ห่านอยากเป็นหงส์

ครั้งหนึ่งมีห่านอยู่ตัวหนึ่งมีขนสีขาวราวกับหิมะ ซึ่งมันรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมากกับความงามที่ธรรมชาติได้สรรค์สร้างมอบให้แก่มัน และห่านก็มักจะคิดอยู่เสมอว่าตัวมันเองเป็นห่านที่สวยงามที่สุดในฝูงของตน มันจึงเริ่มแยกตัวออกจากฝูงและว่ายน้ำอยู่ตามลำพัง

ขณะนั้นมันก็พยายามวางตัวให้สง่างามโดยการชูคอขึ้นให้สูงที่สุด เพราะมันคิดว่าถ้ามันมีคอยาวจะทำให้มันงดงามเหมือนกับหงส์ ห่านนั้นพยายามยืดคอของมันจนรู้สึกว่าคอของมันนั้นเจ็บปวดไปหมดและปวดร้าวไปทั่วทั้งร่างกาย แต่มันก็ยังคงไม่ลดละความพยายามยังคงทำเช่นนั้นต่อไป

จากนั้นก็มีกบเฒ่าตัวหนึ่งว่ายน้ำผ่านมาเห็นเข้าจึงพูดขึ้นว่า “ถึงเจ้าจะพยายามอย่างไร เจ้าก็ยังคงเป็นเพียงห่านตัวหนึ่งเท่านั้น ไม่สามารถจะกลายเป็นหงส์ได้หรอกนะ”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : จงพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ การเปลี่ยนแปลงวิสัยของตนเป็นสิ่งที่ยากจะทำได้