สิ้นสุดสายรถไฟแต่ไม่สิ้นรัก!

บันทึกรัก**ตอน 1 สถานีรัก

สัญญากับต้นโมกไว้ 2 ปีแล้วว่าจะพาขึ้นรถไฟ

เป็นคุณแม่ที่แย่มาก ผลัดผ่อนเรื่อยไปไม่ไหวเลย
แม่จึงขอโทษด้วยการพาไปนั่งรถไฟสุดสายฝั่งอันดามัน ในช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา
จ.ตรังมีรอยต่อติดกับนครศรีธรรมราชมากทางอำเภอทุ่งสง ผ่านอ.ห้วยยอด
มีสถานีรถไฟที่เก่าแก่มากนั่นคือ "สถานีกันตัง"อายุได้ 101 ปี
เราไปกันทั้งครอบครัว และเพื่อนสนิทของคุณพ่อสมัยเรียน ปวช.วิทยาลัยเกษตรกรรมและเทคโนโลยี่พังงา
อีก 2 ครอบครัว งานนี้เราได้เจ้าภาพใหญ่ใจดี 1 คืน 1 วัน(เกือบเต็ม)
คือ ลุงไสว แสงรัตน์และป้าแอ๋วภรรยาลุงไสวเป็นโต้โผนำเที่ยว
สำหรับทุกท่านทีจะฉลองเทศกาลวันแห่งความรัก
สถานีรัก"กันตัง"ไม่ควรพลาดอย่างยิ่งค่ะ
เก็บภาพมาฝากค่ะ งานนี้ได้พี่มะนาวเป็นบางแบบ

ก่อนกลับแวะซื้อเค้กผลไม้รวมพิเศษของโปรดและของฝากประทับใจผู้รับเป็นของขวัญปีใหม่พอดี
จุดที่พลาดไปคือ ตั้งใจจะสะพายกล้องไปเก็บภาพริมน้ำของตัวอำเภอกันตังมาฝากทุกท่านเนื่องจากบ้านเรือน
และห้องแถวไม้เก่าๆนั้น เหมือนย้อนวัยผู้เขียนกลับไปยังอำเภอกระทุ่มแบนสมัยเด็กๆมาก เสียดาย วันหลังต้องไปอีก!

***** ป.ล.****
เที่ยวเมืองไทย กินของไทย นั่งสกายแล็บไทย..รักเมืองไทย..ชูชาติไทย!

ภาพนี้ ๑ ในโบราณวัตถุของครอบครัว! อิ..อิ... M-150!(สามคนรวมกันมากกว่า 150ปี!)555

รถตุ๊กตุ๊กที่ต้องมาขึ้นให้ได้นะคะ

เค้กผลไม้รวมพิเศษ หรือ เค้กรสเลิศเป็นเค้กเนื้อหนัก ที่ทานกับกาแฟเข้ากันอย่างพอเหมาะพอเจาะร้านอยู่ข้างๆสถานีรถไฟจ.ตรัง

เจ้าของและต้นตำรับยังมีชีวิตอยู่นะคะ