เหงา


คนเหงา

เดินไปบนถนนหนทางอย่างเหงาๆ

คลอเคลียไปกับเงาเหงาๆ

ดูดอกไม้ร่วงหล่นเงียบเหงา

เฮ้อ....... เสียงทอดถอนใจเหงาๆ

นั่งลงในร้านกาแฟอย่างเหงาๆ

ท่ามกลางคนจอแจจ้อกแจ้กก็เหงา

มองดูคนผ่านไปผ่านมาด้วยสายตาเหงาๆ

ฟังเพลง---- ท่วงทำนองเหงา

ละเลียดกาแฟรสเหงา

คนเหงา

คิดถึงเพียงดวงหน้า

ที่คะนึงหาตลอดราตรีเหว่ว้า

มาทักทายเพียงว่า

“วันนี้เธอกินข้าวแล้วหรือยัง?”

เขียนเมื่อ ๙ ธนวอาคม พ.ศ. ๒๕๓๘

ที่ ทรงพล 3

หมายเลขบันทึก: 592829เขียนเมื่อ 25 กรกฎาคม 2015 13:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม 2015 13:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

กำลังทานข้าว กับ ความเหงา ที่ค่อยๆลดลงทีละน้อย..คุยกับความเหงาที่เฝ้ามาเยือน..ความเหงาเลยเป็นเพื่อนทีดีตลอดมา..เพราะ ได้ชิดไกล้กัน นั่นเอง...

ขอบคุณที่กระซิบความเหงาเป็นกลอนมา..พาใจให้หายเหงา เจ้าค่ะ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท