บทสาขาที่ 7.1 ปรัชญาดนตรี เรื่อง ดุริยะสัญญานิพนธ์ 17

ดุริยะสัญญานิพนธ์

ครั้งที่17

ดนตรีเป็นวัฒนธรรมสังคมแขนงหนึ่ง

ตามมนุษย์มายาวนาน

เพลงเป็นวัฒนธรรมประเพณีแขนงหนึ่ง

ให้ประโยชน์มนุษย์มายาวนาน

ทั้งดนตรีและเพลง

มิได้อยู่เพื่อตนเอง

จึงมีชีวิตเทียบหลายชั่วคน

ปราชญ์เพลงนั้นยอมอยู่เบื้องหลัง

ผลงานเพลงกลายกลับอยู่หน้า

ปล่อยผลงานไว้อย่างละเลย

อย่างมีความสุข

เพราะปราชญ์เพลงก็ไม่ได้อยู่เพื่อตนเองเสมอ

ตัวตนของท่านจึงมีความสุข

ณ.ครั้งใดใด

ด้วยดนตรีได้ขยายผลเพลง

ณัฐนพ มนู อินทาภิรัต