รูปภาพในความทรงจำ


รูปภาพแห่งความทรงจำ

          "คนเราทุกคนยอมมีทางเดินที่ต่างกันออกไป การเดินทางของแต่ละคน ทุกเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมาพบเจอสิ่งต่างๆ มากมาย เราไม่สามารถหยุดช่วงเวลาเหล่านั้นเอาไวได้ รูปถ่ายเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ช่วยเตือนเรา เราสามารถเก็บช่วงเวลาดีๆ เหล่านั้นไว้ได้ด้วยการเก็บภาพนั้นไว้"

          "บ้านเป็นที่ที่เราผูกพันมากที่สุด" เพราะบ้านหลังนี้มีคนที่รักเราที่สุด และหวังดีกับเราที่สุด เมื่อมีปัญหา ท้อแท้ หมดกำลังใจ ก็จะคิดถึงแต่บ้านหลังนี้เสมอ ทุกครั้งที่กลับมาบ้านบ้านหลังนี้รู้สึกอุ่นใจ ทำให้เรามีกำลังที่จะต่อสู้ต่อไป


          ร้านนี้จะเป็นร้านที่เรามาแวะกันทุกครั้งหลังจากเลิกประชุมบริษัท จะเป็นร้านประจำของทีมงาน CMS1  (สายใต้ทีมงานคุณภาพ) ทุกครั้งที่มาร้านนี้เมื่อถึงเวลาเจ้าของร้านจะถือบิลเดินมาบอกยอดรวมทุกครั้งโดยไม่ต้องบอกเช็คบิล (อยู่ทุกครั้งจนร้านปิด) ทุกคนเป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่ เป็นทั้งน้อง คอยช่วยเหลือกัน ให้คำปรึกษากันได้ทุกเรื่อง “คิดถึงทุกคนนะค่ะ”


          "รถคันนี้เป็นรถคันแรกในชีวิต" เป็นรถที่ใช้เงินที่ตัวเองเก็บมาซื้อเองหลังจากที่ทำงานมาสักระยะหนึ่ง ถึงวันนี้ก็เกือบ 6 ปีแล้ว รู้สึกภูมิใจมากที่ซื้อรถคันนี้ได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องของเงิน พ่อ แม่ หลายๆ คนบอกว่ารถคันนี้ไม่เหมาะกับเรา “รถใหญ่ คนขับตัวเล็ก” อยากบอก "ฉันสะดวกแบบนี้" แต่ตอนนี้มาทำงานที่วิทยาลัยสารพัดช่างเชียงไม่ได้ใช้รถคันนี้ (จอดอยู่ที่บ้าน) แล้วเพราะพื้นที่ที่นี่มีจำกัด หาที่จอดรถยากมากต้องขับรถคันเล็กถึงจะสะดวก

          ทุกๆ วันเกิดของทุกปี ตอนที่เป็นผู้จัดการ ผู้ช่วยผู้จัดการร้าน พนักงานร้าน  "จะให้เค้กและของขวัญวันเกิดกับเราทุกปี" อาจเป็นเพราะเราใส่ใจพวกเขา พวกเขาจึงใส่ใจเรา ทุกๆ วันเกิดของทุกคนในร้านเราจะมีการจัดงานวัดเกิดให้กับทุกคน แต่ถ้างานยุ่งอย่างน้อยก็ยังได้เป่าเค้กทุกคน


          ในทุกๆ ปีเราจะออกไปทำกิจกรรมร่วมกันกับ น้องๆ  เพื่อน ๆ พี่ๆ เราจะเดินทางจากจังหวัดเชียงใหม่ไป "อำเภอขุนยวม  จังหวัดมาฮ่องสอน" เพื่อไปทำกิจกรรมสานสัมพันธ์ ที่พักที่นี่น่าอยู่มาก เจ้าของที่พักใจดีมากพวกเราไปอำเภอขุนยวมทีไรต้องมาพักที่นี่ทุกครั้ง “บ้านฝรั่ง”

          ทุกๆ การลำบากมันจะสอนให้เรารู้จักคำว่าอดทน "อดทนต่อทุกเรื่องราว ทุกสถานการณ์ที่เกิดขึ้น" ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว เคยไปรับเหมางานที่ อำเภอพร้าว เป็นช่วงฤดูฝนทำให้ฝนตกเยอะมาก อีกทั้งพายุเข้าอีกการทำงานที่นี่ลำบากมากฝนตกงานก็ไม่เดิน รถทำงานไม่ได้ ทำให้การทำงานที่นี่ที่กะไว้ประมาณเดือนกว่า กลายเป็นเกือบ 4 เดือน คนงานหายบ้าง (มาอยู่นานเกินไปหนีกลับบ้าน) เครื่องจักรเสียบ้าง

          เริ่มมาทำงานที่นี่ตอนที่คนอำเภอพร้าวกำลังทำนากัน พองานเสร็จขนรถกลับบ้านอีกทีข้าวที่ปลูกเกี่ยวหมดแล้ว "จะกำไรหรือว่าขาดทุนคงไม่ต้องพูดถึง"

          ฝีมืองานถักเชือกร่ม "งานแฮนด์เมด" บอกใครไปใครจะเชื่อว่านี่คืองานที่เราทำขึ้นมาเอง ตั้งแต่เกิดมางานประเภทนี้คือมองข้ามไปเลย ขนาดคนในครอบครัวเราเองยังไม่เชื่อ “แม่ถามไปซื้อไหนมา” “พี่ชายว่างานแบบนี้คือไม่ใช่สิ่งที่คู่ควร แล้วก็หัวเราะ” ทุกอย่างต้องเริ่มต้นด้วยการเรียนรู้ “สุดท้ายเราก็ทำได้” เย้

          สถานที่แห่งนี้คือ "อุทยานแห่งชาติแม่ปิง" อยู่ที่ อำเภอลี้  จังหวัดลำพูน ซึ่งเป็นภูมิลำเนาของฉันเอง น้ำตกที่นี่สวยมาก น้ำใจคนที่นี่ก็เช่นกัน รู้สึกซึ้งใจมากเพราะลืมกระเป๋าไว้ที่น้ำตกเดินกลับมาที่รถเจ้าหน้าที่เดินมาถามว่าลืมกระเป๋าไว้ที่น้ำตกหรือเปล่าเราคิดได้ “รีบตอบค่ะลืมเดี๋ยวเข้าไปเอาที่น้ำตกค่ะ” เจ้าหน้าที่รีบตอบทันทีไม่ต้องเดินเข้าไปเอา “เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ที่อยู่ที่น้ำตกจะเอาออกมาให้ ” เรา “ขอบคุณค่ะ” ปลื้มมาก

          อาชีพ “ครู” ถึงแม้จะไม่ได้เป็นอาชีพที่ใฝ่ฝัน แต่ตอนนี้กับอาชีพ “ครู” ฉันมีความสุขมาก มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับนักเรียน ได้สอนนักเรียน ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ดี ๆ ให้กับพวกเขา ทุกๆ รอยยิ้มของนักเรียนทำให้ครูอย่างฉันมีความสุขและทำให้ฉัน “ยิ้มได้”

          เด็กน้อยคนนี้ทำให้ฉัน “หลงรัก” เพราะความน่ารักและเป็นเด็กดี ช่างพูด ช่างถาม ไม่ดื้อ อาจจะซนบ้างตามประสาเด็ก ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านเด็กน้อยคนนี้ก็จะมารอที่บ้าน (บ้านเราใกล้กัน) "เพราะเราจะไปกินติมและซื้อขนมกัน" มีเวลาก็จะพาไปเที่ยวบ้างแต่ช่วงหลังๆ นี้เราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันเลยเพราะเราต้องเรียนหนังสือ

"ทุกๆ เส้นทางระหว่างทางจะมีเรื่องราวให้เราจดจำเสมอ ภาพถ่ายจะเป็นสิ่งเดียวที่ไว้เก็บความทรงจำของทุกๆ คน"

หมายเลขบันทึก: 653874เขียนเมื่อ 27 กันยายน 2018 00:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 กันยายน 2018 01:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (40)

ชื่นชมรูปภาพในความทรงจำค่ะ

โชคดีที่ได้มาเป็นครูละครับ

รูปภาพสามารถบอกเรื่องราวของมันได้

ทุกรูปภาพมีเรื่องราว และแฝงอารมณ์ความรู้สึกคะ

@เกศินี ป๊อกนันตา ขอบคุณค่ะ

@ นายจันทร์เจ้าขอบคุณค่ะ

ทุกรูป ล้วนมีความทรงจำจริงๆค่ะ

รูปถ่ายเป็นสิ่งเดียวที่สามารถเก็บความทรงจำได้นานที่สุด ^^

จดจำไว้แต่เรื่องราวดีๆครับ สู้ๆครับ

ทุกภาพสวยงามและมีความหมายครับ

เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะค่ะ

ล้วนเป็นความทรงจำที่ดีครับ

@พัชรินทร์ ทีเก่ง ขอบคุณค่ะ

@วณัฐพล ตุ่นแก้ว ขอบคุณค่ะ

@เมษา ใจโอบอ้อม ขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท