จักรยานคันแรก

• สวัสดีค่ะวันนี้ดิฉันจะมาพูดถึงสมัยเด็กๆ ที่ตอนพ่อสอนขี่จักรยาน ตอนนั้นฉันอยู่ป.1 เห็นเพื่อนๆเด็กๆเเถวบ้านเขามีจักยานขี่ เจาขี่จักยานกันเป็นอยากขี่เป็นบ้างเลยไปบอกพ่อ ว่าอยากขี่จักรยานแต่ที่บ้านไม่ค่อยมีเงินพ่อเลยไปเอาจักรยานเก่าๆของลูกสาวป้าคันเก่ามาซ่อมให้ เพื่อให้ฉันขี่. พอพ่อซ่อมจักรยานเสร็จฉันดีใจมากถึงมันจะดูเก่าแต่ก็ดีใจไม่แพ้กับได้จักรยานใหม่มือ1 เพราะซ่อมให้ พอพ่อเริ่มสอนขี่ให้ลองปั่นไปปั่นมา3-4รอบ ไปๆมาๆก็พอขี่เองเป็นแต่ไม่แข็งเท่าไหร่จึงขี่จักรยานขันที่พ่อซ่อมให้ไปเล่นกับเพื่อนในหมู่บ้าน เพื่อนๆก็หลุมถามกันว่าไปเอาจักรยานมาจากไหนซื้อมาหรอทำไมมันเก่าจัง. ฉันน้อยใจกับคำพูดของแต่ล่ะคนร้องไห้และทิ้งจักยายไว้ตรงนั้นแร้ววิ่งกลับบ้านไปแอบร้องไห้คนเดียว พอพ่อเห็นตอนเพื่อนๆถามแร้วล้อว่าจักยานของฉันมันเก่าพ่อจึงไปเอาจักรยานคันนั้นกลับมาบ้านให้แล้วพ่อก็ไปซื้อสีมาพ้นให้จักยานฉันมีสีสีนสวยงามไม่มีสนิมเหมือนเดิมฉันดีใจมากและตื่นเต้นเหมือนได้จักยานคันใหม่ ก่อนที่ฉันจะออกไปเล่นกับเพื่อนพ่อบอกกับฉันว่า"บ้านเราไม่มีตังเหมือนคนอื่นพ่อไม่ตังไปซื้อจักรนานคันใหม่ให้หนูหรอกแต่จักยานที่พ่อทำให้ใหม่มันไม่เหมือนคนอื่นเพราะพ่อทำมันเองดัดเเปลงมันเองดังนั้นหนูอย่าไปอายใครว่าจะมาล้อเราว่าใข้ของเก่าๆเพราะอย่างน้อยเราก็ภูมิใจกับของๆเรา" คำพูดของพ่อฉันจำมาถึงนะวันนี้.