บทกลอน ไว้อาลัย คุณครูเสาวภา ศรีคุ้มเหนือ

๐ เสาวภางามพ่างเพี้ยง         พระจันทร์ฉาย
เกียรติศักดิ์ขจรขจาย            จรัสหล้า
คือดวงประทีปพราย              พิริยะ
ครูจากดินสู่ฟ้า                     ฝั่งด้าวแดนสวรรค์

(๑) ดวงประทีปส่องสว่างกลางเวหา
กลับลับลาลอยเลื่อนเลือนรางแสง
คงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าโรยราแรง
จึงเปลี่ยนแปลงตามบทปรากฏการณ์
(๒) เป็นอนุชาตบุตรสุดประเสริฐ
ผู้ก่อเกิดคุณค่ามหาศาล
พากเพียรสู้ สมปรารถนา ครูอาจารย์
มีดวงมานยึดมั่นกตัญญู
(๓) เป็นแม่พิมพ์เป็นเรือทองคล้องใจศิษย์
ที่อุทิศกายใจไว้เลิศหรู
จิตวิญญาณคุณธรรมคอยค้ำชู
เป็นคุณครู"เสาวภา" ควรค่าชม
(๔) เป็นกัลยาณมิตรสถิตมั่น
เป็นมิ่งขวัญพงศาสง่าสม
เป็นแบบอย่างคนดีศรีสังคม
เพียบพร้อมพรหมวิหารธรรมดำรงตน
(๕) ไม่เคยนึกเคยฝันพลันประสบ
การจากจบประทีปดับใจสับสน
ยังมิทันสั่งลาฟ้าบันดล
มาพรากคนแสนดีหนีไปไกล
(๖) พักเสียเถิดเหนื่อยล้าถึงคราพัก
ความดีจักนำทางสว่างไสว
"เสาวภา ศรีคุ้มเหนือ" เกื้อกูลใจ
สู่ภพใหม่ทิพย์พิมานสถานเทอญ.
๑๙.๓๓ น. : ๑๐ มิ.ย. ๒๕๖๑
#ด้วยรักเคารพอาลัย