๗๘๗. ความสุขระหว่างทาง...

              คงไม่มีใครปฏิเสธ “เป้าหมาย” ที่มีความสำคัญมากน้อย ตามความแตกต่างของแต่ละบุคคล และคนส่วนใหญ่จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เข้าถึงเป้าหมายอย่างง่ายดายและรวดเร็ว..

            ในบางเป้าหมายของ”งานและชีวิต” อาจจะเป็นเรื่องยากและใช้เวลานาน คนที่ตั้งเป้าหมาย..ก็จะสร้างแรงบันดาลใจที่จะไม่ลดละความพยายาม ใช้ความอดทน ศึกษาหาลู่ทาง มุ่งมั่น สร้างฝันและรอคอย..

            หากเป้าหมายปลายทางคือ ความสำเร็จ..คงจะต้องให้นิยามด้วยว่า..สำเร็จอะไร? มีทรัพย์สินเงินทอง เกียรติยศ ชื่อเสียง หรือความสุข...

            แต่ทั้งหมดทั้งมวล จะสำเร็จสมหวังไม่ได้เลย ถ้าขาดการลงมือทำ...

            ในขณะที่ลงมือทำงาน เพื่อพัฒนาตน พัฒนางาน และองค์กร ข้อค้นพบอย่างหนึ่งก็คือ. แนวคิดของผู้คนเริ่มเปลี่ยนแปลงไป...

            บางคน อาจจะไม่มีความรู้สึกต้องร้อนใจกับเป้าหมายเท่าไรนัก ประมาณว่า รู้จักการปล่อยวางมากขึ้น อยู่กับปัจจุบันและทำวันนี้ให้ดีที่สุด

            ทำให้ผมคิดถึง..ความสุขในวันที่ได้ท่องเที่ยว..ปลายทางคือแหล่งเรียนรู้ ที่อยู่ในฝัน ต้องไปให้ถึงสักวัน..หลายครั้งที่เดินทางไปไม่ทันถึง..ก็ได้ดื่มด่ำกับรสชาติอาหาร วัฒนธรรมท้องถิ่น วิวทิวทัศน์ ขุนเขาและป่าไม้

            ความสุขสองข้างทาง..มีคุณค่าไม่แตกต่างกับจุดหมายปลายทางเลยแม้แต่น้อย...

            เคยไหม..ที่พ่อแม่ลูกผูกพัน ในวันว่างๆ อยากทำกับข้าวทานกันเอง..คิดเมนูสักอย่างสองอย่าง แล้วลงมือทำให้เสร็จ..ในมื้อนั้น..

            ในระหว่างที่เตรียมวัสดุ เครื่องปรุงและลงมือทำตามสูตร แม่จะแนะนำลูกสอนลูกถึงวิธีทำที่ถูกต้อง..และพูดคุยกันด้วยเรื่องราวต่างๆอย่างเพลิดเพลิน

            จนบางครั้ง..ลืมไปด้วยซ้ำว่าจะต้องทำอาหารมื้อนี้ให้มีรสชาติเป็นเลิศ ความสุขเกิดขึ้นตั้งแต่ยังไม่ได้ลิ้มรสอาหาร แต่อยู่ที่ความรักความผูกพัน ในวันของครอบครัว

            ลองไปวิ่งในสวนสาธารณะดูก็ได้ หลายท่านอยากได้สุขภาพที่แข็งแรง อายุยืนยาว จึงหาเวลาไปวิ่งในทุกโอกาสที่ว่าง และสร้างเงื่อนไขที่จะออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

            จากนั้น..ก็ได้พบความจริงอย่างหนึ่งว่า ระหว่างที่ออกวิ่งไปในเส้นทาง..ลืมนึกถึงว่าจะต้องมีสุขภาพแข็งแรง ความสุขเกิดขึ้นตั้งแต่ออกวิ่ง ได้สูดอากาศที่บริสุทธิ์ ได้พบปะผู้คน และชื่นชมแมกไม้มากมาย สุขทั้งกายและใจ...

            เคยสังเกตนักร้อง นักดนตรีไหม?..ความสุขและความสำเร็จ ไม่ได้อยู่ที่การบรรเลงหรือร้องไปจนจบเพลง..แต่ทุกวินาทีในขณะที่ร้องและบรรเลง..ความสุขจะอยู่ในทุกคำร้องและทุกตัวโน้ต...

            นักกีฬาก็เช่นเดียวกัน..กว่าจะได้เหรียญทอง..เชื่อว่าทุกคนมีความสุขตั้งแต่การเก็บตัวฝึกซ้อม เตรียมความพร้อมให้ร่างกายอยู่ทุกวัน ในวันแข่งขันก็ไม่หวั่นปัญหาและอุปสรรค

            ผมพานักเรียนไปแข่งขันกีฬากลุ่มโรงเรียน ไม่ได้คาดหวังความสำเร็จมากนัก เพราะแข่งขันกับโรงเรียนใหญ่ ที่มีนักกีฬามากมาย แต่ทุกวันในทุกผลการแข่งขัน ชื่นชมผู้เล่นทุกคนไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ..ขอบคุณผู้ปกครองที่ไปเชียร์และเลี้ยงอาหาร..

            บรรยากาศระหว่างการแข่งขัน..คือความสุขและความสำเร็จ ของกิจกรรมที่ร่วมด้วยช่วยกันของคณะครู นักเรียนและผู้ปกครอง

            ในความคิดส่วนตัว..ที่ผมทำงานในโรงเรียนเล็กๆที่อยู่ในท่ามกลางความขาดแคลน..เป้าหมายของผมจึงไม่ใช่ผู้บริหารดีเด่น หรือนำโรงเรียนไปสู่รางวัลระดับชาติ..

            ขอเพียงแค่..เป็นผู้นำที่มีความคิด มีจิตบริการ ขอแค่เข้าใจ และให้ความสำคัญกับคนที่อยู่ตรงหน้า การรับใช้เพื่อนมนุษย์ ที่เป็นครู นักเรียนและผู้ปกครอง ก็คงมิใช่เรื่องแปลกประหลาดแต่อย่างใด

            เพราะเขาเหล่านั้น คือ “ลูกค้า”คนสำคัญ ความสุขในเส้นทางการทำงานของผม คือ ทำอย่างไร? ทุกคนจะมีขวัญกำลังใจ มีพลังกระตือรือร้น สร้างผลงานให้กับทีม...

            เป้าหมายไม่ได้มีไว้ให้พุ่งชนอย่างเดียว..คนรอบข้างและบรรยากาศการทำงานต่างหาก คือ ความสุขที่แท้จริง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๕  กันยายน  ๒๕๖๑