"อึ่งเค่า-อึ่งเขา?"
๒๓/๐๓/๒๕๕๘
**********
กลอนไทยสไตล์ค่าว..
...
"อึ่งเค่า-อึ่งเขา?"
เมฆฝนหล่นฟ้า...น้ำมาซึมหาย...ถูกผิวอึ่งลาย...ป่าคายริมห้วย
แหวกดินโผล่เห็น...ฝนเย็นรดช่วย...อำนวยสุขจริง...ยิ่งนัก
ไม่ทันหลีกหนี...คนปรี่พูดทัก...สลักจับด้วย...มือมา
หวังจักลงน้ำ...ตามปรารถนา...ปล่อยไข่ธารา...คนจับมาใส่ข้อง
วันหน้าอีกหน...ฝนดลตกต้อง...ค่าวอึ่งจึงมอง...ไม่พบ
ขาดการสืบสาน...วงศ์วานเป็นลบ...จุดจบลงที่...คนนา
เจ็บปวดยิ่งล้ำ...ย้ำให้ใฝ่หา...ทางแห่งปัญญา...รักษาอึ่งได้ ๆ
...
ความจริ๋งมันกะลำอยู่เนาะ...แต่กิ๋นบ่อกิตั๋วมันกะหายอยากแหล้ว...ไอ้ตี่หามาขายนี่ก่า...จะฮยะจ้ะใดกั๋นดีเหลาะ
...
ขอบคุณทุกท่านที่สนใจ...ขอบคุณโกทูโนว์
หมายเลขบันทึก: 587797เขียนเมื่อ 23 มีนาคม 2015 11:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มีนาคม 2015 11:28 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
แด่อึ่ง ผู้น่าสงสาร สินะ พี่หนาน
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก