๕๒๕. สุดท้าย...ก็ไอซียู..

การศึกษาเอ๋ยการศึกษา นโยบาย..ท่านสรรหา มาจากไหน มาเพื่อเปลี่ยนเวียนสักพักแล้วจากไป สิ่งหลงเหลือเตือนใจ..คือป้ายแขวน

โรงเรียนของไทย..มีป้ายแขวนมากมาย..ผู้นำการศึกษาแต่ละท่าน ขยันคิดสร้างสรรค์กันทุกคน..ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ครูก็ต้องรายงานภาพความสำเร็จ หมดกระดาษปีละหลายร้อยล้าน..หลายโครงการฯไม่มีความยั่งยืน..

ยิ่งคิดงานมาก..ยั่งบั่นทอนภาระงานอันแท้จริงของครู..ครูจะห่างเหินห้องเรียน ไม่มีเวลาพอสำหรับการเรียนการสอน เพราะต้องประชุม อบรมสัมมนา ปฏิบัติประเมินผลและรายงาน..

จึงไม่น่าแปลกใจ..ที่นับวัน..มีเด็กไทยอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้มากขึ้น และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในภาพรวมของประเทศก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย..

คงต้องติดตามกันต่อไป..ว่าจะคิดป้ายหน้าโรงเรียนว่าอะไรกันอีก..แต่เท่าที่ผ่านมามันมากจริงๆ แต่ท้ายที่สุด ปี ๒๕๖๐..ทุกอย่างก็จบลงที่..โรงเรียน..ไอซียู..กลบเกลื่อนป้ายชื่อทุกอย่างเกือบหมด..อยากรู้จังว่า..ประเทศที่ได้ชื่อว่า..จัดการศึกษาได้มาตรฐาน..เขามีแบบเราไหม ผมคิดเข้าข้างตัวเอง..ว่าอันที่จริง..โรงเรียนทุกโรงเรียนในประเทศไทย..เป็นโรงเรียนที่ใช้ศาสตร์พระราชา..ก็จบแล้ว

ต่อไปนี้..คือบทร้อยกรอง..ที่พูดถึงโรงเรียนต่างๆ..ที่เพื่อนผู้บริหาร ส่งไลน์มาให้อ่าน ไม่ปรากฎนามผู้แต่ง..ผมรู้สึกชอบมาก..อ่านแล้วเพลิดเพลินเจริญปัญญา จึงขอนำมาบันทึกไว้ ณ ที่นี้..และรู้สึกซาบซึ้งในความสามารถของผู้เขียน..ขอบคุณนะครับ

การศึกษาเอ๋ยการศึกษา นโยบาย..ท่านสรรหา มาจากไหน มาเพื่อเปลี่ยนเวียนสักพักแล้วจากไป สิ่งหลงเหลือเตือนใจ..คือป้ายแขวน

ยกตัวอย่างโรงเรียนในโรงเรียน ต่างช่างคิดช่างเขียน..เวียนสุดแสน ทำสักพักเหลือไว้เป็นป้ายแทน มิดูแคลน..งดงาม..ตระการตา

ข้าได้เป็นโรงเรียนดี..ศรีตำบล เป็นโรงเรียนต้นแบบ..การศึกษา เป็นโรงเรียน..ประชารัฐ..คัดให้มา เป็นโรงเรียนสองภาษา..ข้าก็มี

เป็นโรงเรียนน่าอยู่และน่ามอง เป็นโรงเรียนตามครรลอง..พุทธวิถี เป็นโรงเรียน..สุจริตคิดดี๊ดี เป็นโรงเรียน..ทวิภาคี..ที่แบ่งปัน

เป็นโรงเรียนรักการอ่าน..อันผาสุก เป็นโรงเรียนไร้ทุกข์..ส้วมสุขสันต์ เป็นโรงเรียนในฝัน..สุดอัศจรรย์ เป็นโรงเรียนคู่ขนาน..คู่พัฒนา

เป็นโรงเรียนส่งเสริม..คุณธรรม เป็นโรงเรียนชั้นนำ..อาเซียนศึกษา เป็นโรงเรียนพฤกษศาสตร์..อันงามตา เป็นโรงเรียนภูมิปัญญาท้องถิ่นไทย

เป็นโรงเรียนมาตรฐานของสากล เป็นโรงเรียนอยู่บนหลักการใหญ่ เป็นโรงเรียนส่งเสริมประชาธิปไตย เป็นโรงเรียนพอเพียงไว้..ให้ก้าวเดิน

เป็นโรงเรียนส่งเสริมสหกรณ์ เป็นโรงเรียนกินนอนไม่เก้อเขิน เป็นโรงเรียนสีขาวแสนเพลิดเพลิน เป็นโรงเรียนที่เจริญ..กว่าใครใคร

เป็นโรงเรียนลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้ เป็นโรงเรียนของครูสมัยใหม่ เป็นโรงเรียนแม่เหล็กดึงดูดใจ เป็นโรงเรียนสุดท้าย..ไอซียู

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๗ เมษายน ๒๕๖๐

เขียนใน GotoKnow โดย ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
ใน เรื่องเล่า....จากโรงเรียนเล็ก

คำสำคัญ (Tags): #โรงเรียนไอซียู#ประชารัฐ#โรงเรียนแม่เหล็ก#โรงเรียนดีศรีตำบล#ผู้นำการศึกษา

หมายเลขบันทึก: 627236เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2017 20:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน 2017 20:21 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน