ตอนที่ ๓ อาหารของเด็กวัด

เช้าวันนี้นัดเจอตั๊ก เพื่อมาทำจิตอาสาอบรมน้องเณรด้วยกัน

ตั๊กก็หอบหิ้วข้าว ขนม นม น้ำ มาถุงใหญ่ เอามาฝากพวกครูๆด้วย

ตั๊ก : อาจารย์ครับ ของกินครับ อาจารย์จะทานอะไรครับ ผมเอามาฝาก

ครูแพร : โอ้โฮ เอามาจากไหนเยอะแยะนี่

ตั๊ก : อาหารบิณฑบาตรครับอาจารย์

ครูแพร : กลัวอดหรือนี่ หิ้วมาเยอะแยะ

ตั๊ก : ครับ ต้องเตรียมไว้ก่อนครับ

อืม...เด็กวัดก็ต้องกินข้าววัด ลูกศิษย์พระเวลาจะทานข้าวก็จะรอให้พระสละอาหารที่ท่านพิจารณาแล้วให้

แล้วเด็กวัดใหม่ล่ะ เวลาจะกินข้าว เค้าทำยังไงกัน

เราลองถามหนุ่มสุพรรณ เด็กวัดใหม่กันดีกว่าค่ะ ตั๊กก็ตอบเราด้วยเสียงเหน่อๆ น่ารักให้ฟังค่ะ

ครูแพร : ตั๊กค่ะ ทุกเช้าตั๊กต้องไปเดินบิณฑบาตรกับพระใช่ไหม

ตั๊ก : ไม่ครับ

ครูแพร : อ้าว ทำไมล่ะ ตั๊ก

ตั๊ก : พระท่านนั่งมอเตอร์ไซต์ไปบิณฑบาตไกลๆครับ ผมก็เลยไม่ได้ไป

ครูแพร : อ้าว แล้วตั๊กกินข้าวยังไงละคะ

ตั๊ก : ผมรอเป็นพระบิณฑบาตเสร็จครับ พอท่านบิณฑบาตรกลับมาแล้ว ท่านเลือกอาหารฉันแล้ว ท่านจะให้ของบิณฑบาตรผม ของที่เหลือผมก็จะเลือกก่อนชาวบ้านครับ

ครูแพร : อ้าว แล้วชาวบ้านเกี่ยวอะไรด้วยล่ะตั๊ก

ตั๊ก : ชาวบ้านก็มารอของบิณฑบาตรเหมือนกันครับ อาจารย์ ตอนที่ผมมาอยู่ที่วัดวันแรก ผมอดกินข้าวเลยครับ ผมไม่รู้ ชาวบ้านมาขนของพระกลับบ้านไปหมดเลยครับ วันหลังผมเลยต้องรีบเลย รอพระบิณฑบาตเสร็จเลือกอาหารฉันแล้ว ผมเลือกก่อนเลยครับ

ครูแพร : 555

ตั๊ก : พระท่านก็ว่าผมตลอดครับ เรื่องกินนี่รีบเลยเอ็ง

ครูแพร : 555 จริงอ่ะ

ตั๊ก : ครับ

ครูแพร : ตั๊กนี่โชคดีเนอะ พระบิณฑบาตรเลี้ยง ไม่ต้องตื่นเช้าเดินไปกับพระ ก็มีให้เลือกกินเยอะแยะ 555

ตั๊ก : อาจารย์ครับ ผมชอบกินข้าวหมูแดงครับ จะมีเจ้าหนึ่งเอาข้าวหมูแดงใส่บาตรทุกวัน ผมก็เลือกมาก่อนเลยครับ อร่อยครับ

ครูแพร : 555

ตั๊ก : พระอาจารย์ก็รู้ว่าผมชอบกิน ท่านก็เลือกๆเก็บไว้ให้ผมด้วยครับ

ครูแพร : โอ้โฮ! ตั๊กมีบุญนะคะนี่ พระเลี้ยงดูอย่างดีเลย

ตั๊ก : ครับ

ครูแพร : แล้ววันพระล่ะตั๊ก กินยังไง พระท่านไม่ได้บิณฑบาตรใช่ไหม ท่านต้องขึ้นศาลานี่

ตั๊ก : ท่านบิณฑบาตรครับอาจารย์ท่านบินถึง 7 โมงเช้า แล้วท่านค่อยขึ้นศาลาครับ

ครูแพร : ตั๊ก เลือกอาหารตอนไหนล่ะ

ตั๊ก : ผมก็ไปนั่งรอด้านหลังครับแล้วก็สะกิดพระครับ หลวงพี่ครับ อย่าลืมผมนะครับ

ครูแพร : 555

ตั๊ก : ผมอยากกินอะไรผมก็สะกิดบอกว่า ข้าวต้มๆ ท่านก็เลือกๆเก็บไว้ให้ผมด้วยครับ

ครูแพร : ทำไมต้องสะกิดด้วยล่ะตั๊ก

ตั๊ก : วันแรกๆที่อยู่วัด ผมไม่รู้ครับอาจารย์ พอพระ เสสัง ลาอาหารแล้ว ชาวบ้านก็มาเก็บอาหารใส่กลับบ้านหมดเลยครับ ผมอดกินข้าววัดเลยครับ ชาวบ้านเร็วมากกกก

ครูแพร : 555

ตั๊ก : เรื่องกินไม่ได้เลยครับ ต้องเร็วเลยครับ

ครูแพร : ตั๊กเลือกไว้แล้ว กินทั้งวันเลยใช่ไหมค่ะ

ตั๊ก : ครับ ผมเลือกอาหารไว้เยอะครับ บางครั้งผมก็หิ้วเอาไปฝากเพื่อนด้วยครับอาจารย์

ครูแพร : ดีๆ มีน้ำใจนะ ตั๊ก ขอบคุณมากนะคะ วันนี้หิ้วอาหารกับขนมมาฝากพวกครูด้วย พวกครูรอดตาย เพราะได้ตั๊กเลี้ยงนี่ล่ะ 55

ตั๊ก : ครับ

เด็กวัดคนนี้น่ารักค่ะ มีน้ำใจ จะหิ้วของคาว ของหวาน น้ำ นม ของพระ มาฝากเพื่อน ฝากอาจารย์ด้วย

ก็เลยได้เป็นลูกศิษย์พระกันถ้วนหน้าค่ะ