ในวันที่หญิงพยาบาลสาวลูก 2 กำลังเหนื่อยล้าจากการควบเวรติดต่อกันมาเกือบ 36 ชม. เวรที่ทั้งยุ่งเหยิงด้วยคนไข้ผ่าตัดจำนวนมาก และศัลยแพทย์ที่แย่งชิงห้องผ่าตัดกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ภาระการบริหารทุกอย่างตกอยู่กับหญิง หัวหน้าเวรที่ต้องคอยประสานงานและเข้าช่วยผ่าตัด
ชั่วโมงที่ 34 ของการทำงาน เวลา ตี 4 พ.เท่ห์โทรมาset case ผ่าตัด “คุณหญิงครับ ผมขอ set ต่อนิ้ว 4 นิ้ว 1ราย คนไข้ทะเลาะวิวาทโดนฟันมา ใช้เวลา 24 ช.ม.”
หญิงรู้สึกฟิวส์ขาดทันที. “ อาจารย์คะ ทำไมต้องทำขนาดนี้ ความจริงเราต่อเฉพาะนิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนางก็พอ ไม่ใช่หรือคะ ยังไงโอกาสต่อติดก็มีน้อยมาก จะทำไปทำไม คนไข้ฉุกเฉินอื่นรอเราอยู่” “ผมก็เหนื่อยเหมือนกันครับ แต่เมื่อแม่เขามาร้องห่มร้องไห้ ผมสงสารเขา คิดเสียว่า เราอาจมีส่วนช่วยเพิ่มคนดีอีกคนหนึ่งให้กับสังคมก็ได้”
หญิงน้ำตาคลอ มองเทวดาตรงหน้าด้วยความตื้นตัน วันนั้นแม้ลงเวรไปแล้ว หญิงก็ยังซื้ออาหาร นม กาแฟมาส่งทีมผ่าตัด และขึ้นมารับเวรก่อนเวลา 2 ชม. เพราะเธออยากเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างคนดีอีกคนหนึ่งให้กับสังคม
ไม่มีความเห็น