ตื่นกันได้แล้ว

คงไม่มีใครที่จะไม่รู้จักอาหารปลอดภัย ผักปลอดสารพิษ ผักอินทรีย์ ฯลฯ อะไรเยอะแยะไปหมด แต่หลายคนอาจจะยังไม่คุ้ใกล้บ้านเคย ด้วยชีวิตประจำวันที่เร่งรีบ เอาง่ายเข้าว่าทำให้ความคิดเกี่ยวกับคำว่า"อาหารปลอดภัย" ตกไปอยู่ลำดับท้ายๆ ของเมนูประจำมื้อ(วัน) ตลาดสด(และไม่สด) ก็มาตั้งอยู่ใกล้ชุมชนมากขึ้น รถเร่ขายอาหารแบบสะดวกๆ ก็กล้ำกลายมาใกล้บ้าน่จังเลย บางทีจะไม่ซื้อก็ขี้เกียจผ่ารถติดออกจากบ้าน เอาง่ายเข้าว่า บางคนถึงกับว่า "กินๆ เข้าไปให้เต็มท้องเถอะเอาแรงไว้ทำงานพรุ่งนี้" หรือ "มันคงไม่ตายปุ๊บปับขนาดนั้นหรอกน่า ไปกลัวอะไร"แต่หากเราพิเคราะห์ให้ดีแล้วกลับมานั่งมองตัวเอง ใจเย็นลงอีกนิด ขอเวลาให้ตัวเองและคนที่คุณรักหน่อย จะเห็นว่าอะไรๆ ที่เราคิดว่ามันง่ายๆ อิ่มๆๆ ไว้ก่อนอาจจนำภัยมาใส่ตัวเองโดยเจตนาก็ได้

    ผู้เขียนจึงอยากเสนอนิดหนึ่งว่า ก่อนเราจะเลือกอาหารมาสู่ครอบครัว คนที่คุณรักจงพิจารณาถึงที่มาของการผลิต รูปลักษณ์อาจต้องมาทีหลัง เพราะความสวยอาจไม่ใช่คำตอบสำหรับอาหารปลอดภัย(เหมือนสาวๆ สมัยนี้ที่นิยมปรุงแต่งจนเวอร์) อาหารที่ปลอดภัย เช่น ผักต่างๆ ปลา เนื้อสัตว์ อาหารทะเล ฯ ควรต้องมีแหล่งที่มา ระบบการผลิตที่คำนึงถึงผู้บริโภคเป็นหลัก ลด ละการใช้สารเคมีรึเปล่า ที่กล่าวมาไม่ใช่ว่าจะต่อต้านร้านขายสารเคมีนะ หากแต่ต้องระมัดระวัง มีจิตสำนึก อย่างบ้านเรากรณียาฆ่าแมลงชนิดหนึ่งที่คนชนบทชอบใช้กับผักสวนครัวมาก ในนามชื่อเล่นว่า "ปุ๋ยเหม็น" แต่เมื่อมีผลการวิจัยเมื่อหลายปีก่อนพบว่ามันอันตรายมาก กระทรวงเกษตรฯ สั่งห้ามจำหน่ายยาฆ่าแมลงชนิดและยี่ห้อนี้ ก็มีการกวดขันกันมันจึงหายไปจากตลาด ระยะหนึ่งแต่ไม่นานมันก็กลับมาพร้อมกับชื่อการค้าใหม่(แต่ตัวยาอันเก่า) เกษตรกรในชนบทก็ชื่นชอบใส่ผักสวนครัวกันเหลือเกิน ๒ วัน ๓ วันก็เก็บมากิน หรือออกขายโดยไม่คิดถึงผลตามมา

[ยายธี]

มันหลับๆตื่นๆ..กันอ้ะะ...ๆๆๆก็โด๊ปยา..เหล่านี้..กันมานานนนน้านนนนานนนน..น่ะ..อ้ะะะะ