๑. ลดทุกข์ ๒. เพิ่มสุข ๓. พูนบารมี
ทุกข์.คือ.ความโง่ ไม่รู้ในหลักธรรมพื้นฐานที่ปราชญ์ในโลกบัญญัติไว้ดีแล้ว จึงปฏิบัติผิดเพี้ยน
สุข.คือ.ความฉลาด รู้ในหลักธรรมพื้นฐานที่ปราชญ์ในโลกบัญญัติไว้ดีแล้ว และปฏิบัติตนตามนั้น
บารมี.คือ.การให้ทานแก่สังคม ทั้งทานทรัพย์ ความรู้ ปัญญา
ขั้นที่ ๔ ๕ ๖ จะเริ่มเข้าสู่ความเป็นอริยชน จนละได้เสียซึ่่งตัวตนเป็นที่สุด ไปอยู่กับพระเจ้า/อนัตตา
ไม่มีความเห็น