ละคร กับการเติบโตด้านใน

และแล้วการเดินทางมาถึงการเรียนรู้ละครเพื่อเรียนรู้ความเป็นมนุษย์ ก็ได้สิ้นสุดลงในวันที่ 4-5 กุมภาพันธ์ 2560 ที่ผ่านมา สำหรับตัวผู้เขียนถือว่าเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่ต้องขอบคุณตัวเองที่กล้าก้าวข้ามความกลัวเข้าไปสู่โซนแปลกๆใหม่ๆของชีวิต และสัมผัสมัน

พี่ๆน้องรวมถึงทีมงานมะขามป้อมและเพลินพาดีในส่วนงานของ สสส. ได้มาพบปะกันอีกครั้ง บรรยากาศอบอุ่น เพราะคอมมูนิตี้นี้ได้เปลี่ยนเป็นพื้นที่ปลอดภัยของทุกๆคนที่มุ่งมั่นมาเรียนรู้และเข้าใจผู้อื่น กิจกรรมที่มะขามป้อมพาไปเรียนรู้ตลอดสองวันที่ผ่านมาทำให้เข้าใจคำสามคำง่ายๆ คือ ความกลัว ความมั่นใจในตนเอง และ ความสุข มาเดินทางไปกับการเรียนรู้ครั้งนี้กันดีกว่าค่ะ

เรื่องเล่าความสำเร็จของแต่ละคนได้ผ่านการแชร์ในวงเล่า เปลี่ยนกัน รับฟัง แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ขออณุญาตเจ้าของเรื่อง ฝึกซ้อม และถ่ายทอด พวกเราเลือกเรื่องของพี่ท่านหนึ่ง เธอถ่ายทอดเรื่องเล่าสมัย 25 ปีตอนเป็นนักศึกษาจิตอาสาไปช่วยผู้ป่วยติดเชื้อ HIV ที่วัดพระบาทน้ำพุ เธอเล่าว่าสมัยนั้นกระแสเรื่องเอดส์กำลังมาแรง เธอกลัวมาก ทำตัวไม่ถูก ถึงขั้นมีผู้ป่วยนำน้ำดื่มเย็นๆที่เธอชอบมาเสริฟเธอยังเลือกที่จะวางไว้อย่างนั้น แต่เดชะบุญ สถานการณ์พิสูจน์คนกล้า เด็กทารกร้องให้เสียงดังในเปล ร้องเหมือนใจจะขาด นาทีนั้น เจ้าหน้าที่ของวัดบอกให้เธออุ้มเด็กทารกขึ้นมา จากความกลัว ลังเล ทำไม่เป็น อุ้มเด็กขึ้นมา เด็กหยุดร้อง มองตากัน .................

พวกเราเปิดฉากของเรื่องด้วยฉากที่หนึ่ง อ. พานักศึกษากลุ่มจิตอาสาไปพบพระอาจารย์ แนะนำตัว บอกที่มาที่ไป และแยกย้ายกันไป ปฎิบัติงาน

ฉากที่สอง ตัวเอกของเรื่อง สนทนากับเพื่อน กังวล กลัว

ฉากที่สาม ผู้ป่วยนำน้ำมาเสริฟนักศึกษาสองคนนั้น แต่ไม่ดื่ม

ฉากที่สี่ ทารกร้องให้ในเปล พยาบาลตะโกนให้ตัวเอก อุ้มเด็กขึ้นมา ใส่ element เป็นเสียงในใจ เช่น “ไม่เห็นน่ากลัวเลย ฉันทำได้....”

ฉากสุดท้าย ตัวเอกอุ้มเด็กเดินไปมา สีหน้ามีเมตตา และมีความสุข

หลังจากจบกิจกรรมพวกเราได้ล้อมวงกันอีกครั้ง เพื่อแลกเลี่ยนเรียนรู้การเติบโตของเราผ่านการทำงานชิ้นนี้ สุดท้ายเราได้คีย์เวิร์ดสำคัญคือ Flow (The secret of happiness)

การเรียนรู้ในวันที่สอง เป็นการเสวนาในมุมมองของนักวิชาการด้านละคร(ครูแพท) อาจารย์แพทย์(อ.พนม) และอธิการละคร(พี่ก๋วย) ทำให้เราได้เห็นมุมมองว่าปัจจุบันนี้ได้มีการนำการละครไปใช้ในงานวิจัยและก่อให้เกิดประโยนช์กับโลกใบนี้อย่างไร นศแพทย์ได้เติบโตทางโลกด้านในจากการบอกเล่าของ อ.หมอ รวมถึงเขาไปไกลถึงทำละครเวทีกันปีละครั้ง พี่ก๋วยได้ช้อนความคิดในวงและวงใหญ่ได้ละเมียดเช่นเคย

กิจกรรมเกือบสุดท้ายได้จัดเพื่อให้สมาชิกบอกสิ่งที่อยากให้เพื่อนช่วย เราจะเลือกเข้าวงไหนก็ได้ มีอยู่สาม topic ที่น่าสนใจ เรื่อง การเลิกบุหรี่ การตายอย่างสงบ การจัดกิจกรรมให้เด็ก ผู้เขียนเลือกหัวข้อสุดท้ายเพราะเชื่อว่าเราน่าจะช่วยเติมเต็มอะไรบางอย่างได้

กิจกรรมท้ายสุด เป็นการทำ นามบัตร ระบุเราคือใคร ถนัดอะไร อยากให้เพื่อนช่วยอะไร และเราพอมีอะไรช่วยเพื่อนได้

การเดินทางของกระบวนการละครและความกล้าที่จะใช้ละครเพื่อการเปลี่ยนแปลงยังไม่สิ้นสุด และเราจะเติบโตไปเรื่อยๆจากด้านในสู้ด้านนอก และรอบๆจักรวาลใบนี้

ละครเพื่อการเปลี่ยนแปลงทำให้เราเติบโตและ

เรารู้ว่าเราเป็นใคร (being)

เรากำลังเชื่อมต่อกับผู้คน โลก และจักรวาลใบนี้ (connected)

สิ่งที่เรากระทำมักจะมีคู่ตรงข้าม (paradox) ฉะนั้นเมื่อเกิดความไม่มั่นใจ...เราจะ being เสมอ

เราภาคภูมิใจในความแข็งแกร่งและอ่อนแอของเราได้ เพราะเราเข้าใจว่าโลกใบนี้มีคู่ตรงข้ามร่วมอยู่ด้วย

Flow is the secret to happiness....

"ทำเรื่องเดิม แต่ไม่ใช่แบบเดิมเพราะเราอยู่ในห้องเรียนที่ดีและมีความสุข"

Acknowledgements: มะขามป้อม เพลินพาดี สสส. เพื่อนๆผู้ร่วมเดินทางทุกท่าน ทีม Teaching และ อ.ป๊อบ