โขน เป็นนาฏศิลป์ไทยชั้นสูง มีเฉพาะในราชสำนักเท่านั้น ต่อมาระยะหลังได้แพร่หลายออกมาแสดงในสถานที่นอกเขตพระราชฐานมานานพอสมควร จำความได้ตอนเด็กๆคุณยายจูงไปเที่ยวงานนมัสการองค์พระปฐมเจดีย์ เด็กมากยายหยุดยืนดูการพากษ์โขน ผู้ชายยืนข้างๆฉาก นุ่งโจงกระเบนสีแดง สวมเสื่อเชิิ๊ตสีขาวแขนยาย ถือไมค์โครโฟนแบบสี่เหลี่ยมอันใหญ่ มีผ้าแพรผูกออกเสียงเปล่งด้วยวลีทำนองแปลกกว่าภาษาพูดทั่วๆไป กว่า ๑๐ นาทีที่สังเกตชายคนนี้ทำการพากษ์ เราไม่กล้าดูตัวแสดงที่แต่งกายน่ากลัวมาก ในความรู้สึกของเด็กที่กลัวเสียงอึกทึกครึกโครม ท่าทางออกลีลากระทืบเท้าบนเวที กว่า ๕๐ ปีที่ผ่านมาหลังจากนำอากัปกิริยาใส่ความคิดและอ่านหนังสือมากมายหลายๆเล่ม จึงจำได้ว่า ชายตนนั้นคือ มรว คึกฤทธิ์ ปราโมช ราชนิกูลที่มีชื่อเสียงในทุกๆวงการในสังคมไทยในเวลาต่อมา ปัจจุบันสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนารถ ทรงพระราชทานโขนในแสดงมา ตั้งแต่ปี ๒๕๔๕ - ๒๕๕๘ กว่าสิบปีประชาชนได้ชื่นชมมโหสพชั้นสูง อันเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย เช่น นางลอย ในตอนแรก
น่าดูมากเลยครับ ผอ
ตอนนางลอยนะครับ