ชีวิตการทำงานที่เริ่มเรียนรู้

ชีวิตการทำงานที่เริ่มเรียนรู้

ความจริงแล้วมีโอกาสได้ทำงานพยาบาลประมาณ 9 เดือนก็ไปเรียนต่อโทและเอก (การศึกษาของข้าพเจ้า https://www.gotoknow.org/posts/653459 ) สมัยเรียน ป.เอก ครั้งแรก ปี 2544 อาจารย์ที่นับถือท่านชวนไปทำงานด้วย เป็นอาจารย์ที่สอนวิจัยแล้วรู้สึกประทับใจมาก ท่านใช้ภาษาง่ายๆ ทั้งเวลาอยู่ในห้องเรียนหรือแม้ในหนังสือเองเวลาอ่านก็เสมือนนั่งฟังท่านบรรยาย

ท่านได้ทุนวิจัยมาก้อนหนึ่งจากรัฐบาล ในสมัยนั้นนายกรัฐมนตรีให้ความสำคัญของการวิจัย อาจารย์ท่านขออาสาสมัครให้มาช่วยทำวิจัยซึ่งทำทั้งประเทศ เป็นช่วงเวลาที่ตนเองได้เรียนรู้การทำงานแบบผู้ใหญ่ จากนั้นก็ทำเรื่อยมาจน KM เข้ามาเป็นที่รู้จักในเมืองไทย และมีโอกาสได้เจอท่าน ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช การทำงานก็เปลี่ยนไป เป็นการทำงานกึ่งเรียนรู้เรื่อง KM ไปพร้อมๆ กันจนมาเรียน ป.เอกสาขาที่สอง ก็เริ่มมาทำงานด้าน R2R ผสมผสานไปกับ KM 

การทำงานคู่ขนานกับการเรียนก็ดำเนินมาทำให้ได้ฝึกฝนตนเองผ่านการทำงานร่วมกับการเรียน จนกลับมาทำงานที่ รพ.ยโสธร การทำงานในระบบก็เริ่มขึ้น ในปี 2548 ก็เป็นอีกรูปแบบที่มีอะไรให้เรียนรู้มากมาย เรียนรู้ที่จะไม่มีตัวตนหรือทำให้ตัวตนเราเบาบาง (https://www.gotoknow.org/posts/653465 ) สิ่งที่ใช้เป็นหลักยึดในการทำงานเสมอมาคือ การทำงานคือการปฏิบัติธรรม และการเนียนเนื้อวิถีพุทธผ่านในวิถีชีวิตประจำวัน (Engaged Buddhism) เวลาที่มีเรื่องราวหรือปัญหาเข้ามากระทบ จะสะท้อนคิดในตนเองเสมอว่านี่คือ ข้อสอบที่ต้องสอบให้ผ่าน เมื่อสอบผ่านสิ่งที่ได้แน่ๆ คือ บารมี ยิ่งโดยเฉพาะปัญญาบารมี ดังนั้นเวลาที่เจอเรื่องราว ก็ตั้งใจเผชิญและทำความเข้าใจ เมื่อจบเรื่องราวในใจตนเองก็เขียนถอดบทเรียนเก็บไว้ เพื่อสะท้อนถึงการเรียนรู้ของตนเอง (https://www.gotoknow.org/posts/656116) การฝึกฝนเช่นนี้ทำให้เราได้เห็นปรากฏการณ์ของการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในตนเอง (Transformation) 

การฝึกฝนแบบ Engaged Buddhism นี้ยังคงต้องอาศัยเรื่องทาน ศีล ภาวนาเป็นเครื่องหนุนเพื่อให้กระบวนการทางปัญญาทำงานได้ดี ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากการฝึกฝนคือความเข้าใจในโลก ในทุกข์ ในชีวิตทุกชีวิตที่เป็นอยู่ กิเลสที่มีอยู่ในใจเบาบางลง อ่อนกำลังลงจากความโกรธ ริษยา และความอยากได้ต่างๆ ความเกื้อกูลและอ่อนโยนในจิตใจจะมีมากขึ้น ที่สุดความสงบเย็นใจและเบิกบานจะมีอยู่หล่อเลี้ยงอยู่ในจิตใจของเรา 

เวลาเจอปัญหา เราจะสามารถรับรู้ในตัวเองได้ว่า ระดับภูมิธรรมเรามีมากน้อยเพียงใด ใจสงบเย็นและเกิดปัญญาต่อเหตุการณ์หรือปรากฏการณ์นั้นหรือไม่ ดังนั้นปัญหาและอุปสรรคของชีวิตจึงเปรียบดั่งการสอบจิตของเราเพื่อให้เรารู้ถึงระดับความเจริญงอกงามที่เป็นอยู่ของจิตใจของเรา

#SelfReflection

#KaPoomLife

23-10-61