ไปที่ชอบ ที่ชอบ ตอนมีชีวิต....จึงเป็นสุข

วันนี้ วันพระ วันธรรมสวนะ แรม ๘ ค่ำ เดือนสิบ ปีจอ จึงถือโอกาสไปทำบุญ ถวายภัตตาหารเช้าที่วัดป่าโนนม่วง (วัดป่ามหาวิทยาลัยขอนแก่น)  พระอาจารย์จึงแสดงธรรม ให้ข้อคิดสั้น ๆ หัวใหญ่ใจความคือเรื่อง  “สัจจะ” เป็นเครื่องมือสำคัญของการดำเนินชีวิต   นั่นจึงเป็นธรรมะที่ได้ฟังเป็นเบื่องต้น ระหว่างทางกลับ จึงฟังธรรมบนรถ พระครูภาวนาโพธิคุณ วัดโพธิ์ บ้านโนนทัน ท่านแสดงธรรมว่า สุขอันเกิดจากการทำบุญนั้น จะประจักษ์ได้ด้วยตนเอง ดั่งบทที่ว่า สันทิฏฐิโก คือ พึงเห็นและเข้าใจได้ด้วยตนเอง วันนี้จึงรู้สึก อิ่มบุญ เพราะนั่งในศาลา เมื่อหันไปเห็นหน้าพระน้องชายเดิน  แล้วพระน้องยิ้มอย่างสุขใจ คงดีใจที่ได้เห็นโยมพี่ไปวัด และสุขใจอีกเรื่องคือการได้ไปนั่งสนทนากับ รศ.ดร.วิทยา เงินแท้ กัลยาณมิตร กัลยาณธรรม ที่ได้ส่งระแสธรรมให้กันเสมอมิขาด แต่ด้วยภาระหน้าที่จึงมีโอกาสพบปะพูดคุยกันน้อย  วันนี้จึงเป็นโอกาสอันสงบงามที่ได้ไปบำเพ็ญทานบารมีร่วมกัน  อย่างที่เขามักจะพูดอยู่บ่อยในงานศพ เสมือนการอโหสิกรรมให้ผู้วายชนม์ว่า  “ไปที่ชอบ ที่ชอบนะ” ...ไฉนเลยจะรู้ว่าตายไปจะได้ไปไหน ... ผมว่าตอนมีชีวิตอยู่ หลายคนก็มักจะไปที่ชอบ ที่ตนชอบ แต่หลายคราวก็ไปลำบาก เพราะมักคิดว่ามีภาระแบกโลกไว้...แม้จะชอบก็ตาม

 แต่เราจะได้พบปะคนที่ชอบอะไรเหมือน ๆ กัน ในที่ชอบ ที่ชอบนั้น หากคนชอบวิ่งออกกำลังกาย ก็มักจะเจอมิตรสหายสายวิ่งตามรายทางออกกำลัง  คนชอบไปเที่ยวเล่นตามอุทยาน ทะเล ภูเขา ก็จะได้พบเจอเพื่อนนักท่องเที่ยว คนชอบไปที่สถานยามวิกาลก็ได้ร่ำสุราสาธยายกันในหมู่มิตร แต่หากใครใคร่ถวายทาน รักษาศีล บำเพ็ญบุญ ก็จะน้อมนำไปพบกัลยาณมิตร กัลยาณธรรมในสถานอันสงัด ร่มเย็น เห็นพระสงฆ์องค์พระเจ้า เข้าวัด ฟังธรรมตามกาล

จึงได้เล่าบอก อ.วิทยา ว่า เดือนที่แล้ว มีโอกาสขับรถกลับบ้านไปทำบุญ ถวายภัตตาหารเช้าหลวงปู่ที่บ้าน (ปู่แท้ ๆ) ท่านยิ้ม มีความสุข เราก็พลอยเป็นสุขใจด้วย นั่นแหละคือความสุข สีเลนะ สุคะติงยันติ สีเลนะ โภคะสัมปะทา สีเลนะ นิพพุติง ยันติ ตัสมา สีลัง วิโสทะเย  ศีลเป็นเหตุให้ถึงสุคติ ศีลเป็นเหตุให้ถึงพร้อมด้วยโภคทรัพย์ ศีลเป็นเหตุให้ถึงพระนิพพาน เพราะเหตุนั้น พึงชำระศีลให้หมดจด

แต่ก็คิดได้ว่า ที่ชอบ ที่ชอบ...อาจจะหมายความถึง  สิ่งหรือสถานอันที่ชอบ ประกอบด้วยคุณงามความดี ก็เป็นได้

 

ณ มอดินแดง

๒ ตุลาคม  ๒๕๖๑