วันที่ 66 ร้องไห้ทำไม (23 สิงหาคม 2559)

ขายข้าวต้ม อีกครั้งกับการเป็นครูเวรขายข้าวต้ม เมื่อครูเวรขายขนมจีบมาสายก็ต้องเป็นหน้าที่ของฉันที่รับผิดชอบขายทั้งสองอย่าง ตักข้าวต้มวางไว้ พอมีคนมาซื้อขนมจีบก็ไปขาย หันมาอีกทีข้าวต้มหมดต้องมาตักวางไว้ใหม่แล้วกลับไปขายขนมจีบต่อ เดินไปเดินมา คนซื้อยังหัวเราะ ทำไงได้อยู่คนเดียวนี่นา

สรุปบทเรียน วันนี้ครูพี่เลี้ยงนิเทศการสอน ไม่พร้อมก็ต้องพร้อม แค่นักเรียนก้าวเข้ามาในห้องก็เสียงดังแล้ว ฉันต้องย้ำเงื่อนไขที่เราตกลงกันไว้ตั้งแต่ทีแรก กลุ่มไหนได้คะแนนบวกสามจะได้แสตมป์หนึ่งดวง ติดลบสามคะแนนโดนยึดแสตมป์หนึ่งดวง แรก ๆ ก็จะโดนหักคะแนนกัน แต่พอรู้ตัวก็จะอยู่ในความสงบ การสอนวันนี้ก็เป็นไปด้วยดี นักเรียนตั้งใจทำงาน จะมีแค่ไม่กี่คนที่ไม่ยอมทำงาน จะอ้างโน่นอ้างนี่ว่าไม่ได้เอาแบบฝึกหัดมา ไม่ได้เอาสมุดมา ไม่มีปากกา ข้ออ้างสารพัดแต่เราก็ต้องพูดคุยว่าจะอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ เพื่อนเขาทำงานเราก็ต้องทำงาน ไม่ได้เอาแบบฝึกหัดมาก็เขียนในสมุด ไม่มีสมุดก็เขียนใส่กระดาษ ไม่มีปากกาก็ยืมเพื่อนหรือครู แต่ความรับผิดชอบก็มีมากกว่าตอนที่สอนแรก ๆ ถ้าเทอมสองยังได้อยู่ที่โรงเรียนเดิมก็คงจะดี จะได้เห็นพัฒนาการของเด็ก ๆ

ร้องไห้ทำไม ตอนพักเที่ยงก็นั่งคุยกับแอมที่หน้าห้องคอมชั้นหนึ่ง อยู่ดี ๆ อะไรตกมาโดนไหล่ซ้าย ฉันก็มองขึ้นไปด้านบนเห็นนักเรียนผู้ชาย ป.5/3 จากนั้นก็เดินขึ้นบนห้อง ถามว่าใครโดยหมากฝรั่งลงไปข้างล่าง คุ้น ๆ ใบหน้าเด็กคนหนึ่งก็ถามว่าโยนหมากฝรั่งลงไปใช่ไหม เด็กก็เงียบ แล้วก็ถามต่อเมื่อกี้เห็นครูใช่ไหม ตอนแรกบอกว่าไม่เห็น ถามไปถามมาบอกว่าเห็น ผู้ช่วยครูก็เรียกเด็กคนนั้นออกมายืนหน้าห้องแล้วเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น เราก็ไม่ได้จะเอาเรื่องอะไรนะ แค่อยากรู้ว่าใครทำ แล้วทำไมไม่ยอมรับ เด็กก็บอกว่าเขาทำ ไม่ได้กินหมากฝรั่งแล้วไม่ได้โยน แต่ก็ไม่ยอมแล่าเหตุการณ์ให้เพื่อนฟัง แล้วก็ยืนร้องไห้อยู่หน้าห้อง นี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรให้ แค่ถามว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง แล้วใครกินหมากฝรั่ง ฉันไม่ได้อยู่จนจบนะเพราะรีบมาช่วยครูสอน ให้ผู้ช่วยครูจัดการต่อ เวลาผ่านไปสักพัก กล้วยปิ้งมาถามว่าครูหมูครับเห็นโชกุนหรือเปล่า ฉันก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น โชกุนขอไปเข้าห้องน้ำแล้วก็หายไปเลย โชกุนคือนักเรียนที่ยืนร้องไห้หน้าห้อง จริง ๆ เป็นเด็กตั้งใจเรียนนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรเพราะฉันก็ไม่ได้เอาเรื่องแค่ไปถามเฉย ๆ

น้ำสี-น้ำโคลน คาบที่ห้าช่วยครูพี่เลี้ยงดูแลนักเรียนตอนที่ให้ออกไปทำการทดลองนอกห้อง โดยนำน้ำสี-น้ำโคลนที่ถูกครอบด้วยถุงพลาสติกแล้วรัดให้แน่น นำไปวางไว้กลางแดด สังเกตและบันทึกผล จะเห็นได้ว่ามีไอน้ำเกาะที่ถุงพลาสติก เรียกว่าการระเหย พอคาบที่เจ็ดก็สอนเรื่องเดียวกันนี้อีกครั้ง วันนี้เกิดอะไรขึ้นเนี่ย คาบสุดท้ายแต่มีพลังเหลือเฟือ ไม่รู้จะคุยอะไรกันนักหนา คะแนนก็โดนหักเรื่อย ๆ พอฉันให้ศึกษาวิธีทำการทดลอง เมื่ออ่านเสร็จให้ปิดหนังสือแล้วก็จะถาม ทุกทีจะจับสลากเลขที่แต่ครั้งนี้ถามคนที่คุยกันเยอะ ๆ พอถามคนแรกก็ตอบไม่ได้ คนที่สอง สามก็ยังตอบไม่ได้ เพราะถามคนที่คุยกันแล้วไม่ยอมอ่านหนังสือ บรรยากาศในห้องก็สนุกสนานนะ ตอบคำถามไม่ได้ก็พากันหัวเราะเหมือนซ้ำเติมเพื่อน คนที่ตอบได้ก็ยกมืออยู่อย่างนั้น หวังว่าครั้งหน้าคงจะปรับปรุงตัว พอพูดคุยเรื่องวิธีการทดลองจนนักเรียนเข้าใจก็เริ่มทำการทดลองเหมือนหลายห้องที่ผ่านมา

การทดลองเรื่องการเปลี่ยนแปลงของสาร (น้ำสี-น้ำโคลน)