บันทึก การเข้าสอนวิชาลูกเสือครั้งแรก (22/05/57)

                        

                                                              ด้วยเกียรติของข้า ข้าสัญญาว่า

                                                    ข้อ 1. ข้าจะจงรักภักดีต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

                                                    ข้อ 2. ข้าจะช่วยเหลือผู้อื่นทุกเมื่อ

                                                    ข้อ 3 . ข้าจะปฏิบัติตามกฎของลูกเสือ

ในช่วงบ่ายของวันพฤหัสบดี ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ.2557 เป็นบ่ายของการสอนลูกเสือและยุวกาชาดของโรงเรียนพุทธิโศภน เสียงนกหวีด เสียงเรียกกองดังขึ้นให้แต่ละช่วงชั้นลงมาเข้าแถวกลางสนาม

ดิฉันได้เข้าสอนและดูวิธีการสอนของคณะครูและครูพี่เลี้ยงในการสอนลูกเสือ ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 ซึ่งการสอนลูกเสือนั้นก่อนอื่นก็ต้องฝึกให้ลูกเสือทุกนายมีความตรงต่อเวลา เมื่อใดที่เสียงนกหวีดดังลูกเสือทุกนายต้องลงมาเข้าแถว ไม่มัวเล่นหรือเดินมาเข้าแถวอย่างช้า ๆ  ลูกเสือจะต้องรีบมาเข้าแถวไม่ให้ลูกเสือนายอื่นรอนาน

                         

ในคาบแรกก็จะเป็นการแนะนำครูผู้สอนหรือแรกอีกอย่างว่าผู้กำกับ และจัดแบ่งกลุ่มลูกเสือและเลือกนายหมู่และรองนายหมู่ บางกลุ่มอาจมีปัญหา บางกลุ่มก็แบ่งกลุ่มได้อย่างราบรื่น

และมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ดิฉันอดอมยิ้มไม่ได้ มีลูกเสือนายหนึ่งรีบมาเข้าแถวจนลืมใส่รองเท้าทำให้ทั้งคาบเรียนนั้น ลูกเสือต้องเดินและทำกิจกรรมเท้าเปล่า

อีกทั้งข้อตกลงของการลงโทษของลูกเสือที่เป็นที่รู้กันก็คือ ถ้าลูกเสือนายใดทำผิดก็ต้องออกมาสก๊อตจั้ม 10 ครั้ง หน้าแถว บางครั้งออกมาโดยที่ผู้กำกับไม่ต้องสั่งเพราะรู้ว่าตนทำผิด เช่น ทำไม้พลองตก หรือบางครั้งก็ถูกให้ออกมารับโทษ

ทั้งนี้ทั้งนั้นดิฉันชอบที่จะเข้าสอนในรายวิชาลูกเสือ เหตุเพราะดูมีความเป็นระเบียบเรียบร้อยมีวินัย และพร้อมเพรียงกันโดยเฉพาะการเดินสวนสนาม