ทาลัสซีเมีย กับ เหล้า
อาจารย์สินีทำงานอยู่ที่สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก็จะมีงานวิจัยของอาจารย์คณะต่างๆภายในมหาวิทยาลัยมาเชิญเข้าเป็นทีมงานมากมายจนรับงานไม่ไหวก็แบ่งเบาไปให้นักวิจัยท่านอื่นๆตามความถนัด งานศึกษาวิจัยที่ทำต่อเนื่องมานานก็คือ งานพัฒนาและบริหารจัดการเรื่องน้ำ ทั้งระบบชลประทานและแหล่งน้ำธรรมชาติ ซึ่งอาจารย์จากคณะวิศวกรรมศาสตร์ ก็จะเป็นแม่งานใหญ่ เจ้าของโครงการเหล่านี้ก็จะเป็นกรมชลประทาน แม้ในปัจจุบันอาจารย์สินีเกษียณราชการแล้ว แต่ก็ยังมีงานบริหารจัดการระบบน้ำอยู่ แต่เจ้าของโครงการเป็นกรมทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
ในหลายปีก่อนอาจารย์สินีร่วมกับคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นและกรมชลประทานประเทศไทยเข้าไปร่วมมือกับกรมชลประทาน สปป.ลาว เพื่อถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์การบริหารจัดการน้ำชลประทานให้กับเจ้าหน้าที่กรมชลประทาน สปป.ลาวที่นครเวียงจันทร์
แล้วก็มีเรื่องพ่วงมากับงานที่รับผิดชอบ
ข้าราชการกรมชลประทาน สปป.ลาวท่านหนึ่ง เข้ามาปรึกษาอาจารย์สินีว่า บุตรสาวของเขามีคนเดียวแต่เป็นโรคทาลัสซีเมีย (thalassemia) ค่อนข้างรุนแรง โรงพยาบาลในลาวไม่สามารถรักษาได้ ขอคำแนะนำด้วย...
หลังจากซักถามพักหนึ่งก็นัดพาลูกสาวมาดูอาการ...โฮ..เป็นมากจริงๆ
คำแนะนำมีทางเดียวคือ ข้ามไปฝั่งไทย เข้าไปหาคุณหมอที่ รพ.ศรีนครินทร์ขอนแก่น เพราะที่นั่นเป็นโรงเรียนหมอ มีคุณหมอเชี่ยวชาญประจำอยู่ ที่นั่นมีเครื่องมือทางการแพทย์ที่สมบูรณ์ จึงน่าที่จะตรวจและแนะนำวิธีการรักษาที่ดีสุดได้ ข้าราชการกรมชลประทาน สปป.ลาวท่านนั้นมองหน้าภรรยาเขาแล้วก็ส่ายหน้าให้กัน แล้วกล่าวว่า
ข้าเจ้า.. ไม่มีความรู้ที่จะเดินทางไปขอนแก่นและไปหาคุณหมอที่ โรงพยาบาล โดยเฉพาะ เราไม่มีเงิน..??
งั้น..เก็บเรื่องไว้ก่อน กลับไปขอนแก่นจะลองศึกษาข้อมูลว่าวิธีไหนดีที่สุดที่จะช่วยเหลือกันนะ อาจารย์สินีกล่าว
หลังจากกลับมาขอนแก่นแล้ว ผมทราบเรื่องราว จึงไปหาข้อมูลที่ รพ.ศรีนครินทร์ พบคุณหมอที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้ ปรึกษาหารือกัน และขอคำแนะนำที่เหมาะสมที่สุด กับสภาพและเงื่อนไขของคนลาวครอบครัวนี้
เราตัดสินใจ ช่วยรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลให้ทั้งหมด..เพราะอยู่ในกรอบที่เราพอจะช่วยเหลือได้ จึงส่งข่าวให้ ข้าราชการกรมชลประทาน สปป.ลาว ทราบรายละเอียดทั้งหมด คือ ให้ครอบครัวเขารับผิดชอบการเดินทางมาขอนแก่นเอง แล้วมาพักบ้านเรา ฟรี และจะช่วยบริการพาไป รพ.ให้ และค่ารักษาพยาบาลทั้งหมด เราก็จะช่วยรับผิดชอบให้ทั้งหมด ครอบครัวลาวชุดนี้ตกลง เรานัดวันกันเรียบร้อย
เรามีโอกาสดูแลเพื่อนบ้านลาว ให้ที่พัก พาไปหาคุณหมอ ซึ่งคุณหมอตรวจแล้วบอกว่าต้องผ่าตัด และพักรักษาตัวดูอาการระยะหนึ่ง เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด เพราะเราสงสารเด็กน้อยคนนี้
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน... เราเองดีใจที่ได้มีโอกาสช่วยเหลือเช่นนี้ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เราก็ส่งสามพ่อแม่ลูกกลับประเทศลาว...
วันเวลาผ่านไป เราโทรศัพท์สอบถามกันเป็นครั้งคราว เรื่องใหม่ๆเข้ามาในวิถีชีวิตเรา ภารกิจใหม่ๆเข้ามา เราก็ทุ่มเทให้กับภารกิจของเรา จนลืมเรื่องราวไปหมดสิ้น
หมายปีผ่านไป ผมได้รับมอบหมายให้ไปทำงานชั่วคราวที่นครเวียงจันทร์ และต้องร่วมงานกับกรมลประทานของ สปป.ลาว..... เท่านั้นเอง ความทรงจำเก่าๆก็ฟื้นคืนมาหมด
ข้าราชการกรมชลประทานลาวหลายคนเข้ามาร่วมงานกับเรา แต่ไม่มีพ่อของเด็กทาลัสซีเมียคนนั้น ผมเก็บความอยากรู้ไว้ในใจจนวันสุดท้าย ผมเดินไปหาข้าราชการระดับสูงของกรมชลประทาน ถามหาข้าราชการที่เป็นพ่อของเด็กทาลัสซีเมีย พร้อมกับเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ได้ช่วยเหลือครอบครัวนี้ให้ข้าราชการระดับสูงฟัง
ข้าราชการระดับสูงท่านนั้น ก้าวมาจับมือผม กำแน่น พร้อมขอบคุณผมที่ได้ช่วยเหลือเด็กน้อยและครอบครัวนี้แต่....
ข้าราชการกรมชลประทานคนที่เป็นพ่อของเด็กทาลัสซีเมียคนนี้ได้เสียชีวิตไปเมื่อสองปีที่แล้ว...
เด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่กับแม่ของเขา มีสุขภาพดี..
ผมถามว่า ..พ่อของเด็ก เป็นอะไรเสียชีวิต..
คำตอบคือ... ดื่มเหล้าหนักจนเสียชีวิต..???
(มีเวลาเก็บห้องหนังสือที่บ้าน พบภาพนี้เข้า เรื่องราวในอดีตก็พรุ่งพลายออกมา เลยนำมาเล่าสู่กันฟัง เคยเขียนไว้ครั้งหนึ่งแล้ว นานมาแล้ว)
ความเห็น (1)
ตอนนี้ที่ รพ ศรีนครินทร์มีเด็กทาลาสซีเมียเยอะมากค่ะ เป็นบุญของเด็กลาวนะคะที่ได้อาจารย์ช่วยเหลือค่ะ