แหล่งเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง : ก้าวช้า ๆ ดีกว่า..หยุดมอง

เมื่อเริ่มลงมือทำงาน....ก็เท่ากับงานนั้นสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง...เป็นคติประจำใจของคุณมะเดื่อ

 

ระยะหลัง ๆ นี้ คุณมะเดื่อไม่ค่อยได้เข้าไปทำงานที่โรงเรียน

ในวันเสาร์ - อาทิตย์ เนื่องจาก  สพป. มีนโยบายการจัด

กิจกรรมประชุม - อบรมในวันหยุด แทนวันปฏิบัติการ เพื่อ

ไม่ให้กระทบกระเทือนกับเวลาเรียนของนักเรียน  ... อันนี้..

เห็นด้วย...จึงเป็นอันว่า  " ครู "  ทำงาน ตลอดเดือนโดย

ไม่มีวันหยุด...สาธุ...!

คุณมะเดื่อยังคงต้องดำเนินงานต่าง ๆ ที่ได้ตั้งใจไว้

อยู่ตลอดเวลา  แต่ก็ไม่ได้รวดเร็วเหมือนต้น ๆ เทอม

แต่ก็ไม่ได้วางมือ  มีเวลาเมื่อไรก็ต้องทำทันที

คุณมะเดื่อ ต้องการที่จะสร้าง " แหล่งเรียนรู้ 

นอกห้องเรียน "  เพื่อให้นักเรียนและชุมชน

ได้ใช้ประโยชน์ร่วมกัน  นั่นคือ

๑.  สวนสมุนไพรไทย

๒.  สวนไม้ในวรรณคดี

๓.แหล่งเรียนรู้การจัดการขยะแบบมิติใหม่

๔. แหล่งเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง

๕.  สวนพฤกษศาสตร์พรรณไม้

ทั้งหมดนี้ เพียงแค่ได้าเริ่มต้นเท่านั้น  เพราะยังติด ๆ ขัด ๆ 

กับหลากหลายปัญหาด้วยกัน....ที่สำคัญคือ....เวลา

เสาร์ นี้  ( 22 กันยา ๖๑)  คุณมะเดื่อว่างจากการประชุม อบรม จึงได้มีเวลา

เข้าโรงเรียนไปดำเนินงาน " แหล่งเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง"   ที่่ได้กำหนดไว้

แล้ว  คุณมะเดื่อกำหนดไว้ว่า  พื่้นที่ว่าระหว่างอาคารเรียนกับกำแพงที่มีเพียง

เล็กน้อยนั้น จะจัดทำเป็นแหล่งเรียนรู้เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง (เท่าที่จะจัดทำได้)

โดยจะสร้างกระท่อมเล็ก ๆ แล้วจำลองรูปแบบของวิถีชีวิตแบบพอเพียง

ไว้ที่นี่  เพื่อให้เป็นรูปธรรมสำหรับนักเรียนและชุมชนได้เรียนรู้ต่อไป

น้อง ๆ บอกว่า จะมาช่วยสร้างกระท่อม  มีอุปกรณ์สำคัญแล้วคือ  ไม้ไผ่ จากการเอื้อเฟื้อ

ของครูกัลยา  จึงสามารถนำมาสร้างโครงกระท่อมได้  กว้างเพียง ๑.๕  เมตร  ยาว ๒  เมตร

เห็นว่าหลังเล็ก ๆ เพียงแค่นี้  แต่ ค่าอุปกรณ์มุงหลังคา  (หญ้าคา) ค่าตะปู  ลวด  ก็เกือบพันบาท

นี่ถ้าหากซื้อทั้งหมด  และรวมค่าแรงด้วย  คงหลายพันทีเดียว  ... ทำให้นึกสงสารคนที่มี

รายได้น้อย  แม้เพียงกระท่อมเล็ก ๆ สักหลัง ก็คงยากที่จะได้เป็นเจ้าของ หากสร้างด้วยตนเอง

ต่างจากสมัยคุณมะเดื่อยังเด็ก ๆ  เพียงหลักร้อย ก็ได้กระท่อมเล็ก ๆ อยู่แล้ว  เพราะอุปกรณ์

ส่วนใหญ่ก็หาได้จากธรรมชาติ ไม้ไผ่  หญ้าคา หรือหญ้าแฝก  หรือตับจากที่หาได้ในท้องถิ่น

แทบไม่ต้องซื้อเลย  สำหรับ แรงงานก็ไม่ต้องจ้าง เพราะอาศัยการช่วยเหลือกัน เพียงมีอาหาร

กลางวันสักมื้อเลี้ยงดูกันเท่านั้น....พูดถึงแล้ว...เสียดายอยากให้สังคมเราย้อนกลับ

ไปยังช่วงเวลานั้นอีกจังเลย

วันนี้ ได้กระท่อม ( ปลายกำแพง) ที่มีแต่หลังคา ยังไม่มีฝา  แต่ก็ดีใจแล้ว  ค่อยเป็นค่อยไป

ก็คงต้องสำเร็จได้ในไม่ช้านี้แหละ  ... เมื่อเริ่มต้น..ก็เท่ากับสำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว

นี่คือ...คติประจำใจล่ะจ้าาา

[ธิ]

ให้กำลังใจนะคร้า สู้ ๆ ค่ะคุณมะเดื่อ