วันต่อวัน....จากวันวานถึงวันนี้

เดือนกันยายนของทุก ๆ ปี  เป็นเดือนที่ข้าราชการไทยหลาย ๆ คน

หายใจอย่างโล่งอก  เพราะถึงเวลาได้พักผ่อนอย่างแท้จริง

หลังจากที่ทำหน้าที่ " รับใช้ชาติ" ตามหน้าที่ของตนมาเป็นระยะ

เวลาที่ยาวนาน  บางคนอาจจะกว่า ๔๐  ปี ซะด้วยซ้ำไป

ปีนี้  (๒๕๖๐)  เพื่อน ๆ ของคุณมะเดื่อที่เคยเรียนร่วมชั้นกันมาสมัยมัธยม

ก็เกษียณอายุกันหลายคน  อันที่จริงแล้ว  เพื่อน ๆ ของคุณมะเดื่อ

เกษียณกันไปนับแต่ปี  ๒๕๕๘  เป็นต้นมาแล้ว ทั้งนี้เพราะว่า...

เมือครั้งที่คุณมะเดื่อเข้าเรียนชั้นประถม  การศึกษาภาคบังคับ

มีแค่  ป.๔  ดังนี้  เด็กที่จบ ป.๔ สมัยนั้นอาจจะไม่ได้เรียนต่อในชั้น ป.๕

ทันทีเลยก็ได้  บางคนออกไปปีสองปี จึงกลับมาเรียนชั้น ป.๕ ใหม่ก็ได้

ดังนี้  เพื่อน ๆ นักเรียนชั้น ป.๕ ของคุณมะเดื่อ จึงมีคนที่เกิด

ทั้งปี พ.ศ. ๒๔๙๘    พ.ศ.๒๔๙๙  พ.ศ. ๒๕๐๐   พ.ศ.๒๕๐๑

และสุดท้ายคือ   ปี พ.ศ.๒๕๐๒  ซึ่งในปีท้ายสุดนี้ คือ พวกที่

เรียนก่อนเกณฑ์อายุ  หรือ " พาสชั้น " นั่นเอง  จึงเป็นเหตุให้

เพื่อนร่วมรุ่นของคุณมะเดื่อทยอยเกษียณกันไปแล้ว ๓  รุ่น

ปีนี้เป็นรุ่นที่ ๔ 

คนที่อายุ ๖๐  ตามเกณฑ์วัยแล้ว คือ  " คนชรา"  ก็ควรที่จะต้องพักผ่อนแล้ว

ตามความรู้สึกของคุณมะเดื่อไม่ต้องให้ใครมาบอก มาพูดก็รู้ได้ด้วยสังขาร

ตนเองแล้วว่า  " ควรอย่างยิ่งที่จะต้องพักผ่อน"  เพราะร่างกายที่ใช้งานมานาน

โดยเฉพาะ " สมอง" ที่ใช้งานเกินวัย  ทำให้เกิดความ " เชื่องช้า"  แม้ว่า ใจ

จะยังบอกว่า  " ยังสู้นะ  ยังทำได้"  แต่ร่างกายมันไม่ว่องไวเหมือนใจบอกแล้ว

อย่างนี้ จึงสมควรแล้วที่จะต้องให้ " คลื่นลูกใหม่" เข้ามาทำหน้าที่แทนต่อไป

ครูรุ่นคุณมะเดื่อส่วนหนึ่งแล้ว จะบรรจุเข้ารับราชการกันตั้งแต่อายุ

ยังไม่ ๒๐  (สำหรับคนที่เรียนแค่  ป.กศ.ต้น เหมือนคุณมะเดื่อ)

ดังนั้นอายุราชการจึง เกิน ๔๐  ปี  ทั้งนั้น  ๔๐  ปี ของการเป็น  " ครู"

ทำให้มีเวลาได้พบ  ได้ทำภารกิจ เหตุการณ์  เรื่องราว  หรือ  " งาน " 

ที่นอกเหนือจากงานประจำในหน้าที่คือ " การสอน" อย่างมากมาย

สำหรับบนถนนแห่งวิชาชีพครูของคุณมะเดื่อ  อาจจะพูดได้ว่าจากจุดเริ่มต้น

ในโรงเรียนเล็ก ๆ ที่เรียกได้ว่า  " โรงเรียนชายขอบ"  ได้ก้าวเดินไปจน

สุดทางที่  .... " สพฐ."   ในภารกิจที่แตกต่างกันไป 

อาจจะเป็นการทำงานในหน้าที่ครู ที่ออกจะนอกเส้นทางไปบ้าง

แต่ทุก ๆ งานก็คือ  " การศึกษา" ไม่ว่าจะนอกโรงเรียน หรือในโรงเรียน

ก็ตาม  ทั้งหมดคือ  " ประสบการณ์" ของคำว่า  " ครู"

เหนืออื่นใดที่คุณมะเดื่อได้มาเป็นประชาชนในโลกอินเตอร์เน็ตนี้ คือความยินดียิ่ง

ของครูยุค ๑.๐  การได้มีเพื่อน  พี่ น้อง  ณ โกทูโนนี้  นี่คือ...ความภูมิใจ ความดีใจ

และความสุขของคนชอบเขียน.....คุณมะเดื่อจ้ะ

[อร วรรณดา]

ติดตามอ่านอยู่นะคะ