมพันธ์ได้ดี แกบอกเราว่าการสร้างความสัมพันธ์หรือการช่วยคนอื่น บางครั้งคนที่ช่วยจำไม่ได้ แต่คนที่ถูกช่วยกลับจำได้ แม้จะมีเพื่อนและสังคมมาก แต่การอยู่กับตัวเองเพื่อทบทวนและขบคิดเป็นเรื่องที่จำเป็น นั่นคือไม่ต้องวิ่งตามการเปลี่ยนแปลงทุกอย่างบนโลกนี้เพราะมันเหนื่อยแต่ให้มีเวลาย้อนกลับมาดูตัวเองบ้าง

ฟังมิตรท่านนี้เล่าแล้วรู้สึกตกใจเล็กน้อย เพราะเป็นปัญหาที่เราเจอในการทำงานเป็นประจำ แอบนอยด์ว่าแกกำลังว่าถึงเราหรือเปล่า แต่ที่จริงนี่เป็นประสบการณ์การทำงานของคนๆหนึ่งในระยะเวลาเป็นสิบๆปี ที่พบและเรียนรู้กับวิธีการรับมือกับปัญหาเหล่านั้น แลกเปลี่ยนให้คนรุ่นหลังที่กำลังเผชิญหน้ากับภาระงาน การปรับตัว มันคงเป็นปัญหาคลาสสิคที่คนทุกคนต้องเรียนรู้และผ่านมันไปให้ได้อ่ะ

สุดท้ายนี้จะ อ่านหนังสือ หรือฟังประสบการณ์จากคนอื่นมาหลายคน แต่ละคนมีวิธีการที่แตกต่างกันจริงๆ สำคัญที่เราจะเรียนรู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร สิ่งสำคัญคือต้องรู้จัก “เปิด” ปาก สมอง และ ใจในการเรียนรู้

การไปเที่ยวครั้งนี้จึงได้หลายอย่างเพราะมีกัลยาณมิตร มีเรื่องราวที่ดีเป็นปุ๋ยชั้นดีของการเติบโตของความคิดและการพัฒนาตน และสำคัญคือการเปิดรับมุมมองใหม่ที่ทำให้ต้องมาเขียนตกตะกอนในเฟส

แนบรูปบอลลูนไว้ โดนบ่นว่าไปเที่ยวถ่ายแต่รูปตรีน… ใครสนใจอะไรดีๆในตุรกีแลกเปลี่ยนได้จร้า