เกียจคร้านกับพักผ่อน

ตั้งแต่เข้ามาอยู่บ้านในสวน เมื่อสี่ห้าเดือนที่แล้ว วานนี้เป็นวันสำคัญที่ต้องจดจำอีกวันหนึ่ง..

วันอาทิตย์ วันที่ไม่ต้องไปสอนเด็กๆ และเสาร์อาทิตย์หน้าต้องต้อนรับแขก เพื่อนฝูงซึ่งสนิทกันเหมือนญาติ จะมาเยือน สี่ห้าวันก่อนหน้า จึงจ้างลูกศิษย์ที่จบไปแล้วมาทำงานในสวน อาทิ ตัดหญ้า ตัดกิ่งไม้ กิ่งชะอม ตั้งใจจะให้ตัดแต่งกิ่งไผ่ให้เรียบร้อยสวยงามด้วย

นอกจากช่วงฝนจะตัดหญ้าไม่ทันเช่นเคยแล้ว ต้นไม้นานาชนิดยังแข่งกันแตกกิ่งก้านสาขาไม่หยุด ร่มเงาที่ปรารถนาบังเกิดเกิน ทั่วทุกหนแห่ง ด้านหน้าบริเวณทางเข้า ลูกชายออกแบบจะให้เป็นซุ้ม มาสวนต้องผ่านซุ้มนี้ก่อน จึงเลือกไผ่บงหวาน ซึ่งคนขายว่าไม่สูงและขนาดไม่ใหญ่นัก มาปลูกทั้งสองฝั่งทางเข้า ผ่านมาแล้วสามปี ทุกวันนี้ยังไม่เกิดซุ้มอย่างที่ต้องการ ที่ว่าซุ้มคือ หวังให้ยอดไผ่ทั้งสองข้างโน้มกิ่งเข้ามาหากัน มีลักษณะเป็นซุ้มรอดผ่านได้ เหมือนในรูปถ่ายสวยๆที่เราเคยเห็น

ปลูกไผ่บงหวานที่ว่าอยู่สิบสองกอ ข้างละหก มิใช่ไม่โตจึงไม่ได้ซุ้ม ตรงข้ามไผ่เจริญเติบโตดีมาก โดยเฉพาะช่วงฝน แตกกิ่งก้านสาขามากมาย ไม่น้อยหน้าต้นไม้อื่น แต่เนื่องจากลำต้นยังไม่สูงพอ วันใดฝนตกหนัก น้ำหนักฝนจะทำให้ไผ่โน้มเข้าหากันปิดทางเข้าออก จนรถไม่สามารถแล่นผ่าน ภาระงานของลูกชายหลังฝนตกหนัก จึงเป็นการตัดกิ่งไผ่ เพื่อเปิดทางให้รถผ่านไปได้

หลังลูกศิษย์มาทำงานในสวนสี่ห้าวัน จนหญ้าและชะอมถูกจัดการไปเรียบร้อย และต้องจัดการกิ่งไผ่ในวันรุ่งขึ้น จู่ๆเย็นนั้นก็บอก “พรุ่งนี้ไม่สามารถมาทำงานได้แล้ว เนื่องจากมีธุระทำในวันอาทิตย์ วันจันทร์วิทยาลัยที่เรียนอยู่เปิดเทอม” สรุปงานตัดกิ่งไผ่ที่วางแผนให้ทำด้วย ตัวเองต้องทำต่อเอง ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร วันหยุดลูกชายช่วยได้อยู่แล้ว

วันอาทิตย์ตื่นเช้ามาอย่างไม่เร่งรีบ งานตัดแต่งกิ่งไผ่ คงไม่หนักหนาสาหัส มีไม่กี่กอ จึงนั่งเฉิ่ม ดื่มกาแฟ ทานขนมนมเนย รวมทั้งอาบน้ำอาบท่าอย่างใจเย็น จากนั้นจึงอ้อยอิ่งแบกเครื่องไม้เครื่องมือมุ่งหน้าไปที่ประตูเข้าสวน ซึ่งเป็นตำแหน่งของไผ่ไม่กี่กอเหล่านั้น

ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำสักที ที่ตัดเปิดทางให้รถผ่านได้ ยามฝนตกหนัก เป็นผลงานลูกชายล้วนๆ ไปถึงไม่ฟังอีร้าค่าอีรม เลื่อย ฟันฉับๆ กิ่งนั้นกิ่งโน้นโผล่เอียงออกมาเกะกะ พร้อมดึงต้นออกมาจากกอ รวมกันไว้เป็นกอง ว่าจะทยอยเผาในวันต่อๆไป ผ่านไปได้กอเดียวเท่านั้น หอบแฮ่กๆเลย หายใจไม่ทัน เหงื่อกาฬแตก ใจคอไม่ดี คล้ายจะเป็นลม จนต้องนั่งพัก อาการดีขึ้น จึงค่อยพยุงตัวลุกขึ้นทำต่อ นี่ขนาดลูกชายช่วย ทั้งเก็บกิ่ง ก้าน ใบ ทั้งช่วยตัด

ได้แค่ทีละต้น ก็ต้องหยุดพักครู่ใหญ่ สลับไปอย่างนี้ กว่าจะหมดทุกต้น เริ่มจากสายปาเข้าไปเกือบบ่าย เพราะพักบ่อยมาก หลังๆมิใช่แค่นั่งพัก กลายเป็นนอนพักบนกองกิ่งไผ่เสียเลย(ฮา)

งานในสวน หลักๆคงตัดหญ้ากับตัดแต่งกิ่งไม้ ตัดหญ้าคงน้อยลงตามร่มเงาที่เพิ่มขึ้น แต่การแต่งกิ่งคงมากขึ้น ตามการเจริญเติบโตของต้นไม้ โดยเฉพาะช่วงฝน ที่เรียกว่าสวน”สอน” เพราะสวนสอนเราตลอด วันนี้เป็นอีกวัน..เหมือนงานไม่มากและไม่ยาก ตัดหญ้าก็ทำอยู่บ่อย ทำไปได้เรื่อยๆ ไม่เห็นต้องพักนานและบ่อยขนาดนี้ “คิดทำการสิ่งใด จึงไม่ควรประมาท แม้แต่สิ่งเล็กสิ่งน้อย หรือที่คิดว่าง่ายๆ” เหนื่อยจัดวันนั้น แว่วเสียงหัวเราะและคำเย้ยหยันจากไผ่ที่รายรอบด้วยซ้ำ(ฮา)

งานตัดแต่งกิ่งไผ่ลุล่วงไปด้วยความทุลักทุเล จากร่างกายและจิตใจที่อ่อนแอของตัวเอง ระหว่างขนข้าวของไม่กี่ชิ้นกลับบ้าน เพราะส่วนใหญ่ลูกชายรับภาระแทน อาจสังเกตจากอาการของพ่อแล้วก็เป็นได้(ฮา) จงใจหยุดนั่งบนม้าหินอ่อนใต้ร่มพะยูง อย่างไร้เวลาและสิ่งใดๆมาคอยกำกับ ลมแรงกลางทุ่งโบยพัดสัมผัสหน้าและผิวกายเป็นระยะ เหงื่อโทรมกายเมื่อครู่ค่อยเหือดแห้ง ความรู้สึก“พักผ่อน” ซึ่งวาบเข้ามาในห้วงยามนี้ ทำให้รู้สึกสุขใจอย่างประหลาด

น่าจะร่วมๆ 30 ปี เพื่อนรักคนหนึ่งเคยถาม “เกียจคร้านกับพักผ่อนต่างกันอย่างไร” ตอนนั้นคิดและตอบด้วยทะนงตัวว่าหลักแหลมยิ่งนัก “เกียจคร้านคือไม่ได้ทำอะไรเลย แต่พักผ่อนหมายถึงทำจนเหนื่อย แล้วหยุดพัก”

เพิ่งรู้ตัวเข้าใจคำถามเพื่อนจริงๆ ซึ่งนานมากแล้ว ก็วันนี้(ฮา)

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับครู

-การพักผ่อนของคนชอบทำสวนแบบผมแล้วก็คือการได้ลงมือลงแรงเช่นกันครับ

-มีความสุขใจทุกครั้งที่ได้เห็นผลผลิตออกมาให้เก็บหล่อเลี้ยงชีพ

-ผมมีพื้นที่เพียง 2 ไร่ มีอะไรให้ทำเยอะแยะเลยครับ

-"เกษตรกรรมบำบัด"ผมมักจะใช้คำนี้เพื่อเพิ่มพลังกาย พลังใจครับ

-ปัญหาหนักใจทุกอย่างมักจะถูกขจัดไปได้ด้วยวิธีของ"บำบัด"ของผม

-หากมีโอกาสคงได้ไปเยี่ยมยามสวน"สอน"และคงได้มีโอกาสต้อนรับครูที่บ้านไร่ของผมด้วยเช่นกันนะครับ

-ขอบคุณครับ

[ยายธี]

อ่าน..แล้ว..คิดถึง.."ตอนลง..มือจับจอบ..ช่วยคนงานปลูก..ต้นไม้..(ทำเก่ง..๕๕๕)..ผลคือโดนมดคันไฟรุมกัด..เพราะไปเหยียบรังมันเข้า(๕๕๕)..คว้าดินมาขยี้ ดับพิษ..มดคันไฟ..เพราะไม่มีอะไร..จะดีไปกว่านั้น..เวลานั้น..(๕๕๕)...

"ป่า..สวน  เกิดได้..แค่ปลูก..ปลูกๆๆและปลูก..และแค่..คอยดูไม่ให้เจ้ามนุษย์ชอบตัดแลฉวยโอกาศ..ปัดโอกาศเหล่านี้ให้ได้..คงเป็นการ พักผ่อน..ที่มีกำไรในการผักผ่อน..แบบหนึ่ง..(นะ..เจ้าคะ..)

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• ชีวิตที่ดำเนินไปของผู้คน ล้วนมาจากแนวคิด ความเชื่อ ความศรัทธาโดยแท้..
• ขอบคุณเพชรน้ำหนึ่งมากครับ

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• ประสบการณ์สำคัญ ดูเหมือนง่าย แต่ความไม่เคย ทำให้ไม่ง่ายครับ..
• ขอบคุณยายธีมากครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

ได้พักผ่อนและได้ทำสวนด้วย

สุดยอดมาก

ชอบใจสวนมาก รู้สึกว่าต้นไม้โตไวจริง

ขอให้มีความสุขกับการพักผ่อนครับ