ลาขี้โมโห

ในวันหนึ่งมีชายอยู่คนหนึ่งกำลังเดินจูงลาลัดเลาะไปตามเส้นทางที่แคบและเล็กบนภูเขา โดยบนหลังของลานั้นเต็มไปด้วยหีบห่อและข้าวของส่วนตัวของเจ้านายของมัน แต่ด้วยน้ำหนักที่มากเกินไปทำให้ลารู้สึกหนักจนแทบก้าวขาเดินต่อไปไม่ไหว

ในเวลาต่อมาลาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับสัมภาระที่หนัก มันจึงแกล้งทำเป็นพยศโดยการกระโดดหกหน้าหกหลังไปมา แต่ด้วยทางเดินนั้นค่อนข้างแคบทำให้มันเกิดก้าวพลาดขึ้นมาจนเกือบร่วงตกเขา แต่โชคดีที่เจ้านายของมันดึงบังเหียนไว้ได้ทันพอดี ทำให้ลารอดชีวิตมาได้ หลังจากนั้นเจ้านายของมันก็เอ่ยขึ้นว่า “ถ้าเจ้าคิดว่าการแกล้งพยศจะทำให้เจ้าต้องแบกของน้อยลงล่ะก็ เจ้าควรคิดหาวิธีการที่ฉลาดกว่านี้จะดีกว่านะเจ้าลา”

ทำให้ลารู้สึกเสียหน้าและยิ่งโกรธมากขึ้นที่เจ้านายของมันรู้ทันอุบายจึงแกล้งทำพยศอีกครั้ง ซึ่งทำให้มันก้าวพลาดตกเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้เคราะห์ร้ายที่เจ้านายของมันเกิดคว้าบังเหียนไว้ไม่ทัน ทำให้เจ้าลาร่วงตกเขาลงไปจนถึงแก่ความตายในที่สุด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ความโกรธจนขาดสติยั้งคิดจะนำอันตรายมาสู่ตนเอง