โลกและชีวิต (171) : วิถีที่เป็นไป
ไม่มีถิ่นใดไร้ทางเท้า
สั้น-ยาว เคลื่อนไปไม่หยุดนิ่ง
คงอยู่-แตกดับ ประจักษ์จริง
สรรพสิ่งมีครรลองของมันเอง
ง่ายงามตามวิถี
มากมีหลากเรื่องเล่า
สากล-นิยามตามใจเรา
ใหม่เก่าเราเสพสร้างกระจ่างใจ
หมายเหตุ : แรงบันดาลใจจากการลงพื้นที่ว่าด้วยภารกิจงานบริการวิชาการแก่สังคม (หนึ่งหลักสูตรหนึ่งชุมชน)
หมายเลขบันทึก: 595718เขียนเมื่อ 4 ตุลาคม 2015 10:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 ตุลาคม 2015 10:18 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
ชอบใจแรงดลบันใจแต่ละที่
ชอบใจบ้านกุดหัวช้าง
ชุมชนและนิสิตมีส่วนมากๆเลยครับ
ครับ ดร. ขจิต ฝอยทอง
บ้านกุดหัวช้าง เมื่อประมาณปี 2542 ผมก็เคยไปช่วยกิจกรรมที่นั่น สมัยนั้นทุรกันดารมาก จากนั้นก็ลงพื้นที่กิจกรรมมาเ็นระยะๆ เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ไม่ถึง 50 ครัวเรือน มีทรัพยากรธรรมชาติที่ดี แต่ยังขาดการจัดการที่ดีเฉกเช่นชุมชนอื่นๆ อันเป็นชะตากรรมของหมู่บ้านในชนบทไทย