หมีกับผึ้ง

ครั้งหนึ่งมีหมีอยู่ตัวหนึ่งซึ่งกำลังหิวโซเป็นอย่างมาก วันนี้มันเผอิญเดินออกไปแล้วเห็นรังผึ้งขนาดใหญ่ที่ส่งกลิ่นหอมหวานตลบอบอวลไปทั่วอยู่ ณ ขณะนี้ เจ้าหมีผู้หิวโซไม่รอช้าจึงรีบเข้าไปดึงรังผึ้งลงมาและดูดกินน้ำผึ้งอย่างเอร็ดอร่อย ทันใดนั้นเองฝูงผึ้งจึงแตกรังและพากันรุมเข้าต่อยหมีในทันที

เจ้าหมีได้แต่ปัดป้องขณะที่โดนฝูงผึ้งรุมต่อยอยู่ แต่อย่างไรก็ตามเหล็กในของพวกมันก็ไม่สามารถทำอันตรายเจ้าหมีให้เจ็บปวดได้เลยแม้แต่น้อย เพราะขนของเจ้าหมีนั้นทั้งหนาและฟู ฝูงผึ้งจึงพากันปรึกษาหารือเพื่อหาทางเอาชนะเจ้าหมีให้จนได้

จนในที่สุดผึ้งตัวหนึ่งก็คิดได้และพูดขึ้นว่า “พวกเราต้องต่อยมันที่ใบหน้ายังไงล่ะ” จากนั้นผึ้งทั้งฝูงต่างก็เห็นดีเห็นงามด้วย จึงรวมพลังกันบินเข้าไปรุมต่อยที่ใบหน้าของเจ้าหมี ทันใดนั้นเจ้าหมีก็ร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวดและต้องวิ่งหนีเข้าป่าไปในที่สุด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : การใช้ปัญญาในการแก้ไขปัญหาทำให้สามารถเอาชนะผู้ที่แข็งแกร่งกว่าได้