๑๔ ปีก่อน สมัยเราเป็นรองอธก.ที่มหาลัย พยายามผลักดันให้เน้นการเรียนอังกฤษด้านการฟังและการอ่านมากกว่าการพูดและการเขียน เพราะได้กำไรเวลาเนื่องจากเป็นการเรียนเพื่อรู้เขา ส่วนการพูดการเขียนเป็นการเรียนเพื่อให้เขารู้เรา แต่เราล้มเหลว สองวันนี้นอนอ่านหนังสือเรื่องการศึกษาเกาหลีปรากฎว่าเขาเรียนแบบที่เราว่าไว้เป๊ะเลย เข้าใจว่าญี่ปุ่นก็เป็นแบบนี้ ดังเห็นได้ว่าคนสองชาตินี้ฟังและอ่านอังกฤษได้ดี แต่พูดและเขียนไม่ดีเอาเสียเลย (และดังนั้นเขาจึงรวยกว่าเรา เพราะใช้เวลาเรียนได้คุ้มค่ากว่านั่นเอง)
แนวคิดอาจารย์ก้าวหน้ามากครับ คนปฎิบัติเขาคิดตามไม่ทันครับ เพราะเขาคิดอย่างหนึง อาจารย์ได้คำตอบไปแล้วสิบอย่าง อีกอย่างคือไม่ยอมรับว่าตัวคิดไม่ออก เหมือนผมในบางเรื่องที่โง่แต่ไม่กล้ายอมรับ