จดหมายถึงลูก "เพรียง" ฉบับที่ ๒๓ ตอน รอดูผลผลิตจากลูก ๆ ของหนู

แม่บุษกับพ่อเร...ได้พูดคุยกับพ่อเพรียงของพี่ฟ้าครามกับสกายว่า...ต่อไปนี้ ตั้งใจหาเงินเพื่อเตรียมส่งลูก ๆ ของเจ้าเพื่อได้ร่ำเรียนเข้าไว้...อย่าคิดอะไรมาก เรามาจนถึงป่านนี้แล้ว อาชีพที่เราทำแล้วเราไม่เดือดร้อน และไม่ได้ทำให้ใคร ๆ เขาเดือดร้อนเช่นกัน...เป็นอาชีพสุจริต แม้ว่าเราจะลำบาก แต่การลำบากนั้น ได้มาซึ่งความสุจริต เราทำนาบนที่ดินของเราเอง มิได้เช่าหรือไปลักใครมาทำ...จงภูมิใจในอาชีพของเราเอง

พ่อเรบอกกับลูกเพรียงว่า..."คอยเฝ้าดู...ความสำเร็จของลูก ๆ เจ้าได้แล้ว เตรียมตัวไว้เลย"...นี่คือ คำพูดของพ่อเรที่บอกลูกชายคนเล็ก ที่มีอาชีพเป็นเกษตรกรเต็มตัว พ่อเรกับแม่บุษจะคอยเป็นฐานและกำลังเสริมให้ลูก ๆ หลาน ๆ อีกแรงหนึ่ง...กับที่นาเกือบ ๑๐๐ ไร่ สวนสักทองอีก ๔ ไร่ ที่นาที่ย่ายกให้อีก ๕ ไร่ ที่สวนอีก ๒ งาน...คงเพียงพอสำหรับลูก ๆ หลาน ๆ หากไม่ซื้อเพิ่มก็คงพอเพียง...สำหรับหนูก็คงดูแลลูก ๆ เป็นกำลังให้ลูก ๆ สืบต่อจากพ่อเรกับแม่บุษ คอยให้การศึกษา เพื่อเขาจะได้มีอาชีพที่ดีในอนาคต...ทำงานอะไรก็ได้ที่ทำแล้วสามารถหาเลี้ยงชีพได้ด้วยความสุจริต...สำหรับพี่ภัครไม่ต้องห่วงเขาแล้ว เพราะคนนั้นจะไปทางวิชาการ สำหรับหนูคงไปทางสายอาชีพ ลงมือปฏิบัติให้ได้ลูก พ่อเรกับแม่บุษจะคอยเป็นกำลังใจให้...ชีวิตที่ไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปให้ได้ รอคอยดูความสำเร็จของพี่ฟ้าครามและพี่ Sky เท่านั้นลูก...เพราะนั่นคือความสำเร็จของหนูที่รอหนูอยู่...ในระหว่างทาง พวกเราต้องคอยเติมเต็มสิ่งดี ๆ ให้กับพี่ฟ้าครามและพี่ Sky ให้มีความดีพร้อมทั้งสติ ปัญญาและความคิดที่ดี ๆ ให้มีอยู่ในตัวของพวกเขา

************************************

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑๑ กันยายน ๒๕๖๑